Evi, Nick en ik
Post date: Jun 25, 2011 9:18:52 AM
Evi, Nick en ik is al weer het twaalfde boek van Anna Woltz. Deze keer koos ze voor het beproefde genre´kindervriendschap´ en geeft daar haar eigen invulling aan.De verteller is Flora. Aan het begin van het verhaal is zij op de drukbezochte bruiloft van haar tante. Flora´s familie is groot en luidruchtig, maar zij is meer op zichzelf. Op de bruiloft overkomt Flora een ongelukje en komt haar jurk onder de konijnenharen te zitten. Dan duikt Nick op, de zoon van de weddingplanners en een jongen die bij haar op school zit, zo´n jongen waarmee alle jongens willen voetballen en waar alle meisjes verliefd op zijn. Flora kan dan nog niet vermoeden dat Nick een van haar beste vrienden wordt, ze wordt zelfs verliefd op hem.Nick heeft een nieuwkomer onder de gasten ontdekt: ´Ze is hier net komen wonen en ze doet heel raar. Tegen mij praat ze niet. Ze praat alleen tegen haar vader en ze heeft rood haar´. De nieuwkomer blijkt Evi te heten en ook Flora vindt haar een van de raarste meisjes die ze heeft ontmoet. Evi vertrouwt haar toe dat haar vader binnenkort ook gaat trouwen en dat dit eigenlijk niet kan ´ want hij is met mama getrouwd. Maar hij gaat toch trouwen. En nu neemt hij een vrouw die toevallig nog wél leeft. Dat vindt hij handig´.De schuchtere Flora, de populaire Nick en de nuffige Evi worden vrienden als ze gezamenlijk de zorg op zich nemen voor een broedende kip. Kip Merel zit verborgen in Flora´s klerenkast. Evi geniet als ze te gast mag zijn in het drukke huishouden van Flora en ze overweegt zelfs daar helemaal in te trekken omdat ze absoluut niet wil dat haar vader Jozien trouwt. De ruzies in Evi´s huis lopen hoog op en Evi roept in woede uit dat Jozien net als haar moeder wat haar betreft ook wel dood mag gaan. En dan valt Jozien van de trap en beweegt niet meer.
De kracht van het verhaal zit in de sprankelende dialogen tussen deze drie verschillende kinderen. Woltz weet hun karakters mooi neer te zetten en vooral de meisjes komen goed uit de verf. Bij tijd en wijle is Evi om door de mangel te halen, maar toch blijft haar kwetsbaarheid door alles heen spelen, net als Flora kan de lezer niet echt een hekel aan haar krijgen.
Evi´s worsteling met de nieuwe partner van haar vader loopt als een rode draad door het verhaal, maar domineert het niet. Even belangrijk is de zorg om kip Merel en haar kuikens. De twee verhaallijnen komen aan het einde van het verhaal bij elkaar als Evi toenadering zoekt tot Jozien.
Het boek is geïllustreerd door Jeska Verstegen en haar stijl past goed bij het verhaal. De zwart/wit tekeningen zijn zwierig en Verstegen suggereert daarmee beweging. Ze speelt met het bewegingsthema: als Nick is afgebeeld lijkt een vierkante doos nog te dansen, maar diezelfde doos staat groot en vierkant stil als Evi in de buurt is.
Verstegen kan prachtig de emotie uit het verhaal weergeven, bijvoorbeeld als ze Evi tekent op een veel te grote stoel die in het drukke huis van Flora staat, hier wordt zowel haar kwetsbaarheid als haar nieuwsgierige verwondering zichtbaar. Ook de illustratie die het grote drama van het verhaal verbeeldt, de val van Jozien, is precies goed: eenzame Evi boven aan de zwierige trap en dikke kortharige Jozien tussen de scherven op de grond. Door het ontbreken van verdere details straalt de illustratie vooral Evi´s verlorenheid uit.
Evi, Nick en ik is een geslaagd boek, de opbloeiende vriendschap tussen de kinderen en hun avonturen zijn geloofwaardig en geestig beschreven. Een heerlijk zomers verhaal.
Evi, Nick en ik
Anna Woltz (tekst) en Jeska Verstegen (ill)
Leopold, 2011 € 12,95