Στην αρχαία Ελλάδα, σε ένα πανέμορφο μέρος γεμάτο πράσινα λιβάδια και βουνά, ζούσαν δύο αδέρφια, ο Αμφίων και ο Ζήθος. Ήταν παιδιά του θεού Δία και της μαμάς τους, της Αντιόπης. Όμως, όταν ήταν μικροί, βρέθηκαν μακριά από τη μαμά τους και μεγάλωσαν μόνοι τους. Παρ' όλα αυτά, έγιναν πολύ ξεχωριστοί. 

Ο Ζήθος ήταν δυνατός και γενναίος. Ήξερε να κυνηγάει και μπορούσε να σηκώσει μεγάλους βράχους με ευκολία. Ο Αμφίων, από την άλλη, δεν ήταν τόσο δυνατός, αλλά είχε ένα ξεχωριστό ταλέντο: έπαιζε τη λύρα του τόσο όμορφα, που η μουσική του μπορούσε να γοητεύσει ακόμα και τα δέντρα και τις πέτρες. 

Όταν μεγάλωσαν, έμαθαν πως η μητέρα τους, η Αντιόπη, είχε περάσει δύσκολα εξαιτίας μιας κακιάς βασίλισσας, της Διρκής. Τα δύο αδέρφια αποφάσισαν να βοηθήσουν τη μητέρα τους και να την ελευθερώσουν. Με τη δύναμη και τη συνεργασία τους, κατάφεραν να τη σώσουν και να διώξουν τη Διρκή. 

Στη συνέχεια, τα αδέρφια ήθελαν να χτίσουν μια πόλη για να ζήσουν όλοι μαζί ευτυχισμένοι. Αυτή η πόλη ήταν η Θήβα. Ο Ζήθος χρησιμοποίησε τη δύναμή του για να σηκώσει μεγάλους βράχους, αλλά ο Αμφίων έκανε κάτι μαγικό. Έπαιξε τη λύρα του και οι βράχοι άρχισαν να μετακινούνται μόνοι τους! Με τη μουσική του, έφτιαξε τα τείχη της Θήβας, και η πόλη έγινε ένα ασφαλές και όμορφο μέρος.