คิดว่าเป็นคำนำ
ในเวลาที่ว่างเปล่าอย่างเงียบๆ อยู่ในห้องคนเดียว มองเห็นความคิดของตนโสดเล่นไม่ขาดสาย จึงจับมันมารวมเป็นเล่ม “เรื่องของเด็กคนนั้นที่ชื่อปองภพ” จึงกลายเป็นหนังสือเล่มนี้ ตั้งใจที่จะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่ภูเก็ตบางตอน ขณะที่ไปพักผ่อนที่นั้นที่บ้านของลูกชาย คิดว่าบางอย่างในหนังสือเล่มนี้คงจะมีประโยชน์ต่อผู้อ่านโดยเฉพาะพ่อแม่ที่คิดจะสอนลูกที่บ้านบ้างไม่มากก็น้อย จึงตั้งใจเขียนแต่ก็ทำได้เพียงแค่นี้แหละ
หวังไว้ว่าคงจะมีเสียงตอบรับและร่วมคิดเพิ่มอีก https://docs.google.com/document/d/1t_AXrWkGFsL_qdY9XfoL0icDT7A2ubUSta1JpIBcMV8/edit?usp=sharing
ชาตรี สำราญ
31 / 12 / 55
หมายเหตุ น้องปองภพ ได้เข้าเรียนในระบบโรงเรียนในชั้น ป. 3 โดยสามารถเรียนร่วมกับเพื่อนๆ ได้ครับ : ศุภกฤต