Spotkanie czterdzieste czwarte

Robert Browning

[Jestem i będę zwykłym człowiekiem], fragment utworu Rodzina

([Man I Am and Man Would Be], The Family, Ferishtah’s Fancies, 1884)

Jestem i będę zwykłym człowiekiem i niczym innym być nie zamierzam.

Nie chcę się zgrywać! Orzeł jest dumny ze skrzydeł — niech więc niebo przemierza.

Aniołem nigdy nie będę, chyba że ludzką godność ktoś mi odbierze.

Żyjąc na ziemi wszystko wytrzymam, jeśli mi każą klęknąć — uklęknę;

Mam cię przed sobą — jesteś posłanym z nieba na ziemię wcielonym pięknem.

Umysł postrzega wszystko w całości niedowidzenia nie tknięty piętnem.

Mądra i dobra jesteś — krąg zwarł się — co spoza niego od losu wziąłem?

Mądrość mądrzejszą i dobroć lepszą? Czy miałbym tyle, ile anioły

W wieczności biorą w swe posiadanie? Mam to, co chciałem — na tym spocząłem.

(tłum. Wiktor J. Darasz)