บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย! การถือศีลอดนั้นได้ถูกกำหนดแก่พวกเจ้าแล้ว เช่นเดียวกับที่ได้ถูกกำหนดแก่บรรดาผู้ก่อนหน้าพวกเจ้ามาแล้วเพื่อว่าพวกเจ้าจะได้ยำเกรง (อัลกุรอาน ซูเราะฮฺอัล-บะเกาะเราะฮฺ 183)

อัลลอฮฺทรงมีเป้าประสงค์ที่จะให้เราถือศีลอด เพื่อจะให้เราได้รับความยำเกรง

หัวใจของเดือนรอมฎอนคือ การที่เรามีพัฒนาการเรื่องความยำเกรง ที่ดียิ่งขึ้นกว่าเดิม รอซูลุลลอฮฺได้ชี้ไปที่หน้าอก “ความยำเกรงอยู่ที่ตรงนี้ ที่หัวใจ”

เราจะพัฒนาหัวใจให้มีความยำเกรงอย่างไรบ้าง

ท่านรอซูลุลลอฮฺ กล่าวว่า “แท้จริงแล้ว การถือศีลอดในเดือนแห่งความอดทนและสามวันในแต่ละเดือนนั้น สามารถเอาออกซึ่งความสกปรกหรือมลทินในหัวใจได้” หะดีษเศาะฮีหฺ รายงานโดยอิหม่ามอะหมัด และเชคอัลบานีย์

รอซูลุลลอฮฺกล่าวว่า “เดือนรอมฎอนคือเดือนแห่งความอดทน”

การถือศีลอดเป็นการอดทนทำในสิ่งที่พระองค์สั่งใช้ ทิ้งในสิ่งที่พระองค์ห้าม

ความยำเกรงคือ การทำตามคำสั่งใช้ของพระองค์โดยไม่เป๊ะๆ ไม่ดัดแปลง เราสอดแทรกความเป็นตัวเองเข้าไปในสิ่งที่พระองค์สั่งใช้หรือไม่ เช่น อัลลอฮฺกำหนดให้มุสลิมะห์ปกปิดเอาเราะฮฺ แต่เราตกแต่งฮิญาบให้แวว

การถือศีลอด คือ การอดทนในสิ่งที่เราเลือกไม่ได้

หัวใจหลักของการถือศีลอด คือ การอดความอยากและอดความโกรธ

ความอยากไม่ใช่แค่อดข้าวอดน้ำ แต่รวมถึงพยายามอดทำตามใจตัวเอง

อารมณ์และความโกรธเป็นตัวกระตุ้นให้ทำสิ่งที่ฝ่าฝืน

เช่น ในช่วงที่ถือศีลอด เราใช้เวลาว่าง เลือกทำในสิ่งที่อยากทำแม้เป็นเรื่องฮาลาล เช่น ดูเมนูอาหาร ทั้งที่เดือนนี้เป็นเดือนที่สำคัญมาก

• การฝึกไม่ทำตามใจตัวเอง มันจะเป็นตัวเพิ่มอานุภาพความยำเกรง คือทำในสิ่งที่อัลลอฮฺพอพระทัย

• กระไดขั้นแรกที่จะนำไปสู่การทำบาปคือ การทำตามใจตัวเอง เช่น คนที่โกง เพราะต้องการเงิน

• ผู้ศรัทธาจะคิดคำนวณทุกนาทีให้ได้ผลบุญ

• การต่อสู้กับนัฟซูคือฟันเฟืองของความยำเกรง

การถือศีลอดจะไปตัดเชื้อเพลิงของการใช้ชีวิต คือ อาหารและเครื่องดื่ม การกินดื่มไปลดการคิดถึงโลกหน้า จึงควรกินให้น้อยลง

• การทำตามใจตัวเองในการกินอาหารที่เราชอบตอนละศีลอด

• การถือศีลอดที่ดีที่สุด คือ การเลือกไม่ทำตามใจตัวเอง เช่น กินพออิ่ม กินที่มี ไม่เสาะแสวงหาของที่อยากกินตามที่ต่างๆ จะกลายเป็นคนที่พอใจในสิ่งที่อัลลอฮฺให้

การถือศีลอด เป็นการเข้าใกล้อัลลอฮฺมากยิ่งขึ้น

• ตระหนักเสมอว่าอัลลอฮฺมองดูเราอยู่

• คิดหน้าคิดหลังทุกเรื่องในสิ่งที่เราทำ เกรงใจเจ้าของชีวิตว่าพระองค์ทรงพอพระทัยในสิ่งที่เราเป็นหรือไม่

ท่านรอซูลุลลอฮฺกล่าวว่า “ใครก็ตามที่ถือศีลอดด้วยความศรัทธา และมีการคิดคำนวณ หวังรางวัลตอบแทนจากอัลลอฮฺ พระองค์จะให้อภัยในทุกบาปที่เขามี”

ตัวชี้วัดหนึ่งที่จะบอกว่าเราเป็นบ่าวที่ดีของอัลลอฮฺ คือ ระยะห่างระหว่างเรากับอัลลอฮฺ

• ปัญหาหนึ่งที่เว้นช่องว่างระหว่างเรากับอัลลอฮฺคือ บาปที่เรามี ถ้าเรามีบาปมาก แสดงว่าเราใกล้กับดุนยา ง่ายต่อการถูกดึงดูดจากดุนยา

• ผู้ศรัทธาจะตรวจสอบตัวเองว่า เรามีบาปอะไรที่เป็นตัวกั้นระหว่างเขากับอัลลอฮฺ

• เรากำลังถูกลดบาปทั้งวันจนกระทั่งละศีลอด

ตัวกระตุ้นที่ทำให้เรายำเกรงน้อยลง หรือแต่ละคนมีความยำเกรงน้อยมากต่างกัน คือ ความสกปรกในหัวใจ

• เช่น ความอิจฉา ความโกรธ ซึ่งเป็นเชื้อโรค ทำให้คนๆ หนึ่งพัฒนาความตักวายาก

• เชื้อโรคเหล่านี้มาจากการใช้ชีวิตประจำวัน รอมฎอนคือช่วงเวลาของการสร้างเซลล์ใหม่ของหัวใจ

• การให้อาหารกับเซลล์ที่ดีคือการทำอิบาดะฮฺ

ตัวถ่วงคะแนนในการถือศีลอดคือ การทำตามใจตัวเอง และการไม่จัดการอารมณ์

• ลองให้รอมฎอนนี้เป็นเดือนที่เรา “ฝึกไม่ทำตามใจตัวเอง และควบคุมอารมณ์”

• จะเกิดบททดสอบในเรื่องการจัดการอารมณ์ในแต่ละวัน เช่น การไปซื้อแกง หรือตอนไปละหมาด จับจุดให้ได้ว่าบททดสอบอยู่ตรงนี้

หัวใจของความยำเกรง คือ

• ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง

• อะไรที่อัลลอฮฺ (ซ.บ.) ให้เราทำ เราทำอย่างจริงจังและเคร่งครัด

• อะไรที่พระองค์ไม่อยากให้เราทำ เรารีบละทิ้ง หรือไม่เข้าใกล้มันเลย

• ตัวเรา ความปรารถนาของเราที่เป็นตัวถ่วงความยำเกรง