Julia en schildpad slurpen limonade-visjes aan de rand van de Paddepoel. Hun voeten en poten bungelen in het water. Er waggelt een eend langs die een ei voortduwt met haar snavel. Zie ik dat goed?, denkt Julia. Voor ze er iets van kan zeggen komt er nog een eend langs en nog één en nog één. Allemaal rollen ze een ei door het gras.
‘Het is iets dat dieren hier doen’, zegt schildpad wanneer hij Julia’s verbaasde gezicht ziet. ‘Waar gaan ze naar toe?’ ‘Nergens … ze laten gewoon hun ei uit.’ Achteraan de stoet sukkelt een eend met haar ei. Twee ganzen komen helpen maar zelfs met drie slagen ze er amper in om het ei voort te duwen. ‘Zal ik helpen?’, zegt Julia terwijl ze recht springt. Wanneer ze dichterbij komt wacht haar een nieuwe verrassing. ‘Schildpad kom kijken! Deze eend heeft een ijzeren ei gelegd. Het is super zwaar. Komt er straks een robot-eend uit?’ Julia kwaakt en maakt robot bewegingen met haar armen en benen. ‘Kunnen robot-eenden drijven?’ ‘Natuurlijk’ zegt schildpad. ‘Wat ik je nu ga vertellen zal heel het bos veranderen, zegt hij ernstig. ‘Echt …?’ Julia kijkt bezorgd.
‘Dit ijzeren ei komt uit de boerderij van boer Samuel. Die ligt niet ver van hier. Hij heeft koeien, schapen en kippen. In het bos woont een vos die de kippen heel lekker vindt. Elke nacht sluipt hij over het hek van het kippenhok en elke ochtend ontdekt Samuel dat er weer een kip opgegeten is. Samuel zet vallen met onbreekbaar touw en graaft een slotgracht rond het kippenhok. Maar vos is hem steeds te slim af. Samuel heeft een idee en gaat aan het werk. Uit de schuur komen vreemde knutselgeluiden, geklingel en gekletter. Die ochtend ligt er in het kippenhok een glazen ei. ‘Vossen vinden glazen kippen vast niet lekker’, zegt Samuel tevreden. Glazen kuikentjes zijn schattig maar ze breken bij de minste botsing. Overal liggen glasscherven. Dit is niet handig, denkt Samuel en hij gaat opnieuw aan het werk. Uit de schuur komen weer knutselgeluiden: gezaag en gevijl. Die ochtend ligt er in het kippenhok een houten ei. ’Vossen vinden houten kippen vast niet lekker’, zegt Samuel tevreden. Houten kippen zijn steviger maar ze zijn ook erg brandbaar. De wrijving van hun houten snavel op de stenen van het erf veroorzaakt op droge dagen vaak brand. Nadat Samuel op een middag voor de derde keer een brandende kip heeft geblust beslist hij dat het anders moet. Hij gaat terug naar zijn schuur. Uit zijn schuur komen weer vreemde knutselgeluiden geluiden. Er klinkt gebonk, gesis en een paar zware ontploffingen. Die ochtend ligt er in het kippenhok een ijzeren ei. ’Vossen vinden ijzeren kippen vast niet lekker’, zegt Samuel tevreden. Ijzeren kippen zijn zwaar en ze roesten een beetje maar als je ze voldoende smeert met olie dan zijn ze onverwoestbaar. De volgende dag wordt vos achterna gezeten door een ijzeren kip. Samuel is zo tevreden dat hij meer ijzeren dieren maakt. Ijzeren lammetjes en ijzeren konijnen. Die laatste zijn super goeie graafmachines. Ze helpen bij het omploegen van het veld. Samuel heeft nog nooit zoveel eten geoogst. Het hele dorp eet nu zijn sla, tomaten en komkommers.
Er komen steeds meer mensen in het bos wonen omdat er zoveel eten is. Daardoor heeft Samuel nog meer ijzeren dieren nodig heeft om nog meer eten te produceren waardoor er nog meer mensen komen wonen en Samuel nog meer ijzeren dieren moet maken. Zo gaat het maar door.
Vanmorgen was zelfs de koning op bezoek. Hij en zijn ridders zijn geïnteresseerd in het ijzeren paard dat Samuel uitgevonden heeft. De koning droomt al van toekomstige oorlogen die hij met zo’n paard kan winnen. Het gaat tien keer sneller dan een echte paard en is onverwoestbaar. Julia gooit het zware ei in de lucht en vangt het weer op. ‘Voorzichtig! Straks komt het nog op iemands hoofd terecht.’
Tegenwoordig zie je steeds meer robot-dieren in het bos. De echte dieren vinden het maar vreemd.