Wat dansen we heerlijk - Toon Tellegen

In Wat dansen we heerlijk bundelt Toon Tellegen vijf dierenverhalen waarin dansen centraal staat. Een nijlpaard en een neushoorn dansen een dans die nergens op lijkt.´Wij houden niet van dingen die ergens op lijken´. Ze gooien zich er vol overgave in tot ze gewond op de grond belanden en zich afvragen of stilliggen misschien ook een soort dansen is dat nergens op lijkt.Beer danst met een honingtaart, waar hij al dansend af en toe een hapje van neemt. Als de dans is afgelopen rest slechts de dansende geur van de taart.

Eekhoorn kijkt naar schrijvertje die over het water danst.´Dag dansertje`zegt hij. Het schrijvertje weet niet of dit wel de goede aanspreektitel is, misschien is hij wel een fladderaartje of een dromertje.

Egel schrijft eekhoorn een brief:´Wil je een keertje met me dansen (...) Vind je het goed als jij thuis danst en ik ook? Dan hebben we geen last van mijn onhandigheid. Zullen we meteen beginnen?´ Het wordt een mooie dans die tot zoete dromen leidt.

In het laatste verhaal zijn het niet de dieren, maar de bomen die dansen. Niemand weet waarom want ´bomen kunnen niet praten´.

De verhalen van Toon Tellegen hebben een filosofische ondertoon die vaak voor kinderen moeilijk te bevatten is. In het eerste verhaal speelt hij met de uitdrukking ´het lijkt nergens op´. Het vraagt veel taalvaardigheid om de logica in het verhaal te kunnen volgen.

In de dans van de beer draait het om passie, zó opgaan in de opzwepende muziek dat je niet door hebt dat je de danspartner verslindt.

De communicatie tussen het schrijvertje en de eekhoorn is warrig. Schrijvertje schetst voor eekhoorn zijn complexe persoonlijkheid en laat eekhoorn in verwarring achter: ´Wat zou hij nu zijn? (...) Het dromertje dat droomt dat hij een schrijvertje is dat alles kan zijn wat hij schrijft?´

Het verhaal van egel en eekhoorn is aandoenlijk, maar een kind zal zich zeker afvragen waarom ze zo ingewikkeld doen. Vooral omdat aan het einde van het verhaal blijkt dat ze graag samen zouden willen zijn.

Het laatste verhaal over de dansende bomen draait om de verwondering dat bomen, die niet bekend staan om hun frivoliteit, ineens gaan dansen. Even plotseling als dit begon eindigt het ook. In het verhaal wordt niets verklaard.

Het boek ziet er aantrekkelijk uit met de tekeningen van Annemarie van Haeringen. Wat een feest voor het oog zijn haar dansende dieren van het lompe nijlpaard tot het sierlijke schrijvertje.

De tekst zet aan tot mijmeren, maar de tekeningen maken direct de lust tot dansen wakker. Of je nu een dier, een boom of een mens bent.

Wat dansen we heerlijk

Toon Tellegen (tekst) en Annemarie van Haeringen (ill)

Querido, 2010 € 13,95

|leeftijd 10+ | kerntitel 2013 |