Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχαν δύο γενναίοι αδελφοί, ο Αίαντας και ο Τεύκρος, γιοι του σοφού βασιλιά Τελαμώνα. Ήταν και οι δύο πολεμιστές με αγνή καρδιά, αλλά η μοίρα τούς έβαλε σε δύσκολες δοκιμασίες.

Ο Αίαντας ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες του Τρωικού Πολέμου. Όμως, όταν ο φίλος του, ο Αχιλλέας, έχασε τη ζωή του, δημιουργήθηκε μια μεγάλη διαφωνία για το ποιος θα έπαιρνε τα θρυλικά όπλα του Αχιλλέα. Ο Αίαντας πίστευε ότι άξιζε την τιμή, αλλά οι άλλοι αποφάσισαν να τα δώσουν στον Οδυσσέα. Αυτό τον γέμισε οργή και πληγή.

Μέσα σε αυτή την οργή, μια σκοτεινή σκιά σκέπασε την κρίση του Αίαντα. Οι θεοί, θέλοντας να τον εμποδίσουν να κάνει κακό σε άλλους, του θόλωσαν το μυαλό. Έτσι, ο Αίαντας επιτέθηκε σε ένα κοπάδι ζώα, νομίζοντας ότι ήταν οι εχθροί του. Όταν συνειδητοποίησε το λάθος του, ένιωσε τεράστια ντροπή και θλίψη. Ήταν ένα λάθος που του κόστισε την ηρεμία του και τον οδήγησε σε απελπισία.  

Ο Τεύκρος, ο μικρότερος αδελφός του, αγαπούσε βαθιά τον Αίαντα. Όταν γύρισε στην πατρίδα τους μετά τον χαμό του, προσπάθησε να εξηγήσει στον πατέρα τους, τον βασιλιά Τελαμώνα, ότι ο Αίαντας πάλεψε με δαίμονες της ψυχής του. Όμως, ο Τελαμώνας, θλιμμένος και θυμωμένος για την απώλεια του γιου του, εξόρισε τον Τεύκρο, κατηγορώντας τον ότι δεν προστάτεψε τον αδελφό του.