Η Κλυτία ήταν μια νύμφη που αγαπούσε πολύ τον Ήλιο. Κάθε μέρα, κοιτούσε ψηλά στον ουρανό και παρακολουθούσε τον λαμπερό Ήλιο να διασχίζει τον γαλάζιο θόλο. Όταν ο Ήλιος φώτιζε τον κόσμο με το χρυσό του φως, η Κλυτία αισθανόταν την καρδιά της να γεμίζει χαρά και ζεστασιά.

Όμως, ο Ήλιος δεν την πρόσεχε. Εκείνος κοιτούσε αλλού και δεν της έδινε σημασία. Η Κλυτία δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ο Ήλιος δεν ανταπέδιδε την αγάπη της. Η θλίψη της μεγάλωνε μέρα με τη μέρα, αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει να τον κοιτάζει.

Για εννιά μέρες, η Κλυτία καθόταν σε έναν λόφο, κοιτάζοντας τον Ήλιο να ανατέλλει και να δύει, χωρίς να φάει ή να πιει. Παρά τη μεγάλη της θλίψη, η αγάπη της για τον Ήλιο δεν έσβησε ποτέ. Ήθελε μόνο να τον βλέπει και να τον θαυμάζει 

Οι θεοί, βλέποντας την αφοσίωση και την λύπη της, αποφάσισαν να την μεταμορφώσουν. Έτσι, την άλλαξαν σε ένα ηλιοτρόπιο, ένα λουλούδι που ακολουθεί πάντα τον Ήλιο καθώς αυτός διασχίζει τον ουρανό.