Mees Kees Bloedjelink - Mirjam Oldenhave

Bloedjelink is alweer het zevende boek over de razend populaire Mees Kees. Mees Kees is een stagiair die de juf vervangt van groep 6b. Uit de eerdere boeken weten we al dat hij zo zijn eigen lesmethodes heeft en de kinderen in de klas zijn dol op hem. Vooral de verteller van het verhaal, Tobias, zou niet zonder zijn meester kunnen. Dat is voor de lezer makkelijk te begrijpen, want Tobias kan niet op zijn moeder rekenen die passief in bed ligt, waarschijnlijk heeft ze een ernstige depressie. Zijn vader is overleden. Mees Kees vangt veel voor Tobias op: hij zorgt voor zijn ontbijt, ontfermt zich over hem als hij griep krijgt en hij snapt dat Tobias paniek voelt opkomen als hij speelt dat hij een zwak hart heeft. Omdat Tobias de verteller is, kleurt zijn beleving het verhaal. Zijn thuissituatie is overigens niet de belangrijkste verhaallijn, dat zijn vooral de gebeurtenissen in de klas; een Mees Kees boek is in de eerste plaats een grappig boek. Zo klit hij met veiligheidshesjes de kinderen van zijn klas aan elkaar en verzint hij voor iedereen een handicap zodat ze allemaal door een speciale deur voor gehandicapten het gebouw binnen kunnen. Ook de lesmethodes van Mees Kees zijn origineel: van een tijdlijn in de geschiedenisles maakt hij een ritje in de achtbaan en een les over spreekwoorden wordt een les over ´zwijgwoorden´.Ruzie in de klas is zeldzaam en ordeproblemen heeft Mees Kees niet. Ondertussen heeft Tobias vooral oog voor Hasna, met haar heeft hij toekomstplannen: ´Ik denk er wel eens over om nu alvast verkering aan Hasna te vragen. Maar, straks zegt ze ja, en dan?´

Serieboeken staan over het algemeen niet bekend als goed geschreven, maar Mirjam Oldenhave toont onmiskenbaar haar schrijftalent in de Mees Kees-boeken. Met vaardige pen beschrijft ze het wel en wee van de klas met geloofwaardige en vaak grappige dialogen, mooie taalvondsten en originele beeldspraak. Zo probeert Tobias grip te krijgen op zijn ´piekermachine´ en wordt verkering vergeleken met tanden poetsen (ieder doet het op zijn eigen manier). De karakters van de kinderen in de klas worden weinig uitgewerkt maar Oldenhave slaagt erin het geen karikaturen te laten zijn. Verteller Tobias is een veelzijdige hoofdpersoon: enerzijds gewoon een kind, anderzijds, minder gewoon, een verwaarloosd kind. In prachtige zinnen beschrijft Oldenhave wat hij denkt en voelt waarbij ze veel ongezegd laat. Toch begrijpt de lezer dat Tobias zijn vader mist en de zorg van zijn moeder nodig heeft. Gelukkig begrijpt Mees Kees (en zijn moeder) dat ook.

Het is de vraag hoe lang de Mees Kees-formule nog blijft werken. Kan Oldenhave het geloofwaardig houden dat kinderen uitsluitend op de creatieve Mees Kees-manier les krijgen en hoelang blijft Mees Kees de verwaarlozing van Tobias verdoezelen door de ergste problemen voor het kind op te vangen? In ieder geval stelt het zevende deel van de serie niet teleur. De geliefde grappige onderdelen van een Mees Kees verhaal ontbreken niet en Mirjam Oldenhave weet dat als geen ander op te schrijven. De illustraties van Rick de Haas maken het af. Zijn beweeglijke grappige kleurige illustraties sluiten goed aan bij de sfeer van het verhaal.

Mees Kees Bloedjelink

Mirjam Oldenhave (tekst) en Rick de Haas (ill)

Ploegsma, 2013 € 12,95

| leeftijd 8+ |