Ο κάπρος

Σε ένα από τα βουνά της Αρκαδίας, τον Ερύμανθο, ζούσε ένα μεγάλο αγριογούρουνο. Κατέβαινε από εκεί στον κάμπο, κατέστρεφε τα σπαρτά και σκότωνε τα ζώα. Είχε καταντήσει πληγή για τους γεωργούς, που υπέφεραν πολύ και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Γιατί πολλές φορές βγήκαν πολλοί μαζί να το κυνηγήσουν, κι όχι μόνο δεν κατάφεραν τίποτα, μα σκότωσε και μερικούς. Αυτό το θηρίο, λοιπόν, διέταξε ο Ευρυσθέας τον Ηρακλή να το πιάσει και να του το φέρει ζωντανό.

Ηρακλής και κάπρος

Δύσκολο πράγμα. Γιατί ήταν χειμώνας, το χιόνι σκέπαζε όλο τον τόπο κι ο κάπρος θα ήταν χωμένος, ποιος ξέρει σε ποια σπηλιά. Ανέβηκε, λοιπόν, ο Ηρακλής στο βουνό κι άρχισε να ψάχνει. Μα δεν το βρίσκει πουθενά. Τότε άρχισε να φωνάζει δυνατά, μήπως φοβηθεί και βγει απ’ τη σπηλιά του. Και πραγματικά σε λίγο βλέπει το αγριογούρουνο να βγαίνει και να τρέχει.

Ο Ηρακλής πιάνει τον κάπρο

Τρέχει κι ο Ηρακλής, δυσκολεύεται όμως να το φτάσει. Σκέφτεται ότι πρέπει να το κουράσει και συνέχισε το κυνηγητό. Με τα πολλά, λοιπόν, κατάφερε να το φέρει μέσα σε μια χαράδρα και εκεί, κατακουρασμένο όπως ήταν, το έπιασε.

Ο κάπρος στον Ευρυσθέα

Το έδεσε σφιχτά, το έβαλε στους ώμους του και ξεκίνησε για τις Μυκήνες. Κάποτε έφτασε κι έτσι όπως το είχε φορτωμένο στους ώμους του, μπήκε στο παλάτι. Ο κάπρος όμως έσκουζε τόσο δυνατά, που ο Ευρυσθέας κατατρομαγμένος, έτρεξε και κρύφτηκε πάλι στο πιθάρι του.