Teraz
Z całego życia swojego choć jedną obdarz mnie chwilą;
Zapomnij o tym, co było, bo przeszłość się nie powtarza,
I na to, co jeszcze przyjdzie tak samo wcale nie zważaj;
W pamięci miej teraźniejszość, to właśnie ją masz poruszyć,
By doskonalszą się stała, niech o to tylko się silą
Twój umysł, twoje uczucia, moc twoich zmysłów i duszy,
Złączone w tej jednej chwili, która mnie właśnie obdarza
Tobą jedyną, kochana, wokół mnie stale krążącą;
Nie dbam o przyszłość niepewną, na przeszłość także nie zważam,
Lecz żyję teraźniejszością miłość wzajemną dającą.
Jak długo jeszcze tak będzie? Odpowiem ci, moja słodka.
Ta chwila to cała wieczność, a my chowamy się do niej,
Gdy w uniesieniu najwyższym stykają się nasze dłonie,
Płoną policzki i oczy, a usta pragną się spotkać.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2000)