O, niech mnie kocha! Sfolgujcie jej winie!
Czyż dość
Mam sił, by wznieść ją nad siebie, gdy ninie
Los mi ją oddał na troski, co rość
Będą, aż serce na wieki w nich zginie
("Cyt!" szepnie Kasia-królowa,
A dziewka, czesząca królewski jej włos -
"Paź karmi twą sforę" - w te ozwie się słowa -
"To jego ukryty brzmi głos").
(Pippa przechodzi)
(tłum. Jan Kasprowicz, 1910)