Embedded Files
Post date: Jun 18, 2014 10:28:13 AM
Het eerste boek over de zusjes Nibbedonk, Het rode ei, verhaalt hoe de zusjes Sam, Zus en Lot op tragische wijze hun ouders verloren en als goedmakertje gehuisvest werden in een groot rood ei. Dat ei bleek een ruimteschip te zijn. In het tweede boek, Het zwarte ei, gaat het verhaal verder. De zusjes verdienen inmiddels de kost met het verzorgen van reizen naar de maan. Op een dag duikt er een zwart ei op. Dit ei is eigendom van de firma Het Ruimtebedrijf. Zij leiden twee astronauten op en ze zijn van plan om net als de zusjes maanreizen aan te gaan bieden. Het nieuwe bedrijf wordt geleid door een oude vijand: Reinwert van Knauteren. Hij zet een detective in om de geheimen van het rode ei te doorgronden en hij maakt de zusjes zwart in de publiciteit. Sam, Zus en Lot moeten een plan bedenken om nieuwe klandizie aan te trekken en hun naam te zuiveren. Sam is de verteller van het verhaal. Zij richt zich zo nu en dan direct tot de lezer:´Hé daar! Wie hangt er boven de bladzijde?´ Ze is niet van plan de lezer veel te vertellen over het eerste boek want dat is saai ´en je wilt toch geen saai boek lezen?´. Ze wijdt daar nog wat verder over uit:´O. Ik snap het. Goed, je hoeft mijn eerste boek niet te lezen als je daar geen zin in hebt. Misschien ben je wel een arm kind dat maandenlang centjes van straat heeft geraapt om dit boek te kunnen kopen. (...) Het was anders wel een goed boek, het eerste. Ik was tenminste blij dat ik het af had. Zus, dat is mijn ene zus, is minder tevreden` En zo kabbelt het nog even voort. Het is een typisch voorbeeld van de vertelwijze van Han van der Vegt. Hij neemt de tijd en hij geeft de vertelstem alle ruimte. Vaak is dat grappig maar het haalt ook de vaart uit het verhaal.
Sam maakt niet alleen maar grapjes, ze maakt de lezer ook deelgenoot van haar gevoelens en daarin klinkt soms het gemis van haar ouders door. Ze vraagt zich bijvoorbeeld af wat zij zouden vinden van de plannen om via bedrog aan nieuwe klanten te komen. Sam krijgt zowaar antwoord op haar vragen als ze haar overleden ouders ontmoet wanneer ze eenzaam op de maan verblijft. Dit is een wat gekunstelde onderbreking van het avontuur en lijkt bedoeld om wat ruwe kantjes van het verhaal bij te schuren.
Het is de vraag of Van der Vegt ook een boodschap in het verhaal heeft willen leggen. Tussen de kolderieke gebeurtenissen door vertelt hij een serieus verhaal waarin het thema ´uitgestoten worden op oneigenlijke gronden´ een belangrijke rol speelt. De schrijver laat de dorpelingen zelfs ´Rot op naar je eigen land´ roepen terwijl er geen aanwijzingen zijn dat de zusjes ooit ergens anders dan in het dorp hebben gewoond.
De illustraties van Loes Riphagen passen bij de sfeer van het verhaal. Zij tekent herkenbare mensen maar wel met een vreemd kantje: een groot hoofd, een net iets te brede glimlach of benen die van elastiek lijken. Het is Riphagen wel toevertrouwd de Manelotten te tekenen, de bewoners van de maan. Ze lijken op groene peren, ze hebben een arm op hun kruin en vijf beentjes waarmee ze dansend communiceren. Alleen jammer dat ze hun rugzakje met losse lichaamsonderdelen niet laat zien.
Het Zwarte ei
Han van der Vegt met illustraties van Loes Riphagen
Gottmer, 2014 € 14,95
Andere boeken van Han van der Vegt op kinderboekenpraatjes:
Report abuse