Embedded Files
Post date: Jan 10, 2015 12:02:16 PM
Het gebeurt niet zo vaak dat fictie en informatie tot een goed huwelijk komen in één boek. Maar het kan wel, dat laat Annet Huizing zien in Hoe ik per ongeluk een boek schreef. Zij vertelt het verhaal van de dertienjarige Katinka die graag wil leren schrijven. Ze trekt de stoute schoenen aan en vraagt overbuurvrouw Lidwien of ze haar schrijfles wil geven. Lidwien is een succesvol auteur, al wil het schrijven nu even niet vlotten. Lidwien houdt in eerste instantie de boot af ´Waarom wil je schrijver worden? (...) Toch niet om rijk of beroemd te worden?´ Toch wil Lidwien wel helpen en ze sluit met Katinka een deal: Katinka gaat ´oefenen, oefenen en nog eens oefenen´ en Lidwien zal haar tips en kritiek geven(´als je tenminste tegen kritiek kunt´). Als tegenprestatie zal Katinka helpen in de tuin. Het blijkt lastig om zo maar ergens te beginnen met schrijven, maar daar heeft Lidwien wel een tip voor. Katinka schrijft over haar leven: over haar broertje Kalle, haar vader en zijn nieuwe vriendin Dirkje. Katinka verloor haar moeder toen ze drie jaar oud was en ze kan zich geen leven met haar moeder voorstellen. Dirkje past goed bij haar vader en Katinka vindt haar aardig. Tot haar eigen verbazing komen er heftige en onbegrepen gevoelens los als het contact met Dirkje intiemer wordt. Opeens hoort Katinka zichzelf tegen een ober op een terras schreeuwen´Ze is mijn moeder niet, dat ziet toch iedereen!´. Het verhaal over Katinka die meer met haar moeder verbonden is dan ze dacht is prachtig geschreven. Daarmee laat Annet Huizing zien dat de schrijftips die tussen neus en lippen in het boek gegeven worden ook daadwerkelijk werken. Zoals een pakkende beginzin bijvoorbeeld (´Best lastig als je moeder dood is´) die de lezer direct het verhaal intrekt. En denk maar niet dat een goed begin vanzelf komt ´Dit stukje heb ik twaalf keer herschreven. Twaalf! En dat is heel normaal volgens Lidwien.´
Huizing verwerkt de schrijfcursus op geraffineerde wijze in het verhaal. De wijze raad van Lidwien en de beschrijvingen van Katinka´s gezwoeg om het verhaal goed op papier te krijgen zijn ingebed in een mooi verhaal over rouwverwerking en vriendschap. De schrijfcursus is een natuurlijk onderdeel van het verhaal en heeft ook een functie daarin. Om goed te kunnen schrijven moet Katinka zich inleven in de gevoelens van anderen en dat levert haar nieuwe inzichten op.
Niet alleen Katinka, maar ook de andere personages uit het verhaal komen tot leven, zoals Lidwien die als een kluizenaar leeft en alleen belangstelling voor haar tuin lijkt te hebben, Katinka´s zorgzame vader die aandoenlijk leuk is als hij verliefd wordt en Dirkje die zo goed bij het gezin lijkt te passen.
Annet Huizing begon aan dit boek met het doel kinderen inzicht te geven in schrijftechnieken, maar het verhaal werd gaandeweg belangrijker. Ze laat zien dat schrijven niet vanzelf gaat, maar ze laat ook zien wat het kan opleveren: een heel mooi boek.
Hoe ik per ongelijk een boek schreef
Annet Huizing
Lemniscaat, 2014 € 14,95
Report abuse