De Vindeling van Wammerswald
Post date: Jul 8, 2011 10:22:06 AM
´Wat moest een dorp als Wammerswald met een meisje als de Vindeling? Hoe konden ze goed voor haar zorgen?Voor een meisje dat in haar eentje op het Wapperstrand woonde. Bijna zonder iets. In een huis zonder muren. Een kind zonder ouders. Als het geen schande was, dan was het zeker ongewoon.´ De Vindeling is aangespoeld in Wammerswald, haar moeder is gestorven en haar vader is ´kwijt´. De Vindeling woonde bij haar vreselijke tante Idaliek in een tentje in de achtertuin en is daar weggespoeld door een enorme regenbui.De burgermeester roept de´Denkraad´ bijeen om dit ´aangespoelde probleem´ op te lossen. Er wordt besloten dat de Vindeling moet worden toegewezen aan iemand en wie wil mag zich kandidaat stellen om de Vindeling in huis te nemen.Er is veel belangstelling: het bakkersgezin wil naast hun elf zonen dolgraag het meisje opnemen, de dokter en zijn vrouw Veertje, die hun overleden dochtertje nog dagelijks missen, ontfermen zich ook graag over haar, evenals grote Jos van de garage. De Vindeling zal iedere kandidaat bezoeken voor ze een keuze maakt.Ondertussen gaat ze op verkenning uit en betreedt het ´het donker´, een stuk bos waar een beer woont. De Vindeling vindt de beer lief, maar de boswachter deelt die mening niet ´Lief? (…) Volgens mij ben jij gesnoeid in je hersenpan!´. De boswachter is van plan de beer te vangen en te verkopen, maar dat kan de Vindeling niet toestaan en ze gaat tot actie over.
Willen de inwoners van Wammerswald nog steeds hun huis en hart openen voor haar als ze ongehoorzaam is?
Een boek met de titel De Vindeling van Wammerswald doet direct vermoeden dat het een verhaal met bloemrijk taalgebruik is. Bij mij roept dat altijd een angst op dat het boek zich verliest in mooie zinnen en diepe gedachten die niet aantrekkelijk zijn voor het beoogde lezerspubliek. Dat is met dit boek zeker niet het geval.
Het taalgebruik is inderdaad bloemrijk en origineel: agent Willy ´krikkelt´ van woede en de lach van de Vindeling groeit op een mooie zondag van ´een zuinig glimlachje naar een brede mond vol vrolijkheid´.
Boonen verliest echter zijn lezerspubliek geen moment uit het oog, het verhaal is helder opgebouwd en overzichtelijk. De lezer weet waar de Vindeling vandaan komt, waarom ze niet terug wil en leeft mee met de keuzes die het meisje moet maken.
De personages hebben duidelijke karakteristieken die Boonen soms beschrijft, maar vooral laat zien in de handelingen die de personen uitvoeren. De dokter die niet van gezeur houdt laat de Vindeling meteen aanpakken, zij mag de puist op de billen van agent Willy doorprikken. Dezelfde dokter toont indirect zijn verdriet om het gemis van zijn dochtertje door met de Vindeling een activiteit te ondernemen die hij vroeger me haar deed. De slechtheid van tante Idaliek wordt niet alleen beschreven maar ook zichtbaar in de wijze waarop ze mensen aanspreekt.
Boonen weet goed maat te houden, hij vertelt genoeg om het verhaal te kunnen volgen en er van te genieten, maar hij laat ook ruimte om zelf dingen in te vullen.
Het boek is mooi uitgegeven. In de tekst zijn verschillende lay-out grapjes opgenomen, zoals bijvoorbeeld de opvallende rode letters als er sprake is van voor en tegen bij een belangrijk dorpsbesluit.
De illustraties van Tom Schoonooghe maken het geheel af. Zijn tekenstijl oogt naïef met ogenschijnlijk eenvoudig getekende poppetjes die tegen een unikleurige achtergrond staan. De bedrieglijke eenvoud kan heel verrassend zijn.
De illustraties sluiten soms niet goed aan op de tekst, een echtpaar dat ´met de ruggen naar elkaar toe slaapt´omdat ze onenigheid hebben wordt deels met een glimlach afgebeeld en de blauwe auto van tante Idaliek heeft op de illustratie een andere kleur, jammer.
Stefan Boonen heeft met De Vindeling van Wammerswald een prachtig warm verhaal geschreven.
De Vindeling van Wammerswald
Stefan Boonen (tekst) en Tom Schoonooghe (ill)
Manteau, 2011 € 16,95