Αλκυόνη - Κήυκας

Στην πανέμορφη ακτή της Θεσσαλίας, ζούσε μια γλυκιά πριγκίπισσα με το όνομα Αλκυόνη, κόρη του Αιόλου, του θεού των ανέμων. Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κήυκα, τον ευγενικό και γενναίο γιο του Εωσφόρου, του θεού του απογευματινού αστέρα. Αγαπούσαν ο ένας τον άλλον πάρα πολύ και περνούσαν τις μέρες τους ευτυχισμένοι κοντά στη θάλασσα.

Οργή των θεών

Η αγάπη τους ήταν τόσο μεγάλη που πίστευαν πως ήταν ισάξιοι των θεών. Αυτή η αλαζονική στάση τους προκάλεσε την οργή του Δία, του παντοδύναμου θεού του Ολύμπου, που αποφάσισε να τους διδάξει ένα μάθημα.

Ο Κήυκας φεύγει

Μια μέρα, ο Κήυκας αποφάσισε να ταξιδέψει με το καράβι του σε μακρινά μέρη. Η Αλκυόνη ανησυχούσε πολύ, καθώς η θάλασσα μπορεί να ήταν επικίνδυνη. Εκείνος της υποσχέθηκε πως θα γυρίσει γρήγορα και ότι θα είναι ασφαλής.

Η τιμωρία

Καθώς ο Κήυκας έπλεε με το καράβι του, ο Δίας προκάλεσε μια δυνατή καταιγίδα. Τα κύματα έγιναν τεράστια και το καράβι του βυθίστηκε. Ο Κήυκας δεν μπόρεσε να σωθεί και η θάλασσα τον πήρε μακριά.

Θλίψη

Η Αλκυόνη περίμενε με αγωνία την επιστροφή του αγαπημένου της. Κάθε μέρα κοιτούσε τη θάλασσα, ελπίζοντας να δει το καράβι του να επιστρέφει. Αλλά οι μέρες περνούσαν και ο Κήυκας δεν φαινόταν πουθενά. Η Αλκυόνη ήταν θλιμμένη και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι τον είχε χάσει για πάντα.

Παρηγοριά

Οι θεοί, βλέποντας τη μεγάλη της θλίψη, αποφάσισαν να κάνουν κάτι για να την παρηγορήσουν. Ο Δίας, συγκινημένος από τον βαθύ της θρήνο, τη μεταμόρφωσε σε μια πανέμορφη αλκυόνη.

Αλλά ..

Ωστόσο, ως μέρος της τιμωρίας της, η Αλκυόνη ήταν καταδικασμένη να γεννά τα αυγά της τον χειμώνα.

Τα άγρια κύματα χτυπούσαν τα βράχια και κατέστρεφαν τη φωλιά και τα αυγά της κάθε φορά που προσπαθούσε να τα προστατέψει.

Συμπόνοια

Βλέποντας την ατελείωτη θλίψη της Αλκυόνης, ο Δίας αποφάσισε να δείξει και πάλι την εύνοιά του. Διέταξε τους ανέμους να σταματούν και τον ήλιο να λάμπει για δεκαπέντε μέρες μέσα στην καρδιά του χειμώνα.

Έτσι, η θάλασσα γινόταν γαλήνια και η Αλκυόνη μπορούσε να κλωσά τα αυγά της με ασφάλεια. 

Αυτές οι ήρεμες και ηλιόλουστες μέρες μέσα στον χειμώνα ονομάστηκαν αλκυονίδες μέρες, προς τιμήν της αφοσιωμένης Αλκυόνης. Και κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι αλκυόνες φτιάχνουν τις φωλιές τους κοντά στην ακρογιαλιά. 

Οι θεοί, για να τους βοηθήσουν, στέλνουν ήρεμο καιρό για λίγες μέρες, τις "Αλκυονίδες ημέρες", ώστε οι αλκυόνες να μπορούν να φτιάχνουν τις φωλιές τους με ασφάλεια.