Het meisje dat de maan dronk - Kelly Barnhill
Post date: Sep 27, 2018 11:44:50 AM
‘ Ze zou direct door zijn gelopen naar de vrije steden. Dat was ze echt van plan. Maar er was een waterval die de baby vast leuk zou vinden. En er was een rotsblok vanwaar je een uitzonderlijk mooi uitzicht had. En ze had zin om de baby verhalen te vertellen. En liedjes voor haar te zingen. En terwijl ze vertelde en zong, begon Xan langzamer en langzamer te lopen. Xan gaf haar opkomende ouderdom de schuld, en de bochel in haar rug en het gewiebel van het kind, maar dat was het allemaal niet.’ Xan loopt met een baby door het bos. Ze is een heks en ze vindt ieder jaar op dezelfde plek een verlaten baby. Het is het offer aan de heks van de inwoners van het protectoraat, bedoelt om haar tevreden te stellen en onheil te voorkomen. Het zijn de machthebbers in protectoraat, de ouderlingen, die dit gebruik in stand houden. Zelf geloven ze overigen niet in het bestaan van een heks, ze gebruiken het jaarlijkse offerritueel als middel om de bevolking angstig en verdrietig te houden. De oude Xan weet niet waarom er ieder jaar een baby in het bos wordt gelegd, maar ze komt het kindje wel ophalen om te voorkomen dat het sterft. Ze brengt de baby’s naar liefhebbende pleegouders die aan de andere kant van het bos wonen in de vrije steden. Onderweg voedt ze de kinderen met sterrenlicht. Maar deze keer gaat er van alles anders. Eerst is er de moeder van de baby die het kind niet wil afstaan en zich hevig verzet. Ze maakt een scène waar vooral leerling-ouderling Anteen erg van schrikt. Ook heks Xan gedraagt zich anders dan normaal, ze houdt de baby langer bij zich dan nodig en als ze even niet oplet voedt ze het kind met maanlicht. Daardoor krijgt het meisje magische vermogens. Xan besluit het kind zelf op te voeden en noemt haar Luna.
Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld. Zo volgt de lezer de opvoeding van Luna waarin Xan wordt bijgestaan door een oeroud moerasmonster en een kleine naïeve draak. Het opvoeden van een kind met een enorme dosis magie is moeilijk. De kleine Luna kan haar krachten nog niet beheersen en ze laat van alles gebeuren zonder zich daarvan bewust te zijn. Xan moet ingrijpen.
De lezer volgt ook de belevenissen van leerling-ouderling Anteen. Hij haat het werk van de ouderlingen en heeft andere dromen. Ook de moeder van het meisje duikt regelmatig in het verhaal op. Zij is ‘de waanzinnige vrouw’, die is opgesloten in de toren van de Zusters van de Ster. De Zusters, onder leiding van Zuster Ignatia, bewaken de bibliotheek en de kennis in het protectoraat en ze zijn een geduchte gevechtseenheid. Langzaam bewegen de verhaallijnen naar elkaar toe. Het komt uiteindelijk tot een climax als alle personages op een plek samenkomen.
De Amerikaanse schrijfster Barnhill heeft een mooie lyrische stijl. Ze weet met haar woorden fraai de sfeer neer te zetten waarbinnen de gebeurtenissen zich afspelen. Barnhill vertelt in een rustig tempo en bouw haar verhaal behoedzaam op. Ze speelt met herhalende elementen die de spanning in het verhaal opschroeven. Verdriet en rouw spelen een belangrijke rol en daardoor zijn sommige passages indringend en heftig.
Het meisje dat de maan dronk is een sfeervol verhaal over verlies, rouw en uitbuiting en over liefde, opofferingsgezindheid en eendracht. Kelly Barnhill kreeg voor dit boek de prestigieuze Amerikaanse kinderboekenprijs de Newbery Medal.
Het meisje dat de maan dronk
Kelly Barnhill, vertaald door H.C. Kaspersma
Leopold, 2018 € 16,99