Στην αρχαία Ελλάδα, στην πόλη των Συρακουσών, ζούσαν δύο στενοί φίλοι, ο Δάμων και ο Φιντίας. Η φιλία τους ήταν γνωστή και θαυμαστή από όλους τους κατοίκους της πόλης. 

Μια μέρα, ο Φιντίας κατηγορήθηκε άδικα για συμμετοχή σε πολιτική συνωμοσία και καταδικάστηκε σε θάνατο από τον αυστηρό τύραννο της πόλης, τον Διονύσιο. Ο Φιντίας ζήτησε από τον Διονύσιο να του επιτρέψει να επιστρέψει στο σπίτι του για λίγο, ώστε να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του και να αποχαιρετήσει την οικογένειά του. 

Ο Διονύσιος, ωστόσο, φοβόταν ότι ο Φιντίας θα έφευγε και δεν θα επέστρεφε ποτέ. Ο Δάμων προσφέρθηκε να πάρει τη θέση του φίλου του και να παραμείνει φυλακισμένος μέχρι να επιστρέψει ο Φιντίας. Ο Διονύσιος δέχτηκε, με την προϋπόθεση ότι αν ο Φιντίας δεν επέστρεφε εγκαίρως, ο Δάμων θα εκτελούνταν στη θέση του.

Οι μέρες περνούσαν και ο Δάμων παρέμενε φυλακισμένος, αλλά δεν έχανε την πίστη του στον φίλο του. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι ο Φιντίας δεν θα επέστρεφε και ότι ο Δάμων θα έχανε τη ζωή του. 

Την ώρα της εκτέλεσης, λίγο πριν από τη δύση του ήλιου, ο Φιντίας επέστρεψε, έτοιμος να παραδώσει τον εαυτό του στη δικαιοσύνη. 

Όλοι έμειναν έκπληκτοι από την αφοσίωση του Φιντία και την εμπιστοσύνη του Δάμωνα. Ο Διονύσιος, συγκινημένος από την αληθινή φιλία και την αυταπάρνηση των δύο φίλων, αποφάσισε να τους χαρίσει τη ζωή.