’t Blauwe Salamandertje was lang gesloten, maar vandaag is het café weer open. De oude houten tafels en stoelen zijn afgestoft, spinnenwebben verwijderd en de glazen en kopjes gewassen. In de kassa rinkelen opnieuw Doelse florijnen. Veera en Loki zitten met een reiger en twee schapen aan tafel.
‘Willen jullie iets eten of drinken?’ vraagt Eleonora. Nu het schip op de bodem van de rivier ligt, heeft ze besloten haar beroep van kapitein te combineren met serveerster. Haar baas en nieuwe waard van het café heet Rudi.
‘Welke insecten heb je in de aanbieding?’ vraag Loki.
‘Vandaag staan er vers gevangen muggen op het menu.’ Eleonora komt al snel terug met borden vol net geplukt gras en garnalen en een glazen potje waar muggen in rondvliegen. Loki vangt ze met zijn tong. De dieren spelen ‘vuistje’. Eindelijk kunnen ze het zelf. Op tafel staat een plastic vuist waar strootjes in zitten. ‘Vuistje’ is bedacht door Prospero. Op een dag was hij met de dieren in de polder en om wat tijd te doden vond hij er niets beters op om ze één voor één een strootje te laten trekken uit zijn vuist. ‘Wie het kortste strootje trekt, moet een vraag beantwoorden of een opdracht uitvoeren,’ had hij gezegd. ‘Noem drie zoutminnende planten, zoek in je omgeving iets dat begint met een ‘B’ of de speler met de langste haren of veren wint.’ Dit simpele spel werd heel populair in het Verdronken Land van Saeftinghe. Prospero en Miranda konden zich niet laten zien of de dieren wilden vuistje met hen spelen. ‘Alstublieft, wij hebben geen handen,’ zeiden ze zielig. De vuistjesverslaving werd zo erg dat Miranda geprobeerd heeft om een vuist te maken van modder en takjes, maar die ging al snel stuk. Zelfs de toverkrachten van haar vader bleven niet zitten. Prospero was ‘vuistje’ uiteindelijk zo beu dat hij aan een speelgoedfabriek in de haven gevraagd heeft om een plastic hand met strootjes te maken. Plastic is gemaakt van olie. ‘Het is industriële magie,’ had hij erbij gezegd. De plastic vuist staat nu hier in ‘t Blauwe Salamandertje op tafel. Loki vangt en eet nog een mugje.
‘Iedereen klaar voor de volgende ronde?’ vraagt Veera.
De dieren trekken om de beurt een strootje uit de vuist. Reiger heeft het kortste strootje in haar poot. Ze trekt een kaartje. ‘Gooi twee keer met een dobbelsteen zonder een zes te gooien’ staat erop. De dieren kijken vol spanning hoe de dobbelsteen over tafel rolt. Eééén … vijf! Oef. Reiger maakt zich klaar om nog eens te gooien. Het is gezellig warm bij de houtkachel in ‘t Blauwe Salamandertje. Aan de muur hangen zadels en oude foto’s van de polder voor de uitbreiding van de haven.