Liqkaxy io ircalart lot sulaun

ゆうさんの幻想の中静かに眠るを訳させていただきました。会話文は口語、文章は文語になっています。

――超能力者だ。

誰だなんだと聞かれたらきちんと返事をするのが筋というものだ。私は縁側に腰掛ける巫女にはっきりと答えた。

――y es istanfi'ar.

Harmae co's es. Mi's la lex'i nun vel mal stiesaino's unsarl es. Mi's adiogrehe io lex perne eksdzalarfa'c fynet stiesain.

「超能力者ぁ?」

「やっぱり、信じないかな」

"y es istanfi'ar?"

"Lesback lot tvarcar niv n."

同じ縁側に腰掛ける私は、わずかに眉をひそませる巫女の返答に少しだけがっかりした。

目の前の小さな庭には小雨が降り続いている。私が博麗と名のついた神社を訪れる前後から、木々の葉や土は濡れていた。

Daliu adiogrehe io lex perne mi's limufhu'i lex dusnij eksdzalarfa'd stiesaino io essaes.

Liaxu mi'd fontalobusen jyvied nyrtata'l jerledasta's mol. Edioll liaxu Mi's hakulei io lex sties dzingdza'l fontatydiesto io cyfoisse'd rivosn ad berra es berra.

「だって顔がそういってる」

「そんなことは一言も。何か勘違いしているんじゃない?」

"Cun, Silist qante la lex'i."

"La lexesta'i lap lkurf niv. Liaxu co nix fhasfa?"

お盆の上に載っている湯のみを手にとって巫女がため息をついた。……被害妄想が強いのだろうか、私は?

Yst vesesnjip io lex mol jedyt'i jixyj mal eksdzalarfa's lakeule'i esunsar. ......Isese'd nucarlanecis es stiestud. Mi es la lex?

「幻想郷(こんなところ)に来てしまう人なんて決まってるわ。例えば存在が希薄になって誰からも認められなくなった人とか、誰からも存在を否定されてしまった人とか」

「私には友人がいたよ。誰からも認められなくなったって? 冗談じゃない」

「でもあんたには察しがついてるわ、そうでしょ。分かるの、勘がそうささやいてる」

"Fqape lut nertnir'l klieer eo lex liaxu veles xelvin y snojijo'i. Panqa'd klirma io stysnona's m'es vuviep als eo lex liaxa lexif jat larta ad, als ler stysnon'i niveso'c lex veles larta ad et mol."

"Edioll mi letix mena. Mi veles jato niv y ler als. Co lkurf la lex? Movi es."

"Pa, mi qune. La lex es julesn. Mi qune y ler veafelz."

勘ってなんだ。シックスセンスと直感を混同しているんじゃないか――そう思ったが、すぐにこれは取り下げた。

そこらの神社のバイト巫女とは全く雰囲気が違う。私よりも頭半分ほど背の高いこの巫女は、確かな力を持っている。それは上手く説明できないが、だが確かにそこにあるものなのだ。

だから私は、霊夢と名乗った巫女に嘘をつけないと悟った。はっきりと。しとしとと降っていた小雨が、いつの間にか強くなっていた。にわかに。誰にも気付かれないように。狡猾と。

Celde veafelz es. Si's sunulelete snoriej ad veafelzepe ixvarladaliues n.――Mi's la lexe'i vsfafgh pa diunarl ler la lex'i eo lex liaxa pielyn.

Fhasfa'd ilkis'd eksdzalarfa zu elmen'iars fon liestuium ad fqa'd larta lartmarle mels y waxes. Liaxu larhojo mels y diunarla'd xi io mi le foi la lexe'd eksdzalarfa's anfi'e'i korlixtel lot letix. Tesyl lot plasio es snietij pa korlixtel lot mol la lexe's.

Mag, Mi varfexerfel nisaeso fqa'd ledzafa lex lkurvelsnoj eksdzalarfa'l. Liaxu fynet ircalart lot mol jerledasta eo lex liaxa is stiestud y niv larfenkurneen y yst nutines lot y io tylus liestu.

私と霊夢の出会いは一時間前に遡る。

ベッドから目覚めたはずの私は、何故か彼岸花の咲き乱れる見知らぬ土地に立っていた。あたりは木々に囲われ、ここがどこかの森や山の奥であるように思えた。

覚えのない光景、嗅いだことのない匂い。そして、どこかに潜んでいるらしい者の不穏な視線――獲物を狙う狩猟者の気配――も感じてしまった。

一度恐怖を覚えると、そこから抜け出すのはひどく難しい。現実だとしても被害妄想としても、それは変わることがない。

Edioll liaxa Mi's ledzafa'c fontleson viroteino's mol snolejen 1.

Jieniej ler Corlnain pen xelerl pa mi's keltovefeudzyss lex pudem naste lot lex niv qune polto io eo lex liaxu edioll mi's tylus liestu io xelvin sneryk. Fka io cyfoisse's mol mal mi's fqa's cyfoi eso'i vsfafgh.

Lex niv qune krafir ad, lukusno's lex niv lenivifarlo la lusarkes ad, fhasfa'l ulesner's mi'i dapelte xelo―la lex es cheku'i ajerviner'd lattarlfi'e― at eo lex liaxa vsfafgh.

ここにいるのは危険だと直感したところで、巫女の姿が奥に見えた。赤いリボンを頭につけたかわいらしい女の子だ。歳のほどは私よりも二、三は若いように思えた。

助けを求めるとすぐに快諾した巫女は、自らを幽霊の夢と書いて霊夢と名乗ると、私の手をとって歩き出した。

黙ってついてきなさい。霊夢の言葉に、私はそうしたほうが良いだろうと思えた。この場から安全に逃げ出すにはそれしかない。

Fqa io molo's malef eso'i veafelzes mes mal mi's eksdzalarfa'i kestyx io xel. Ci's ralde arfant'i lex xalur jul mian es. Edioll liaxu Mi's larva's mi ler qa ol dqa le josnyk vsfafgh. Celdino'i karx mal no lot stiesnost lot lex jat eksdzalarfa's cime's y ledz y ad y afa y io krante mal ledzafa io lkurvelsnoj mal y eo lex edioll dysnesniumes. "Lkurf niv mal klie shrlo." La lexe'd ledzafa'd lkurfo fai y desteko's julesn es mal mi's la lex'i eo lex liaxa vsfafgh.

彼岸花の咲き乱れていた開けた場所――霊夢が言うには「再思の道」――から抜けだしたところで、霊夢は私の手を引きながら話を始めた。どこに向かっていると問えば、自分の神社だと返った。

最初の話題は私についてだった。ここに来る前は何をしていたか、と問われた私は、いつものように眠っていた、とだけ答えた。

その時霊夢が「外来人か」と呟いたのを私は聞き逃さなかった。日本人だと呟き返してやったら、そういう意味じゃないと軽く笑われてしまった。

keltovefeudzyss pudemal―ledzafa lex waxahartkarfel y lex vsfafghesk sinost y― ler cuturl mal ledzafa eo lex liaxi lkurf y io eo lex liaxu dysnesniumes. Harmie tydiestala's es. Liaxa mi's la lex'i nun mal ci's ci'd ilkis eso'i lap lkurf. Edioll fontles la'sci's mi es. Liaxu klieofont io co harmie'i es. La lex'sci nuno'i lex veles mi's ny la lex'i lkurf. Mi's farfel lot sulaun.

Mal, Ledzafa's "nettenoan larta es." styxudusho. Mi's senosto la lex'i niv yst lusus. Mi's japaeo es. Mi's la lex'i styxudusho mal ci's mi'i ny la lex fai y tetol. La lex es niv.

霊夢は自分の神社へ案内する道中ざっくりと私が置かれた状況を説明してくれた。いうなれば、私は異邦人なのだ。

Liaxa ledzafa's mi'd na'i si xastesal io gasluifes plasi. Fein, mi es waxapolta'd larta.

ここは私にとっての異世界で、その名を「幻想郷」という。

本来、現実世界にある存在はここに足を踏み入れることが出来ないが、ある条件を満たせば幻想郷への移動、すなわち幻想入りが可能になるのだという。

バカバカしい。なんだこれは。ドッキリか何かか――最初はそう笑い飛ばしてやろうと思ったが、それが出来ないことに愕然とした。

私はドッキリなんてものを受ける立場にない。有名人でもなければ一芸で身を立てている者でもない。ただの学生だ。それに、霊夢が嘘をついている気配は微塵も感じられなかった。

Mi io fqa'd polto's waxunde es mal la lexe'd aloajerlerm es "Likqa'd icco".

Niv cene Ladir io cirla'd unde'd morsa's en pa girdhenefos mol mal "Likqa'd icco" eo lex cene tydiest ly.

Ad, la lex sties "Likqa'd eno".

La lexe's xetten movi'd iulo es. Celde la lex. La lexe's esepiti'o es mal eo lex liaxu la lex'i tetol ad lusus pa mi's la lex'i niv ceneeso'sci eo lex liaxa xelobicenxi'a.

何度か確認を取りながら説明を受け続けると道がひらけ、そこには古びて人の気配のない神社が現れた。

もはや祀られている神様も裸足で逃げ出しているのではないか――そう思わせるほどの寂しい雰囲気が漂っている。神社と巫女。霊夢の居場所はここなのだと、言葉なしに察することができた。

寂れた神社に案内された私は縁側に座らされ、お茶とせんべいを用意されて、話の続きをすることになった。そして私は何者かを問われ、超能力者だ、と返すに至る。

Liaxu si's veles roftam lot fontiao ad plasi mal fontalimie io penul acsele ilkise'd mol.

Xelvin lex amol tonir's eo lex liaxa tast? Fgir'd lartmarle's la lex xale es. eksdzalarfa's ilkis moler es. Ledzafa's molala's fqa es. Mi's la lex'i lkurfonerfe firlex.

Site ilkise'l lex xastes vel mi's adiogrehe io piedis mal mi's balcafirka ad jurjarainea'i amol vel. Liaxi lkurfo'i zel. Harmie co es. Mal si's la lex'i nen mal mi's ny la lex stiesain. Mi es istanfi'ar.

私の勘は良く当たるの――不意をつくように霊夢が呟く。

確かに、誰からも忘れ去られて辿り着く異世界に迷い込んだ理由の見当はついている。……私は、私が超能力者であることを、誰にも喋ったことがない。

そのことを霊夢に伝えると、やっぱりね、と返った。誰がどうしたって、そのくらいの察しはつくと思うのだが。なぜなら、

Mi veafelzeso's jyviedele rodestelen mag,―Ledzafa's la lex'i lkurf.

Yrder, Alsa's gentuaner's lex tydiest waxunde'l tydiestoxy snalu'i mi's eo lex liaxu qune. ......Mi's istanfi'ar es. Mi's la lex'i alsasta'c lap at niv lkurf.

La lex'i ledzafa'c hartkarfel mal si's ny la lex'i niv lkurf. Cene als larta's varfexerfel. Cun,

「友達に超能力が使えると言って、誰がどう得するっていうんだ」

「分かってるわよそんなの。それならもう分かるでしょ、あんたが幻想入りをした理由が」

「……今の現実世界、ここで言う外の世界では、超能力はインチキだという認識が強まっている。だから、たぶん私は、超能力者としての私を否定されてしまった、と思う」

「へえ、もう少し聞かせてくれる?」

「外の世界の超能力にはいろいろなものがあるんだ。心を読む能力、霊と交信して事件の真相を追う能力、念力で物を触れずに動かす能力――そう、いろいろある。だけど、そういうのはインチキだって広まっていた。みんな詐欺師だったんだ」

"Fi cene co'd mena istanfi'es mal fhasfa icve vynuto?"

"Mi qune la lex. Pa la lex mol mal co qune liaxu. la lex es niv? Liaxu co qune maccaxeu. Harmie co en likqa'd unde'l."

"......No, zu cirlaen unde, zu fqa io veles stieso tasa'd unde io istanfi'ana's anka lot firlex maccaxeu. y es jardzankatta. Mag, Mi veles nivaineso instanfi'ar'd mi'i."

"Hn, Ekce lkurfo'i es."

"Tasa'd unde'c lex mol istanfi'arssa'd neslanas mol sxe. Larfa farceser, Zirladurrdzu'c lkurf mal mela'd la cirla'i lex cicores istanfi'ar, Tvarsnao lap io mors'i lex dusnij istanfi'ar...la lexess mol, pa la lexess elx liaxu firlex jardzankatta. Edioll Als es eceser."

詐欺師。巫女が口の中で何度か繰り返すのを私は待った。強くなりつつ雨のせいで、その声はあまり聞こえない。

y eceser y, Mi's eksdzalarfa's la lex'i y io lakim mefidio'i mili. Cene ytarta's femarle senost.

「つまり、なんの特別な力のない人間が、自分は特別であるように振舞っていた?」

「人を騙す能力や、騙っていた能力に近いものには優れていたのかもしれない。けど、本物の超能力なんかじゃなかった」

「だからあんたは否定され、ここにやってきてしまった、ということね」

"Zu, istanfi'an niv lex mol larta destek y io eso untirke's istanfi'ar?"

"Edioll fgirsse'd larta letix lartass'i l'eces anfi'e ol la lex xale anfi'e pa y letix niv cirla'd istanfi'an."

"Mag, Edioll co nivaines mal klie y io fqa. La lex es cirla n?"

霊夢の声を聞きながら、私は怒りにまみれ始めた心音が聞こえないことを祈った。

もちろん横に座る巫女が気に入らないことを喋った、なんてことはない。自分で喋っていて、あることに気が付き、にわかに怒りを覚えたのだ。

Liaxu mi's ledzafa'd ytarta'i icve ad mi's la fecca'i niv farceso'i tvarsna.

Liaxa ektir io lex piedis eksdzalarfa's ny luxul iulo'i lkurf. La lex xale iulo's fusaf io corln mol niv. Liaxu mi lkurf mal elx liaxa larfenkurne. Mal, mi's la fecca yuihurk mol.

「……さっき言っていたっけ」

「あー?」

「幻想入りをしてしまう理由。存在が希薄になったりとか、否定されたりとかだとか?」

「うん。それが?」

「つまりホンモノの私は、ニセモノのせいで、勝手にいないものにされてしまった?」

"......Edioll lovik nestil io lkurf co's ny la lex?"

"Hn?"

"Likqa'l l'en snalu es. La lex es m'iso la mol'i vuviep mors, ol veleso nivaineso la mol?"

"Ja, mal?"

"Zu, Cirla'd istanfi'ar'd mi nivaineso it jardzankatta?"

あんたが言ったんじゃない。私に肩入れをしない巫女の指摘は、たぶん軽い調子のものだったろう。しかし、私の頭には強い衝撃が走っていた。

自分が気づいた相当に苛立たしい事実を何度も何度も突きつけられた気がした。あまりの衝撃にありもしない痛みを覚え、目の前が真っ白になっていく。体中から一気に力が抜けていく。

"Liaxa co lkurf niv." Mi io vi'art eksdzalarfa's fercuco's demixarleen nakhirlo aniupqale eo lex edioll jol es pa stiestuduwel lot eo lex liaxu nalve.

Mime lex larfenkurne lex tidestostaes la cirla'i mak mak eo lex liaxa kino'i veleso'i vsfafgh. Stiestuduce nalveo it mi's ixeno'i vsfafgh mal xelerle's eo lex liaxi is flana'c. Liaxu mi's anfi'enerfe is.

ヒーローになる。幼い頃の私はことあるごとにそう言っていた。きっかけはたぶん、幼い頃の出来事だ。火事の建物の中で逃げ遅れたところを、消防隊員が助けてくれたのだ。

誰かの助けになりたい。そうすることで自分というものを確立したい――成長するにつれて、私はその思いを強くしていった。

高校生になってしばらく。私は突如、超能力に目覚めた。

物を触れずに動かす能力。それが念力と呼ばれるものということは、インターネットで簡単に調べられた。

"Wioll mi is fhjacafi." Edioll liaxu josnyken mi's la lex'i jui lkurf cun josnyken eo lex edioll eo voleso aniupqale eo lex es. Dexafelen dystis io melefikinao mels y lex nix mi'i NFK'd larta eo lex edioll liaxa celdin.

"Selene mi is fhasfa'i celdiner'c." Mal is mal eo lex selene mime'i snoj. Liaxu mi'sci velat ad la lex'i stiestud lot eo lex vsfafgh.

La xerf-jiesnypi'd lersser'c is mal eo lex cene mi's istanfi'an'i es.

Morsa'c snestun niv pa mors'i fudiur. La lexe'd istanfi'an waxhartkarfel perdzogredarmam. Liaxa firma mi's fonti'a mal la lex'i qune.

誰にもこの能力を相談することはできなかった。したところで、一体何がどう変わるのだろう。どう転んでも悪いようにしかならないと思えた。

人は自分よりもかけ離れたものを嫌う。例えば、自分より醜いものに石を投げ、美しいものには敬意を払いながらも妬む。

そういうものなのだということを私はよく知っていたし、これまで生きていた中でそういうのをたくさん見ていた。こいつらはいったい何なんだろう。人とは、いったい――

人を知るにつれて幼いころの夢は散っていった。ヒーローになる。でも、それは、誰のヒーローなのだろう。この世に生きる誰が救われる価値を持っているのだろう。

Liaxa als larta'l mi's la lex mels y inarxt niv. Fi la lex'i es, pa edioll niv furnkie als. Fi furnkie, pa la lex'i ny vynut iso'i eo lex liaxa vsfafgh.

Lartassa's mimesse'c lernen larta'i nili fein, larta's toxa'i mime le piexost larta'l soloj mal mime le xorlnem larta'i appedzerfelle mal la lexe'd larta'c pelche.

Mi's la lex'i kafi'aon qune. Fqassa's la harmie es. Larta es n.

Larta'i qune mal mi'd likqa eo lex liaxa ieseles. Wioll mi's is fhjacafi pa fua harmie? Als unde io mol lartaxy fhasfa's lex celdin hark letix?

それでも激しい怒りを覚えたのは、私が誰かのヒーロー、いや、そんなものよりももっとすごい存在になれると確信していたからだ。

全人類の英雄とまではいかないが、かなりの多くの人を助けられるだけの力はある。

例えば外国からミサイルが飛んできたとして、それを食い止めて送り返すくらいならきっと出来る。そうして讃えられるだけの力量はあると確信している。

だから私にとって超能力は誇りだった。普段は平凡な人間の皮を被りながら、いつかこの力が誰かの役に立つことを願ってた。

Pa, Mi's la fecca'i vsfafgh cun mi's fhasfa'i lex celdin fhjacafi'c iso, la lex le klantez larta'c iso eo lex edioll tvarcar.

Cene niv als larta io fhjacafi'c is pa mi's loler lartass'i celdin. Mi's la lex xale anfi'e'i letix.

Fi giricceno ny y ler qisjeste'sci klie, cene mi's la lex'i pusnist mal dosna. Mal, mi's nestieto'i veles. Mi's la lex xale anfi'e'i letix.

Mag, Edioll mi's istanfi'an'i mylones. Liaxu farfel io farfelen larta'i es mal mi's mi'd anfi'e's fhasfa'd penxen iulo'c iso karx.

矛盾はしている。超能力を振るって誰かを助けることと、人なんてのはどいつもこいつも助けてやる価値なんかない、ということは、どうしたって矛盾している。

しかし、実は、誰かを助けるということは間違っていた。本当は、

La lex lais. Istanfi'an'i es mal fhasfa celdino ad als larta's als larta'i lex celdin hark niv letixo's vsfafghel mol la hame io pa lais.

Pa, cirla io, Fhasfa celdino'sci eo lex edioll es niv.

「助けて『やって』やりたかったんだ」

"Edioll Mi veles elx karxo celeso celdino."

思わず呟いていた。巫女の耳には入っていなかった。いつの間にか土砂降りになって、土にはねた水が縁側を濡らしていた。豪雨に紛れた雷のごろごろとしたのが、正解だ、と告げた気がした。天の声。嬉しくない天啓。

Liaxa mi's yuihurkon lkurf. Liaxa eksdzalarfa's niv senost. Liaxa rieliede's qunenerfe is tajleriet. Snusnon io slefmelfa's falslazio. Tajlerietexy snovine'd tedir's la lex'i lkurfo'i mi's elx liaxa vsfafgh. Julesn es. La lex es dyrilerle'd ytarta zu kvitlearnaain vusel lot y.

「助けて『やって』やりたかったんだ。人は誰も助ける価値の無いやつばかりなんだ。そいつらから羨望されたかったんだ」

「なんか言った?」

「苛立ちの理由が分かった、分かったんだ……」

"Selene mi celdin edioll. Als larta letix niv celdino'd hark. Selene mi veles elx karxo'i fgir'd lartassa'c"

"Ham co lkurf?"

"Liaxa mi qune celenerve'd snalu......"

羨望されたかった。価値の無い奴らに、己の価値の無さを分からせてやりたかった。――それが私の本当の気持ちだと、いまやっと気づいた。

胸の奥から溢れ出る自己嫌悪。安っぽい吐き気。自傷をして満たされたいという欲求が湧き上がるが、すぐに安っぽいものだと分かってしまう。安易な逃げ。

Edioll selene veles eo lex karxo. Edioll selene mi celes eo lex firlexo'i eso'i hark niv letixer.―La lexe's mi'd cirla'd vsfafgherl es. Mi's la lex'i lesback lot firlex an'os.

Fusafa'd kestyx ler mi's nilime. Ekse kikordza's mol mal selene mi lizeseme pa eo lex liaxa mi firlex ny la lex. La lex es ekcepe iulo. La lex es tastasyko.

「……ああ、お茶、持って行くわ。せんべいも一緒にいれておく」

".......Ja, Mi amcol balcafirka, y at jurjarainea."

霊夢はお盆をもって大声をはった。豪雨が屋根を叩く音があまりにもうるさい。

すたすたと畳を歩いて去るのを見送った私は、自分も雨をふらせているのに気づいた。あまりにも悔しくて、苛立たしくて、悲しくて、意識しないままに泣いていた。

嗚咽はいつの間にか叫びに変わっていた。喉が裂けそうだが止められない。豪雨のせいで自分の声すら聞こえない。

身を裂くような絶叫。滝のように流れる熱い涙。ニセモノにホンモノが駆逐された悔しさと、人に対する怒りと、自己嫌悪とが、私の全身を駆け巡る。

Ledzafa's letix yst vesesn mal xerf lkarf io lkurf. Tajleriete ler nevise's lex dokt tedir's mygi set es.

Liaxa Stisis io lex tydiest ledzafa'i lex feras mi's ny la lex'i larfenkurne. Mi's at rielied mol. Liaxu mi's lijiest cun mi's lypit es mal mi's tidistostaes mal mi's dejuk es mal la lex'i yuihurkon es.

Liaxu mi's tylus liestu io xelvin varkinmarkene's civelomineserle'c is. Jol zaesala's kakitercen pa mi's eo lex cene niv pusnist. Cene mime'd ytarta's tajleriet it niv senost.

Niekyr'i kakitercen xale civelomineserl ad celejustat xale giupi'e li'este ad jardzankatta's fur svizlatja'i dzarhalo mels y lypito ad la fecca lartassa'l ad nilimeo es. La lexesse's mi'd niekyr'i roft.

「あんた、何やってんのっ!」

"Jei! Costi, celde!"

確かに霊夢の声はそういった。瞬間、私の体はどうと床に叩きつけられる。その衝撃はやっと私の絶叫をやめさせた。

Liaxa ledzafa's korlixtel lot lkurf mal la lexexy nal mi'd niekyr's xineve'i dokt. La lex kvasma's mi'd civelomineserl'i ny io io pusnist

「どうしたのっ」

「あ……」

"Harmie co es."

"Ar......"

いつの間にか私は柱に頭をぶつけていたらしい。つうっと額に汗が流れるのも分かった。

いや、それは汗ではない。つんと鼻を突く鉄の匂い。血の匂い。――本当に、私は、いつの間にこんなことを?

Mi's diunarl'i yst dijyki'l qunenerfe rodes. Plecirju io eynuetasa's liueiuo'c eo lex liaxa larfenkurne.

La lex es niv. Lythaq'i lex yst snestun ankaxantaka'd la lusarkes zu larfe'd la lusarkes―Mi's la lex'i cirla lot qunenerfe es.

「大丈夫じゃなさそうね。それに、泣いていたみたいだし」

「……」

「困ってることがあったら話してみてもいいんじゃない? 聞いてあげるわ」

"Niv elajarnerfen ly ad co lijiest liaxu."

"......"

"Fi co malfarno, elx cene co inarxt mi'l. La lex es ce vynut. Cene mi es la lex'i."

霊夢は持っていたお盆をちゃぶ台に置き、持ち歩いていた手ぬぐいで私の額を抑えてくれた。

彼女の言葉と気遣いに、私は、今度は自覚して涙を流した。初対面の人間相手にここまで感情を爆発させたのは初めてだ。

それはきっと霊夢が、冷たくあっさりしているようで、しかし心の優しい人間だからに違いない――心からそう思えた。話してみていいのかもしれない。

Ledzafa's yst vesesn'i pievyti'c amol mal si'd eo lex liaxu lex letix justafengner io mi'd plecirju'i eo lex liaxu veles sulilo.

Mi's si'd lkurferl ad anlyes mels y zifoscuron lijiest. Mi's svimien larta'c disienon iso's fontlese'd iulo es.

Cun, fein mi's ny la lex'i vsfafgh. Lezdafa's flarngn lartaxy farces. Pa, la lexe ad cirla waxes mal si's snenst es. Mi's la lex'i vsfafgh. Si at lkurfo's malef niv eo lex jol es.

「……幼いころ、私はヒーローになりたかった」

「ヒーロー?」

「火事に巻き込まれて逃げ遅れたことがあって。もうすぐ死んでしまう、熱い、って本当にやばかった時、消防士のおじさんが助けてくれたんだ」

「消防……火消しの達人ね?」

「うん。それから、私もあの人のようになりたい、ヒーローになりたいと思ったんだ。けどその気持ちは嘘になったんだ」

"......Selene mi is fhjacafi y io selenesil."

"Fhjacafisti,"

"Ja, Liaxu liaxa Mi virot dexafelen iulo mal nix mels melefikinao. Pa mi veles celdino NFKe'd larta'c y io mi elx liaxa tisod snesvao."

"NFK es? La lex es dexafelen pielyner?"

"Ja. Mal mi tisod elx selene mi is fgir xale larta , pa elx liaxa la lex is nisa."

どうして? 霊夢の問いに答えるのを一瞬だけためらった。

自分がどれだけ傲慢で人間として評価されるべきではない存在かというのはよく自覚した。そのせいで心がゼイゼイと息を荒くしている。そんな話をしても良いのか、と戸惑ったが、次の瞬間には私の口は動いていた。

"Ham?" Ledzafa'd nuniumu'c stiesaino'i eo lex liaxa vaoikvel.

Mi's es jukernot mal mi'i eo lex deliu niv vynut lartaxy farces. Liaxa la lex'i nasteon firlex. La lex it fusafa's favedurk lot celes. La lex xale lkurfo'i eso's vynut es. Mi's la lex'i vaoikvel pa nal io mi's eo lex liaxa lkurf.

「人間って、助ける価値なんかないんだよ。みんな等しく生きる価値なんてない」

「へえ?」

「誰も彼もが自分のことしか考えてない。誰かの為に生きようとか考えてる奴もいないし、もしもそんな奴がいても、やっぱり結局は自分のため、あーだこーだってことを考えてる」

「人が嫌いってわけ?」

「学校じゃ容姿の優れている順に序列がつくられる。美男美女はクラスの中で一番偉いのさ。あいつらは醜いものを蔑み、自分より美しいものを妬む。そういうクズばっかりなんだ」

"Larta letix niv hark fua celdin. Als larta siekio letix niv hark fua niejod."

"Ja?"

"Als als larta apasken tisod mime lap. y niejod fua larta. la lex xale larta mol niv mal fi la lex xale lartape mol, apasken tisod fua mime."

"Co nili larta?"

"Jiesnyp io l'eteseles mels ziechija. Tijiesterss es les klantez kas. Lartass es la lex xale xetten larta lap."

霊夢は黙って聞いていた。自分で話しておきながら、何を言っているのかよく分からないところもある。みんながみんな人間としての価値を疑うような奴ばかりだったろうか? ――いや、そうに違いない。

Liaxu ledzafa's ircalart lot senost. Mime's at lkurfom iulo'i kafi'aon firlex niv. Als larta's larta'd hark'i niv letixer eo lex edioll es? Niv, la lex anfentiqale es.

「けど普通の奴だってクズだった。誰かの容姿が気持ち悪いほどに醜かったり、趣味嗜好が偏ってるって理由だけでイジメが起きた。それに、誰も助けてやらないんだよ」

「あんたはどうだったの」

「もちろん助けたさ。で、次の標的は私になったけど、すぐに止んでしまった。きっとあいつらの欲しがってた反応をしなかったからだと思う」

「……それで? あんたはいったいどうしたいの」

「分からない」

"Pa, farfel larta at es xetten. Fhasfa'd ziechija es eim xale piexost ol fhasfa letix vlaseifli'eya. Edioll siss fenna fai la lex lap, qacemal Als celdin niv la lexe'd larta."

"Edioll co cees?"

"Niv, Edioll mi celdin. Xeu io mi veles fennao'i pa jetes lot elx liaxa delok cun, fein mol niv sisse'd lex karx dirjeium."

".......La lex mol mal, Harmie co es?"

"y qune niv."

もう一度、今度はささやいてみる。分からない。本当に、自分がどうしたいのか分からない。

Mi's la lex'i nubefi'eo io mak lkurf. Cirla io qune niv. Mi's ny la lex'i qune niv. Harmie selene mi's stevyp.

「あんたは何に困ってるの?」

「自分の心のありように。少しの間、休ませてもらえないかな」

「構わないわよ、今日は泊まっていきなさい。ただこれだけは言っておくわ」

"Harmie co malfarno liaxu?"

"Selene mi desniex fai mi'd fusaf fal athimesho."

"Ja, Shrlo co sulaun fal nurun pa mi lkurf ny la lex lap."

霊夢はグッと顔を近づけて、真剣な面持ちを崩さない。――いったい、何を話すのだろう?

Ledzafa'd ladzexe's mi'l zirl mal si's cliarpo'i afnar niv ――Nen lkurf la harmie'i n.

「外の世界に、いや、元の世界に帰るという選択肢はあるわ」

「え?」

「幻想郷に来たからって、ずっとここで生活しなければならないってことはない。むしろ多いのよ、こんなところで生きていくなんて考えられないって外来人は」

「どうして」

「妖怪なんて恐ろしいやつらがいるのが耐えられないのもいたし、生活水準がどうこうって嫌がってたのもいたわ。とにかく、外来人が外の世界に戻りたいっていうのはごくあたりまえのことなの」

"Tasa'd unde'l...Niv, Cene ladir'd unde'l lex dosnud denharxtar elx mol."

"Hnn?"

"Edioll liqka'd unde'l klie mal deliu fqa io girtlisk lot sietiv. La lex xale iulo mol niv. Fqa io dat mol tasa'd larta zu vsfafgh niejodo fqa io."

"Hamie?"

"Neffelescarfirain xale feandecar molo'i niv merli'eer mol edioll. La sietive'd foiiumu's la harmie'i eso lkurfer's at mol edioll. Selene tasa'd larta's apasken dosnud tasa'd unde'l. La lex es corlnen iulo."

そういうものなのか、と私は意外に思った。

現実世界の人間は非日常に憧れているものだと感じていた。けど、ファンタジー小説やゲームで触れるだけで十分に満足できるものらしい。実際に自分がその目に遭えば、どうしたって拒否反応が出るのだろう。

そういうものなのか、まったく、勝手な奴らだ。

"La lex xale iulo es n." Mi's ny la lex.

Mi's ny la lex'i vsfafgh. Cirla'd unde'd larta's ny starsk'i fergen'artz. Pa, neciluki'e nyey ol velfez io la lex'i lenivifarloo lap io sisse's vynutalon is ly mag sisse's fqa io klie mal sisse's la lex'i nives.

Floaple lartassa's la lex xaleon es.

「それじゃあ布団の用意をしてあげる。もう夜も更けてるから、ご飯を食べて寝よう」

「ありがとう。……あれだこれだとうるさくて、ごめん」

「他の外来人なんて酷かったわよ。友達が食べられたとか言って、最初から発狂したりして」

「気の毒な話だね」

「予感で誰かが幻想入りをしたんだなってことは分かるから、面倒になる前に駆けつけることにしてるのよ。今回はそんなに手間のかかることじゃなくて、本当に良かったわ」

"Mal, Liaxi mi ycax ynok. Xelvin nukuses mag knloan heska mal lecu sulaun."

"Xace. Cierment mi eso'c nace. "

"Ete'd tasa'd larta las es malnef. Si lkurf maccarxeu. Mena veles knloano. Mal, Si nyixes."

"Plorul."

"Veafelz io fhasfa Likqa'l m'en mi qune mal tydiest la lexe'l y io isoback jeie. La lex xaleon iso niv es vynut fal yst no."

小さな笑顔を浮かべて霊夢は奥に行ってしまった。夜更け? 空を見上げれば、豪雨のせいで夕方なのか夜なのか判別がつかない。

赤い背中とリボンを見送りながら、私は、自分が何をしたいのかを考えることにした。

Vuviep tetolo l'es ledzafa's kestyxi'l eo lex liaxa tydiest. Ci's la nukucol eso'i lkurf. Tajleriet it dyrilerle's chaly ol nukus eso's qune niv.

はじめに、私の心は「認めさせてやる」と叫んだ。

何を認めさせたいのだろうか――人間に救われる価値などないということだろうか? いや、それもあるが少し違う。一晩考えれば、それは分かるだろうか……

Liaxa mi'd fusafa's "Celes jato."'i fontles lkarf.

Harmie y celes jato?――Larta's hark'i celdino io niv letixo'i eo lex selene celes eo lex jato? Niv, la lex at mol pa ekce waxes. Nukus io vsfafgho io la lex'i eo lex cene qune?

目覚めは爽やかだった。

昨夜の豪雨からからりと晴れた空模様。縁側に座って見上げる青空はどこまでも気持ちがいい。

隣には霊夢がいる。先に境内の掃除をしていたというが、昨夜の雨のせいで落ち葉やらなにやらが酷いことになっているとぼやいていた。一宿一飯の恩には報いなければなるまい。

Liaxa stiesnoston pustyl.

Lojiede'd tajleriet ler l'iraif dyrilerle's mol. Adiogrehe io lex xel dyrilerle's luxul es.

Ektir io ledzafa mol. Mi's ledzafa's mele'i fonton nutineso'i vsfafgh pa lojiede'd tajleriet it pliraxerl ad et at elx liaxa is malnef ly. Deliu mi's eno'i nyrnenalo fqa'c mels y dilaxumor.

「私も手伝うよ」

「助かるわ。あちこちに落ち葉とか枝とか散らばっちゃって……そうだ、あんた、自分がどうしたいかって分かったの?」

"Mi celdin."

"Xace, fua pliraxerl ad faista......jei, Liaxa co qune co'd elx seleneo?"

霊夢の問いに私は頷き返した。

そうだ。一晩考えて、自分がやりたいことの輪郭をつかめた気がする。今の私がやりたいこと――それは、誰かに自分の存在を認めさせることだった。

けれども一日経てば、昨日のように暴れたり乱暴な考えを持つようにはならなかった。幾分かの冷静さは取り戻せていた。問題は、どうやって自分の存在を認めさせるかがわからないことだ。

Liaxa ledzafa nuno'l mi's corshes.

Ja, Mi's ziechija'i nukus io vsfafgho it eo lex liaxa qune. Selene no io mi eso es ny la lex. Mi'd stysnon'i jat cel.

Pa, snek 1 io larieves mal lojiede'd iulo xale normtaen vsfafgho'i eo lex liaxu letix niv. Liaxa ircalartosta'i icve. Hame mi'i jat cel. Fafsirle's la lex'i es.

「認めさせてやりたいんだ」

「何を?」

「私が超能力者ってこと。人間がみんな価値がないとか、そういう考えを捨てたわけじゃない。けど、そういうのを捨てても最後に残ったのは、それなんだ」

「本物が偽物のせいであり得ないものとされたから?」

「うん。だから、外の世界、いや、元の世界に戻って、みんなに認めさせる。その方法はまだ分からないけど」

"Selene y celes jato."

"La harmie'sci es?"

"La lex es eso mi's istanfi'ar. Mi eo icve niv tisodelium zu larta letix niv hark ader pa la lex xale iulo eo p'icve, elx edioll l'anfil la lex lap es."

"Jardzankatta it als lkurf maccaxeu. Svizlatj mol niv. La lex es mag?"

"Ja, mag tasa'd unde...niv, xe'd unde'l tydiest mal mi'i celes jato. Pa esel'i mi's qune niv."

分かったわ。霊夢はそう答えただけで、湯のみに口をつけた。

他人に無関心というわけではなさそうだった。どこか温かみを感じさせる、穏やかな声。その響きに私は癒やしを覚えていた。

"Firlex." Ledzafa's la lex'i lap vietist. Liaxa jedyti'i letix.

Afiverda'c vxorln'i letix niv. Jol kysonasta vsfafgho vel malt stiesnost ytarta io la lex xale iulo es niv ly. La lexe'd ytarta io mi's morliul'i vsfafgh.

「良い方法ってないかな」

「え?」

「超能力者は本当にいたって知らしめる方法。なんか、ないかな」

「それはあんたが考えなさいよ」

"Tesyl jandis mol?"

"Ar?"

"Cirla io Istanfi'ar molo'i kvitlearnael'i co's qune?"

"Niexix co's."

正論だ。苦笑いを浮かべてお茶を頂くことにした。これが本当のお茶を濁すってやつ。

La lexe's pankal es. y Reatetol mal balcafirka'i knloan.

「うん。がんばって探してみる。そうだ、ところで――」

"Ja, Mi xipiaoenon niexix. Mal――"

湯のみを置いてひとつ気づいたことがある。

ここは幻想郷。現実世界で「いないもの」とされたものの終着駅。ターミナル。一度ここに入ったものは、いったいどうなるのだろう?

Jedyt'i amol mal eo lex liaxa mi firlex la lex.

Fqa es "liqka'd unde" mal cirla'd unde io molo'c snojijer's lex klie lesback. Fqa'l ener eo lex wioll la harmie is?

「――私が元の世界に戻ったとする」

「え? ええ」

「そしたらまた、幻想郷に迷いこんでしまうってことはあり得る

「可能性としては十分にあるわ」

「もし私が元の世界での存在を濃くしていかないと、どのくらいの時間で幻想郷に入ってしまうの?」

「分からない。けど、一週間もすれば結果は出ると思う」

"―― Fi mi dosnud ladir'd unde,"

"Ja? Yad?"

"Mal, Mi nemalceon mak klie fqa'd unde."

"Nemalceo'c molo'i torxlecirm."

"Fi mi niv stujinon es mi'd stysnon, mi's fqa'l klieil es?"

"La lex qune niv pa co qune la lex fal sodyst."

感覚でものを言っているのだろうが、異世界の巫女の言うことだ。たぶん当たっているはず。

Liaxu vsfafgho io iulo'i lkurf pa si's waxunde'd eksdzalarfa es cun, fein la lexe's cirla es.

「……それなら、それ以内で勝負をつけないと」

「勝ち負けって話じゃない思うけど。あんたがここに来たくない、忘れられなくないっていうなら、それは応援するわ」

「ありがとう。さて、泊めてくれたお礼をさせてもらうよ。境内の掃除、手伝うよ」

"......La lex m'es,elx deliu molkka fal la lex."

"Molkkasnej p'es niv, fi elx selene co klie niv fqa, elx mi viurli."

"Xace, mal selene mi xacees mels eno nyrnenalo. Mi celdin mels nutines ilkis."

立ち上がり、石畳の敷き詰められた境内へと向かう。

神社というには寂れた、手を洗う場所――名前が分からないが――もない、本当に神社と呼んでいいか難しい建物を真正面から見て、確かに掃除には骨が折れそうだと直感した。

昨夜の豪雨で濡れてない場所はないし、そのせいで落ち葉がぐんにゃりと張り付き、箒を動かしても軽々とは動かないだろうと思えた。それに折れた枝があちこちに落ちているし、おまけに大木が堂々と横たわってもいる。これを霊夢が動かすのは困難を極めそうだった。

y Sneryk mal mi's ilkis tykuv y charlimite polto'l tydiest.

Ilkisece polto'c lex niv vsfafgh kalzarfixala's――la lexe'i stiesel'i qune niv――mol niv.

Fqa's ilkis xaleon lex niv es celaium'i mi's fontoce io xel mal la lex io nutines mal eo lex liaxa kojoi.

Lojiede'd nukusu'd tajleriet io niv berracal mol niv mal, pliraxerle's limie'c nol mal eo lex cene la lex'i afnarsyk niv y at lex nutines lesur. Sosnuvo'i velesen faista's als als io mol mal tostesn xyfoi's eo lex liaxu sosnuv. Ledzafa's fq'i snietijon fudiur.

「どーよこれ、なかなかに面倒くさいでしょ?」

「確かに」

"La lex ankaalon es jeiesta ja?"

"Lys."

後ろについてきていた霊夢がやる気のない調子で語りかける。そうなるのは無理は無いと思えた。誰だってそうなる。私だってそうだ。こんなものを手伝うなんて実物を見ていたら言わない。

Laback io lex mol ledzafa fai'arnerfe lkurf. La lex mol corln. Jol als larta is la lex xale y at mi. La lex'i xel mal eo lex jol niv mi lkurf celdino.

「だけど恩返しにはちょうどいい。それに超能力のアピールにもちょうどいい」

「そうなの? まあ、見物させてもらうわ」

"Pa la lex es vynut mels dilaxumor. Ad la lex es esal zu istanfi'es."

"N? Lecu mi xel la lex."

本当にいい機会だった。私の超能力――念力は、心に強く念じて発動する。強く念じれば念じるほど、その力は強まる。

La lexe's vynut l'istanfi'es esal es. Mi'd istanfi'an l'es perdzogredarmamesele's anka lot vsfafgho io es. Fi la lexe's anka lot ankasnej es, perdzogredarmama's anka'c is.

「まずはそこらの落ち葉を吹き飛ばしてやろうか」

"Lecu mi fiurce pliraxerl fal fqass."

イメージする。――巨人が腕をふるって風を起こす。それが辺り一面に広がって、境内を囲う木々と草むらに放り投げていく。

その様を強く意識した私は一つ掛け声をあげた。霊夢が驚いた声をあげたのはそれが原因ではない。直後に巻き起こった、鈍い音を伴う突風だった。

Mi's tisodain ny la lex. ――Iulpiularta's latas leus rytietes. La lexe's fka io kinieses mal ilkisexy cyfoiss ad sierostal'i rytietes.

La lex xaleon lex firlex mi lkurf girlkarf. Ledzafa's jusnuk pa la lex it es niv.

y es la lexeback io rytiet it.

「これが……念力?」

「うん。これなら掃除を仕事に出来るかもしれない」

"Fqa es tisodaino?"

"Ja, Jol mi snojij nutineso'd en'iar."

あっという間に落ち葉や枝は巻き上げられ、四方に飛び散り、境内から姿を消した。

私がそれをやったのだということを、霊夢は深呼吸して飲み込んだらしい。

忘れ去られたものが集う幻想郷、そこには魑魅魍魎の類なんてザラにいると彼女から聞いていたが、それでも驚くものは驚くようだ。

Pliraxerl ad faista's als als polto'l nal io distyk mal eo lex liaxa ilkise ler snesva.

Liaxa mi's eso'i ledzafa's firlex ly.

Fqa's likqa'd unde es mal si's fqa'c feandecarssa's molo'i qune pa eo lex deliu jusnuko's eo lex jusnuk ly.

「念力っていうよりは、風を起こす能力みたいね?」

「天狗の団扇じゃあないんだけど。もっとわかりやすいようにやってみる」

"Niv perdzogredarmam p'es La lex stes anfi'e zu rytietes."

"La lex es niv junaffarre. Mi firlexesykon es la lex'i"

風が起きてもびくともしなかった大木に力を働きかける。三人の巨人が、その筋骨隆々の体でもって持ち上げ、ひょいとそこらの茂みに投げ込む――

Edioll rytiet at leus lex niv fudiur tostesn cyfoi'c la lex'i es. Dqa'd iupiularta's girankaen lixer leus letixejip mal flarvha'l soloj.

「……あっらー」

「アクバール?」

「神様なんてごまんといるのにね。一つだけとか言って奪い合って、何が楽しいのかしら」

"...vyyyyyyyyynuuuuuut."

"Vyrnut xerus?"

"Dera mol loler pa elx selene siss text panqa. La lex es nujon?"

信者に聞かせたら殺されそうな台詞を口にして霊夢は感心していた、ように見えた。

私のイメージ通りに大木は中を舞い、どうと音を立てて煙を巻き上げている。今度こそ私の念力を信じてくれたらしい霊夢はため息をついて私に向き直った。

どこまでも気持ちがいい笑顔だった。言葉なしに感謝の気持ちが強く伝わってくる。

Fi deliiu lkurfer'l eo lex lkurf, jol veles retoo'i. Ledzafa's la lexe's lkurf mal fheocaf.

Mi'c celottiso xaleon tostesn cyfoi's distyk mal eo lex liaxu fyrna mal eo lex snysnynon veles iso. Yst no io ledzafa's la lexe'd anfi'e'i eo lex liaxu jat.

「手伝ってくれてありがとう。あんな大きな木、一人じゃ運ぶのに難儀するところだった。助かったわ」

「恩返しができて何より――」

"Xace fua la celdin. Cene la lex xale tostesn cyfoi vonserna niv. Xace."

"La lex lapen dilaxumor."

言葉に詰まった。体中に電流が流れた。

もちろんそれは錯覚だ。だけどそれに匹敵する衝撃があった。

霊夢が私に見せた感謝の態度。彼女にとっては当たり前のことだったのかもしれない。でも私にとっては初めて見たような表情だった。

いや、初めてのわけがない。ないのに、どうしてこんなに驚いているんだろう?

嬉しい。自問の答えはすぐに出た。嬉しいんだ。私の心にこの気持ちが静かに響き渡った。今の私は明鏡止水の境地にある。

Lkurfo'l eo lex liaxa xipia. Liaxa Als lixer'l xerp'e.

Pa, edioll la lex es feicaneskif xale xerp'eo.

Ledzafa's mi io lex xel syten es la corln fal si pa mi io la lex es fontles xaleerl.

「……そうだ、元の世界にはどうやったら出られるの?」

「あんた一人で行ける場所じゃないの。私が連れて行かないと」

"......Ja, Liaxu co firlex xeu'd unde'l dosnudel'i "

"Cene niv co lap tydiest. Mi lekhnaxait co."

行くの? そう尋ねながら霊夢は私に手を伸ばした。表情は柔らかくて、つい手をとってしまいたくなった。

だが、すぐには手を伸ばし返さなかった。迷いのようなものがあったからだ。認めさせてやる――昨日の心の叫びを忘れたわけではない。昨日よりも心のなかで反響している。

y Tydiest? Ledzafa's mi'c la lex'i nun mal ci's dysnesnes. Selene mi amol ledyd'i la lexe'l.

ただ、一瞬だけ。この世界の方が私にとっては生きやすいのではないか、と思えたのだ。

でもそれはとても長い時間のように思えた。本当はすうっと息を吸う時間よりも短いのに。

Nal io mi fal y fqa'd unde's sietivesykal'c molo'i eo lex edioll mi's vsfafgh.

Pa, edioll mi's la lexe'i timexenon tisod. Cirla io la lexe's keulesil le narlen es.

「霊夢、道案内を頼むよ」

「本当にいいのね?」

「……よろしく頼む。あとこれ、もう私には必要ないから」

"Mi situsn si'c xasteso'i. Ledzafasta."

"Co jat la lex fal cirla,"

"......ja plaxci co lu. Ad fqa sudiest niv fal mi."

ポケットの中の財布をそのまま手渡した。私の中で芽生えた新しい決意。まだ形にはなっていないけど、たぶん、それは、お金が必要なものではない。身分が必要なものではない。

Mal, edioll mi's wounsa io enalte'i amcol. Mixy la arxaieme's cirlaerlo xelvin mol niv.

Pa, la lex karx niv arte'el, ad elme.

「なにこれ、財布?」

「お賽銭だよ。箱に入れるのも神社の人に渡すのも同じでしょう?」

「違うと思うけど、でも、ありがたく受け取っておくわ」

"Harmie fqa es? Wounsasti."

"La lex es la xavi'ane. L'xavi'ane stafiort io ad co'l amcol la lex es. La lexess es deliu y'n'y?"

"Mi tisod laiso pa mi icve la lex."

私の気持ちを察したのか、霊夢の表情はどこか穏やかであった。誰かを応援するような気配が伺えた。

幻想郷という土地には人を食らう妖怪や、現代科学で駆逐されたはずの怪異が姿を持って生きている。

同じく、現実に存在しないものとされたものも生きているが、私は私の超能力をインチキだと、忘却されてしかるべきものだとは思われたくない。そうか、私はプライドが変に高いんだ。

Edioll ledzafa'd fege's ircalart es cun, fein liaxa ci's mi'd fusaf'i farces. Liaxu ci's viurlio fhasfa'i xale nakhirlo's letix.

Likqa'd unde io larta'i lex knloan neffelescarfirain ad eo lex liaxe jol nytyr'd lyr leus eo icve feandecarssa's fqa io niejod.

Cirla'c niv moler at niejod pa eo lex niv selene mi's mi'st jardzankatta ad eo lex deliu gentuanen eo lex eso'it tisodo'i veles. Ja, mi's vlasamyloneffe letix.

でもそれが、私の生き方だ。幻想の中で一時の眠りについた、私が選んだ生き方なのだ。

Pa, La lex es mi'd niejodel. Likqaxy io girathim io lex tiexos mi's l'text niejodel es.

念力使いの外来人を見送ってから一週間後。

霊夢はいつものように縁側でお茶を飲んでいた、遠い視線の先にはゆらりと流れる雲。青雲。どこまでも気持ちが良い空。

外来人が出て行ったのはちょうどこんな天気のことだった、と霊夢は振り返った。――まだ、結界を越えて誰かが迷い込んだ気配はない。このまま一日が過ぎればいいのに。

Perdzogredarmam'it luser'i farasil ler no's sodysti'c eo lex liaxe es.

Liaxu adiogrehe io Ledzafa's balcafirka'i kyrna. Xelal io ve lex liueiu urnu's mol.

Nettenoan larta's fankenile's la lex xale snenike'c eo lex edioll es. Ledzafa's la lex'i tisod.

―Maccadautlorze io fhasfa's klie niv. Snenik elajarnerfenon es. Liaxu la lex'i tisod.

「あの子が気になるの?」

"Co lior mian fgir'dy?"

振り返らなくても、建物の中に突然現れた声の主は分かっている。八雲紫。幻想郷成立に大きく関わった妖怪の女だった。

自らの名と同じ色のドレスを身につけた妖艶な妖怪は、静かに、ゆるりと、ぬらりと、霊夢の隣に座った。

Mi's la lex'it lkurfer'i ijiesnesenerfe qune.

「どうなの、ねえ」

「見てたの」

「なんでもお見通しなんだから。で、気になるかしら?」

「違うって言えば嘘になるわね。そんな話をするためだけに出てきたの?」

「だとしたらなにか問題? どこかでこそこそしていたほうが私らしいってこと?」

"Ja ol niv."

"Co xel n?"

"Mi farces als mal co es?"

"Fi mi lkurf y niv y, la lex es nisa. Mal et at."

"Fi la lex es, dapelte es."

そうは言ってないんだけど――口にするのをやめた霊夢は、そこで初めて紫が何かを持っていることに気がついた。

Liaxu mi lkurf niv la lexesta.――Edioll jol la lex'i lex lkurf ledzafa's juka'ri'st fhasfa'it letixo'c larfenkurne.

「新聞? 珍しいわね、あんたが新聞だなんて」

「まさか天狗の新聞だと思ってる? 違うわ、これ、外の世界の新聞なの」

「外の世界の? くだらない記事ばっかだし、こっちには何の関係もないのしか載ってないじゃない。あんたそんなのが好みだったっけ?」

「いいえ。でも、今日のはあなたが喜ぶんじゃないかと思ったの。ほら、この一面記事。あの念力使いの外来人のことが載ってるわ」

"Lojukusti? Co juluftie letix lojuk."

"Co vsfafgh eso fqa'st ten'gu'd lojuk? Niv, fqa es tykyven lojuk."

"Tykyven lojukusti? La lex es etxaata krantie lap mal fqa io stales niv. Co rifle xalejo la lex?"

"Niv, pa mi vsfafgh snerieno co's krantie sysnulenj. Fqa io krantie io mol uies fon luser perdzogredarmam."

紫が差し出した新聞に手を伸ばした霊夢は、しかしその手で空を掴んだ。すんでのところで新聞を取り上げられた霊夢は一つ舌打ちをした。

Jukali lex amcol lojuk'i eo lex jol lex icve ledzafa's la lex'i eo lex cene niv letix niv. Jol lex icve ledzafa's ny vynutes.

「何のつもりよ」

「ありがとうって言葉はないの?」

「は?」

「見せてあげるって言ってるの。感謝の言葉もないのかしら?」

「……ありがとう。じゃ、見せて」

"Harmie es fgir."

"Co lkurf niv y xace y?"

"Ham?"

"Mi xel fqa co'c pa co slaxers niv?"

"......Xace, mal xel."

今度こそ新聞を受け取った霊夢は、最初にはっと目を開いた。

最初に目に飛び込んだ一面の記事。そこには先週の外来人の写真がある。見出しも、記事も、全てに静かに、確かに、ゆっくりと目を通した霊夢はゆっくりと顔を上げた。

No io lojuk'i lex icve ledzafa's ny la lex'i eo lex liaxa xelobicenxi'a.

Fontles lex xel krantie io sodystobacken miana'd zexi'o's mol. Liaxa alsa'i lex xel ledzafa's eo lex ladzex'i xelo'i veles.

「満足そうな顔しちゃって。そんなに嬉しかった?」

「……まあね。あいつがここに戻ってこないのは、それは喜ぶべきことだから」

"Co vynutalon mol. Co es vusel?"

"......ja corsh, Deliu vusel eso es maccaxeu. Liaxu ci dosnud niv."

静かに立ち上がった霊夢は新聞を紫に返し、めいっぱい背伸びをした。視線の先は青空。どこまでも青く広がる世界。

住む世界は違うが、あの外来人も同じ空の下で、今日も頑張っている――そう思うだけで、心のどこかがあたたかくなるのを、霊夢はしっかりと感じていた。

Ircalart lot lex ta ledzafa's lojuk'i jukali'c dosna mal nasteon ny flirnuva io larfi. Poltaxelo io estvarn dyrilerl mol. Estvarn unde's jurkenel el es.

Sietival es niv daliu pa girnettenoan larta's at nurun io eo lex liaxu anfi'erlen. La lex'i tisodo'd mi'd fusaf'i kyson. Ledzafa's la lex'i ez tisod.

「変わったわね」

「なにが?」

「他人のことなんてどうでもいいって、冷たい人間だったように思うけど」

「そう? ……そうかもしれない」

"Liaxa co jur ja."

"Harmie'isti?"

"Mi vsfafgh eso co's raldiunemliurl larta zu fi eten larta is alsat, vynut."

"Ja? jol la lex es ja."

呟くように返した霊夢はそっと境内へと向かった。近くに立てかけてあった箒を手にとって、今日も日課の掃除をする。

誰も彼もがその人の仕事をする。自分であれば神社の掃除とお茶飲み、紫であれば胡散臭い態度をとること――霊夢は心のなかで呟くと、あの日から動き始めたであろう超能力者、念力使いに、ほんの少しだけ思いを馳せた。

Nubefi'eo xaleon lex lkurf ledzafa's amatla'l tydiest. Mele'c lex mol gnyrle'i letix mal nurun at nurunu'd en'iar cix nutines.

Alsa'd larta's mime'd en'iar'i es. Mime'd en'iar's ilkise'd nutineso ad balcafirka'i knloano es. Jukali's notulon sytenes. Ledzafa's la lex'i tisod mal eo lex liaxi jol lex fyrdenes istanfi'ar'i ekce yst kenis.