Στο λυκόφως της αυγής του κόσμου, όταν οι θεοί και οι θνητοί περπατούσαν πιο κοντά απ' ό,τι τώρα, γεννήθηκε ο Ερμής, ο πανούργος και γρήγορος. Γιος του Δία και της Μάγιας, η ιστορία του είναι γεμάτη από πονηριά και εφευρετικότητα. 

Την ημέρα της γέννησής του, σε μια σπηλιά στο όρος Κυλλήνη, ο Ερμής έφτιαξε τη λύρα από ένα κέλυφος χελώνας, δείχνοντας την εφευρετικότητά του.

Αναζητώντας περιπέτεια, έκλεψε πενήντα από τα καλύτερα βοοειδή του Απόλλωνα, χρησιμοποιώντας σανδάλια που αντέστρεφαν τα ίχνη του για να καλύψει τα ίχνη του. 

Ο Απόλλωνας, όμως, με τη θεία διαίσθηση, εντόπισε την κλοπή και αντιμετώπισε τον Ερμή. Ο Απόλλωνας τον κατηγόρησε για την κλοπή, αλλά ο Ερμής, με αμετανόητη χαρά, αμφισβήτησε την κατηγορία 

Ο Δίας παρενέβη, ζητώντας από τον Ερμή να συμφιλιωθεί με τον Απόλλωνα. Σε μια χειρονομία συμφιλίωσης, ο Ερμής πρόσφερε στον Απόλλωνα τη λύρα. Η μελωδία της λύρας γέμισε τον αέρα, λιώνοντας την οργή του Απόλλωνα και υφαίνοντας έναν δεσμό μεταξύ τους. Σε αντάλλαγμα, ο Απόλλωνας έδωσε στον Ερμή τον Κηρύκειο.

Έτσι, ο Ερμής έγινε γνωστός ως αγγελιοφόρος των θεών, οδηγός ψυχών και προστάτης των ταξιδιωτών, των βοσκών και των κλεφτών. Η ιστορία του μας υπενθυμίζει τη δύναμη της εξυπνάδας, την ομορφιά της συμφιλίωσης και τον ατελείωτο χορό της αλλαγής. Μέσα από τον ήχο της λύρας του και τον ψίθυρο των φτερών του, ο Ερμής ζει, πάντα γρήγορος και πονηρός, φωτίζοντας το ταξίδι περισσότερο από τον προορισμό.