De schat van Gruizelkaak - Simon Cherry
Post date: Jul 7, 2016 10:54:10 AM
Eddie Kei logeert de hele zomer bij zijn oma omdat zijn vader en moeder het te druk hebben. Veel plezier heeft hij niet, want de jongens uit de buurt vinden hem een Stadsefrats en oma is nogal in de war. Dat verandert als met een grote klap een piratenkapitein in het bad valt. De kapitein nodigt Eddie uit om mee te gaan schatzoeken. Samen zoeken ze de benodigdheden bij elkaar: een schatkaart, bemanning (bestaande uit één winkeljuffrouw) en een schip (voorheen restaurant de Krabkluif). Op het schip heeft zich een verstekeling verschanst, een pinguïn met sterallures. Samen gaan ze op zoek naar de schat van Gruizelkaak. Ze moeten eerst vier voorwerpen vinden om hun moed te bewijzen. Het wordt een gedenkwaardige reis. De schatzoekers vechten tegen honger en piraten, ze nemen de moeilijkste weg terwijl er ook een lift is, ze kalmeren schreeuwende boeken, ontsnappen aan een stinkend beest met een lege maag en vallen in de klauwen van een verraderlijke snoepverkoper. Ondertussen houdt een koe het gezelschap in de gaten, organiseert de kapitein een piratenpicknick met heel vies eten en wordt het spel Hoeveel apen heb ik in mijn zak op het scherpst van de snede gespeeld. Als de vier voorwerpen zijn gevonden is het avontuur nog niet volbracht: Barracuda Bill, de engste piratenkapitein van de zee, heeft ook belangstelling voor de legendarische schat en gaat er met de voorwerpen en de schatkaart vandoor. De schat van Gruizelkaak is Simon Cherry´s debuut als kinderboekenschrijver. Cherry woont in Engeland en schrijft voor tv en theater. Het verhaal heeft genoeg clichés om als een echt piratenverhaal geclassificeerd te worden, maar Cherry speelt er ook mee. Zo weigert de kapitein bijvoorbeeld om een papegaai op zijn schouder te zetten:´Dat beest doet niks anders dan in je oorlel pikken. En op de achterkant van je jas poepen. Maf idee. Nee, een plastic haai is een veel beter idee´. En de kapitein heeft gelijk, een plastic haai op je schouder kan zelfs je leven redden.
De schatzoekers belanden meerdere malen in schijnbaar hopeloze situaties, wat het verhaal spannend maakt. Vaak komen ze op een op verrassende wijze weer uit de problemen. Zo lijkt bijvoorbeeld alles hopeloos als Barracuda Bill voor het eerst de Krabkluif in zicht krijgt. Maar de eerste kanonskogel brengt slechts een lading briefjes:´Beste verliezers, Door ons extreem drukke schema kunnen we jullie tot onze spijt vandaag niet enteren, beroven, ontvoeren, verbranden of laten zinken.´
Cherry mag graag een taalgrapje maken en hij schuwt het gebruik van moeilijke woorden niet. Enkele personages worden grappig omdat ze deftig speken, bijvoorbeeld de onbetrouwbare snoepverkoper:´Ik deduceer uit meneers stijl van kleden en de subtiel bijtende geur van dode vis dat meneer een nautisch avonturier is?´
Cherry maakt veelvuldig gebruik van beproefde stijlfiguren, zoals vooruitwijzingen en opsommingen. Zoals we van een tv-en theaterschrijver mogen verwachten schrijft hij vlotte dialogen. Marjolein Algera heeft de rijke gevarieerde taal van Cherry knap vertaald.
Het verhaal barst van de humor, maar het wordt geen doldwaze boel. De kern staat als een huis: de hoofdpersonen zijn wonderlijk, maar van vlees en bloed en het verhaal is goed geconstrueerd.
De schat van Gruizelkaak is een geweldig piratenboek vol humor. (Voor)leesplezier is gegarandeerd.
De schat van Gruizelkaak
Simon Cherry (tekst, vertaald door Marjolein Algera) en Andrea Kruis (illustraties)
De Fontein, 2016 € 14,99