Luntiang Panulaan

Paghilong Matiwasay

Sara Mae San Juan-Robin

Kung bawat ikid ng sinulid

ay karugtong ng buhay

asahan mong ako’y

maghihilong matiwasay.

Kapag napasikip

hihilahin at uulitin

kung may natalunan

hahanapin, babalikan

at mabuhol man ang pisi

isa-isang hihimayin

hindi hihiklatin

guguntingin, papatirin

kundi hihiblahin

babaybayin, tutuntunin

hanggang sa wakas

maintindihan

matunton at madugtungan

kung saan napatda at tumigil

sa buhay na puno ng hilahil

asahan mong ako’y

maghihilong matiwasay.

Bungantulog

Nikko Miguel Garcia

Walang eroplano o ibon sa himpapawid

kahit nakatitig ako doon magdamag.

Kahit nakatitig ako doon magdamag,

wala ring araw na nakabubulag.

Walang mga bituing nahilingan

ng inaasam-asam na ginhawa

at walang buwang nagpaalulong

sa mga lobo, buwang saksi

sa halinghingan ng mga mangingibig.

Walang mga basurang nagpalabog

sa katubigang walang alon o kilapsaw.

Walang natanaw na bundok o burol

mula sa kinatayuan kong parang.

Walang kagubatan lalo iyong tulad

sa mga pelikulang nakakatakot.

Walang mga tricycle o jeep

na paroon at parito tulad sa kalye namin.

Wala ang rotondang nadadaanan

tuwing binibilhan ko si mama

ng dalawang litrong coke at isang kahang yosi.

Walang mga bahay o gusali sa paligid,

kahit ang simbahan ng aking kabataan.

Walang sinehang nag-uumapaw sa manonood.

Walang mga libro ng tula hinggil sa pagkagunaw

o diyaryong politiko ang ulo ng balita.

Walang aso o pusang maaaring makiramay

habang nakatunganga sa kinauupuan.

Walang kulisap, wala kahit mga multo.

Kahit iginala ko ang aking mga mata,

wala man lang akong naaninag.

Ngunit sa aking pagpikit, may malaking sigâ

Kumakalat ang usok sa panganorin.

Napatingala ako. Nakakapit sa hangin

ang aking mga mata, inaasam-asam

ang mga bituin.

Ang Hikbi ni Jollibee

Jose Velando Ogatis-I

Kakarampot ang sweldo

Kekembot ako sa harapan niyo.

Mukha’y tahi sa permanenteng ngiti

Syempre, dapat jolly si Jollibee.

Paborito ng mga paslit:

Kakapitan, sasabitan,

Dadambahin, susuntukin,

Sisipain, at yayapusin.

Sana mga ate na lang nila

Ang yumakap sa akin.

Sige yugyog, sige pa-cute,

Kailangan may video sa Tiktok.

Magpakasayang pilit

Kahit si Jollibee ay mainit.

Suot na sobrang bigat,

Nakawawala ng ulirat.

Naliligo sa pawis

Pero di makapaghubad,

Sayang ang pera

Baka pa makalipad.

Diyos ko, ayoko na!

Problemang malala

Kasisimula lang ng party

Pero kailangan ko nang umihi!

McDo Law

Jose Velando Ogatis-I

Sa makabagong lipunan

Ni Ronald McDonald

Bawal ang nakasimangot.

Walang puwang ang lungkot.

Naglalakihang ngiti

Ang nakapinta sa mga mukha,

Matanda man o bata,

May ngipin o wala.

Pagpasok mo pa lang sa pinto

Lalamig agad ang mundo.

Sasalubong din de-presyong ngiti

At memoryadong pagbati.

Kailangang masiyahan ka

Habang nauubos ang iyong pera.

Ang loob ay parang paraiso

Di lang pansin at di kita:

Hirap ng nilulutong empleyado;

Kamay na napaso; pawisang noo;

Mga nakulong sa endo.

Mabigat pa’ng hamburger mo

Sa namamayat nilang sweldo.

Di rin pansin ang ugaling sundalo.

Lahat ng bagay ay dapat eksakto,

Timbang ng spaghetti, dami ng kanin,

Pakete ng ketsup, pati piraso ng napkin.

Sa mga party, sukat din ang ligaya.

Hindi pwedeng kumain ng sobra.

Ang party ay dapat mabilis.

Ang oras daw ay napapanis.

Sa ikauunlad ng bayan,

Disiplina ang kailangan.

Matapos lahat ito’y isipin

Subukan mong pansinin:

Iisa lang ang tabas ng buhok

Nina Ronald McDonald at Imelda Marcos.

Payong Kapatid

Delfin H. Mundala Jr. 

Halika,

sumilong  ka muna, basang-basa ka na.

Bakit  malungkot  ka, may problema ba? Sinadya mo bang

mabasa sa ulan upang hindi mahalata ang luha ng iyong kalungkutan?

Nakabubuti ang ulan sa tigang nating karanasan, ating isipin na  mag-aapoy

Ang damdamin kung sobra nating kinikimkim ang galit na pilit kumakawala at

napupumilit.

Alam mo ang  tama at masama, huwag tayong matakot sa problemang tayo din ang

lumikha.

Palagi kang sinasaway ni Inay at Itay “Huwag kang makalimot mag-aral mabuti para

malayo ang iyong maabot” ngunit ang pinili mo’y palagi kang masaya pinabayaan mo

ang eskwela,

sa bisyo’y nalunod ka sapagkat ang sarili mo lang ang mahalaga. Ngayo’y sinisingil

mo sila  na dapat mag-aral ka, eh matanda na sila  Dapat kang umunawa, ang

pagbabago ay naghihintay sayo, magpalit ka nang damit  at sa bahay ay bumalik. At

kina

Ate,

Kuya,

Tito,

Tita,

Lolo,

Lola

Nanay

at

Tatay

magsori

ka.

Ako      ang

bahala  sayo

bukas   magpa-

enrol ka.

Dapit-hapon sa Tabing-Dagat

Delfin H. Mundala Jr. 

Gawing bahay

ang dalampasigan

kapag nagbabadya

ang malakas na ulan

makipagkamay sa bugso ng hangin

lasapin ang maalat na luha

na hindi nagmula sa dagat

hindi nagmula sa patak ng ulan

kundi sa patak ng kalooban

Pantoum ng mga initsang bagay

Dennis Andrew S. Aguinaldo

Bumubulyaw si Pa. Bumubulong kayo.

Makalansing kayong maghugas ng pinggan.

Nasira ang kanyang tulog. Gising ako,

at ayaw mamulat. Amoy nasusunog.

Makalansing kayong maghugas ng pinggan

sa madaling araw. Naghihilik si Pa

at ayaw mamulat. Amoy nasusunog

ang kanin. Gusto kong marinig ang gripo

sa madaling araw, at ang hilik ni Pa.

Mapanghi ang kama. Nakapapaso ba

ang kanin? Gusto kong marinig ang gripo,

hindi tulo, kundi matinding pagsirit.

Mapanghi ang kama. Nakapapaso ba

ang tasa ni Papa? Nadisgrasya kasi:

hindi tulo, kundi pagsirit. Matindi

ang paghahagis at lumipad, nabasag

ang tasa ni Papa at disgrasya kasi

dumampot pa ito ng upuang kahoy,

hinagis, lumipad, at ito, nabasag

ang aking tuhod. Ha! At may salubsob pa!

Nang dumampot si Pa ng upuang kahoy,

inangat ito ng kanyang lungkot. Sapul

ang tuhod ko. Tila ako ang salubsob

sa guhit ng inyong nagsanib na palad.

Aangat ang mga sinapol ng lungkot.

Tulog o nasirang ama, gising ako

sa guhit ng inyong nagsanib na palad.

“Bumubulyaw pa rin,” ang bulong ni Mama.