Ollie en het kronkeldier - Wilma Geldof

De tienjarige Ollie krijgt harde klappen van het leven. Zijn ouders verdronken in zee en een jaar later overlijdt ook zijn oma. Ollie woont nu bij Kenneth en Klaartje, pleegouders die een gezinshuis hebben: ´Sommige kinderen woonden een paar maanden bij Kenneth en Klaartje, andere een paar jaar. Dan gingen ze weer naar huis. Altijd. Allemaal. Alleen Ollie niet. Ollie bleef´. Ollie slaapt met een foto van zijn ouders onder zijn kussen, een foto waar hij hun gezichten uit heeft geknipt´want dat waren papa en mama: twee weggeknipte mensen´.

Op een dag vindt Ollie een gewond wonderlijk dier, een ´oceaankronkeldier´. Een dier dat hem met grote ogen aankijkt,´alsof hij nog niet zeker wist of hij wel gered wilde worden´. Ollie verstopt het dier in de schuur en is vast van plan het te helpen.

Ollie en het kronkeldier laat zich op twee manieren lezen. Ten eerste als een spannend verhaal van een jongen die een wonderlijk gewond dier vindt en deze in het geheim probeert te helpen. Maar het verhaal kan ook gelezen worden als de geschiedenis van een jongen die eindelijk de confrontatie met zijn verdriet aangaat. Het kronkeldier is hij dan zelf, een gewond dier dat zorg nodig heeft. Het lukt Ollie niet om de aanwezigheid van het kronkeldier geheim te houden. Eerst ontdekt pleegzusje Giga het en later wordt het kronkeldier ook door de andere kinderen en de pleegouders ontdekt. Iedereen helpt Ollie op zijn eigen manier en vooral Giga blijkt een grote steun. Het bijzondere van het verhaal is dat niemand tegen Ollie zegt dat het dier niet bestaat en zo blijft in het midden of er nu wel of geen dier in de schuur zit. In ieder geval staat Ollie er niet alleen voor en is er hulp als hij dat toelaat.