ดำเด็กข้างบ้าน

“ดำ...เด็กข้างบ้าน” เป็นเรื่องราวที่ผมศึกษาเรียนรู้วิธีการเรียนของ ดำ แล้วนำมาปรับวิธีการสอนของผมให้สอดคล้องกับจริตของดำ

ดำ กำลังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ในโรงเรียนแห่งหนึ่งของอำเภอเมือง จังหวัดยะลา ผมรู้จักดำมาตั้งแต่แกตัวเล็ก ๆ เพราะดำเป็นเด็กข้างบ้าน

ดำเป็นลูกชายคนกลาง มีพี่ชาย 1 คน และน้องชายอีก 1 คน ดำมีผีวสีดำ ขณะที่พี่น้องมีผิวสีขาว

ดำมีความรับผิดชอบงานบ้าน เขาถูบ้าน ล้างจาน กวาดบ้าน ตอนบ่ายเลิกเรียนก่อนจะไปเล่น ดำจะนั่งทำการบ้านก่อนจนเสร็จแล้วจึงจะไปเล่น

ผมสังเกตดูดำตอนโตนี้ จะมีนิสัย เฉื่อย ทำอะไร ช้า เนิบนาบ ผมอยากรู้ว่า ลักษณะเด็กอย่างนี้ จะมีผลต่อการเรียนอย่างไรบ้าง และจะช่วยเหลือได้ด้วยวิธีการใด จึงบอกพ่อของดำว่า ผมจะสอนพิเศษให้ ดำจึงมาเรียนกับผม ที่จริงน่าจะพูดว่า ผมได้เรียนรู้

จักดำเพิ่มขึ้นตามประเด็นที่ผมอยากรู้

ผมบันทึกเรื่องราวการเรียนของดำในขณะที่ผมสอนดำ เป็นบันทึกง่าย ๆ ตามรูปแบบของผม ผมสอนดำด้วยวิธีการง่าย ๆ ตามลีลาของผม คือนั่งพูดคุย กระตุ้นให้ดำคิดด้วยการถาม แล้วให้ดำเขียนสิ่งที่ดำคิดได้ ดำจึงเรียนแบบ ฟัง คิด พูด เขียน อ่าน ในเวลาเดียวกัน

ผมจัดบทเรียนให้กลมกล่อม เหมาะกับจริตของดำ แล้วผลการเรียนอย่างนี้ก็ปรากฎผลออกมาให้เห็น ดั่งที่ผมบันทึกไว้

ผมเห็นว่าเรื่องราวของ “ดำ...เด็กข้างบ้าน” น่าจะมีประโยชน์ต่อครู พ่อ แม่ และผู้ปกครองเด็ก จึงได้นำมาเผยแพร่แนวคิดให้แก่สังคมการเรียนรู้ แต่ทว่า ขอบอกก่อนว่า บันทึกฉบับนี้เป็นบันทึกที่ไม่ได้ตกแต่ง แก้ไข เป็นสำนวนฉบับเดิม ภาษาอาจจะไม่นิ่มนวล คำอาจจะตกหล่น แต่ทุกอย่างเป็นงานสด เปรียบเหมือนอาหารเสร็จแล้วแต่ยังไม่ได้ปรุงรส ผมต้องการให้เห็นเบื้องหลังการบันทึกจริงๆ หวังว่าผู้อ่านคงเข้าใจเจตนาของผมนะครับ

บันทึกเล่มนี้ จัดทำขึ้นเพื่อเตือนตนเองว่า “อย่าให้ลมหายใจสูญเปล่า”

https://docs.google.com/document/d/1jzYrO4R2UzvIAyrdFZ6oG3tLhBa2ZALPtEUZrlo-lfI/edit?usp=sharing