Pernod of Ricard? Wat is het verschil?

In de beginne was er Absint, een sterke drank op basis van absintalsem (Artemisia absinthium; wormwood), venkel en een aantal aanvullende kruiden. Het is vader Henri-Louis Pernod die in 1805 de absint voor het eerst commercieel geproduceerd heeft. Hoewel van oorsprong een volksdrank, werd absint in de 19e eeuw vooral populair onder kunstenaars, die het de bijnaam "De Groene Fee" gaven. (was licht groen van kleur). De Fee zou een belangrijke bron van artistieke inspiratie zijn. Deze veronderstelling heeft ongetwijfeld bijgedragen aan de mythe rond de psychoactieve effecten van absint. Vincent van Gogh zou er zijn "gele periode" aan te danken hebben, en Ernest Hemingway zou zijn "For whom the bell tolls" onder invloed van absint geschreven hebben. Edgar Degas, Édouard Manet en ook Henri de Toulouse-Lautrec vereeuwigden de absintdrinkers op hun schilderijen.

Absint werd in het begin van de 20e eeuw in diverse Europese landen verboden, wegens de vermeende hallucinogene werking en neurotoxiciteit van het bestanddeel "thujon". (in 1915 in Frankrijk). Recent onderzoek heeft de psychoactieve werking van thujon slechts kunnen aantonen bij zeer hoge doseringen, veel hoger dan waarvan bij normale absintconsumptie sprake is. Dus verbod was niet echt nodig alhoewel veel kunstenaars bezweken zijn ten gevolge van overmatig absint gebruik maar dan ten gevolge de alcohol. Onrechtstreeks was thujon de grootste oorzaak van de verslaving. Absinth was goedkoop en er zat veel alcohol in, tot wel 70%.

Als surrogaat ontwikkelde de firma Pernod een pastis op basis van "steranijs", een soort absint zonder alsem. Andere fabrikanten betraden de markt met hun pastis (betekend kruidenmengsel), waarin de kruidenextracten niet door distillatie maar door maceratie van plantaardig materiaal in alcohol werden verkregen. Een anijsdrank die door distillatie wordt verkregen, wordt geen pastis, maar anis (Fr.) genoemd (met Pernod als bekendste voorbeeld

In 1951 lanceert Pernod zijn bekende "Pastis 51"

Tegenwoordig is absint weer toegestaan in de Europese Unie (1998). Echter de huidige absint is niet te vergelijken met die van vroeger: de maximale concentratie (oplossing) "thujon" in absint is wettelijk vastgelegd, en is thans tenminste 25 maal lager.

Pastis is een aperitief op basis van steranijs en kruidenextracten, dat met name in Frankrijk populair werd na het verbod op absint. Steranijszaad komt van een boom uit Centraal-Azië dat groeit in de afgelegen provincies van Zuid-China, sinds de Oudheid bekend om zijn vele therapeutische kwaliteiten. Veelal wordt ook gewone anijs gebruikt, een plant die ongeveer een halve meter hoog kan worden,  van oorsprong uit het Middellandse Zeegebied en het Midden-Oosten. Anijs is familie van dille, peen en koriander.

Het Provençaalse woord pastis betekent zoiets als "mengsel". De drank pastis vindt zijn oorsprong in de haven van Marseille, en de kruiden van het land weten zich er in verenigd met de kruiden en specerijen uit het Oosten (zoethout, anijs).

Een concurrent van Pernod nl Paul Ricard commercialiseert in 1932 een nieuw recept die hem de status van wereldmarktleider in pastis bezorgde.

De basis voor Ricard is een mengsel dat getrokken wordt op basis van kruiden, waaronder koriander, kamille, citroenkruid en met name anijs. De anijstonen zijn echter minder sterk aanwezig vanwege de toevoeging van zoethout.

Verwante anijsdranken uit het Middellandse Zeegebied zijn sambuca (Italië), ouzo (Griekenland), raki (Turkije) en arak (Libanon, Syrië).

Anijsdranken worden troebel wit als er ijs of water aan wordt toegevoegd. De melkachtige kleur ontstaat doordat de aromatische stof anethol die uit het anijszaad wordt gehaald een etherische olie is. Net als andere olie lost anethol op in alcohol maar niet in water. Door het verdunnen van de drank met water verspreiden kleine onzichtbare druppeltjes of verbindingen van de olie en de alcohol zich door het water. Deze deeltjes weerkaatsen het licht waardoor de witte kleur ontstaat

Alcoholische anijsdranken vinden hun oorsprong in een ver verleden. In verschillende oude beschavingen werden anijsdranken gedronken en al meer dan 7000 jaar geleden werd er gebruikgemaakt van anijs.

In 1975 fusioneren de 2 concurrenten Pernod en Ricard tot 1 grote firma en de tweede grootste alcohol destilleerder ter wereld. Momenteel hebben ze 12.000 personeelsleden en de hoofdzetel bevindt zich in Breda.