Θησέας και Μίνωας

Αυτή τη φορά, στο πλοίο με τα μαύρα πανιά δεν ακούγονταν κλάματα. Ο Θησέας τους έδινε θάρρος κι όλα τα παιδιά είχαν μια ελπίδα πως θα γύριζαν πάλι. Έφτασαν στην Κρήτη πρωί κι ο Θησέας ζήτησε να τον πάνε αμέσως στον βασιλιά. Ήθελε να του μιλήσει.

Τους δέχτηκε ο Μίνωας καθισμένος σ’ έναν ψηλό πέτρινο θρόνο.

Ήταν εκεί και άλλοι επίσημοι και η Αριάδνη, η κόρη του Μίνωα. Τότε ο Θησέας είπε:

— Βασιλιά της Κρήτης, πολλούς νέους της Αθήνας έριξες ως τώρα στον Λαβύρινθο. Αυτή τη φορά ήρθα κι εγώ, ο Θησέας, ο γιος του Αιγέα. Ήρθα να παλέψω με τον Μινώταυρο. Αν τον νικήσω, να μας αφήσεις να γυρίσουμε στην πατρίδα μας. Αν νικηθώ, ας χαθούμε όλοι.

Ήξερε ο Μίνωας πως ο Μινώταυρος ήταν ανίκητος και είπε:

— Θησέα, σου δίνω τον λόγο μου πως αν σκοτώσεις τον Μινώταυρο και βγεις με τους συντρόφους σου από τον Λαβύρινθο, θα σας αφήσω να γυρίσετε στην Αθήνα. Κι ούτε θα ξαναζητήσω άλλους νέους.

Αυτά είπε ο Μίνωας κι έδωσε διαταγή να τους οδηγήσουν στον Λαβύρινθο.

Το μίτο της Αριάδνης

Η Αριάδνη συμπάθησε το όμορφο και γενναίο παλικάρι, λυπήθηκε τα νέα παιδιά της Αθήνας και θέλησε να τους βοηθήσει. Τη στιγμή λοιπόν που κατέβαιναν τις σκάλες, πλησίασε τον Θησέα και του είπε:

— Θησέα, πάρε αυτό το κουβάρι κι όταν θα μπείτε στον Λαβύρινθο, δέσε την άκρη του στην πόρτα. Όσο προχωρείς να το ξετυλίγεις. Αν σκοτώσεις τον Μινώταυρο, να το τυλίγεις πάλι, για να βρεις την πόρτα να βγεις.

Του ευχήθηκε καλή τύχη κι έφυγε.