In de spirituele wereld zijn velen aan het zoeken, naar zichzelf, naar verlichting, naar geluk. Soms weet men niet waarnaar men aan het zoeken is maar is er slechts sprake van een ongedefinieerde zoekbeweging. De vooronderstellingen bij het zoeken zijn dat er een entiteit is die kan zoeken en dat er iets gevonden kan worden. Beide vooronderstellingen zijn onjuist. De vermeende onafhankelijke entiteit is slechts een proces binnen eenheid in de hersenen (stroompjes opgewekt door neuronen) en wat de zoeker zoekt is al lang het geval. Alles is Eenheid. Het is nooit anders geweest dan Eenheid en kan niets anders zijn dan Eenheid. Er is geen 'ik' die eenheid moet vinden, maar de zoeker denkt van wel. Het enige wat het zoeken doet is de foutieve vooronderstellingen in stand houden. Een leraar die ingaat op de vraag van een zoeker om hem te helpen bij de zoektocht verliest zijn integriteit. Stel iemand staat in het Vondelpark en vraagt vervolgens hoe hij het Vondelpark kan bereiken. Heeft het dan zin dat de leraar hem een route voorlegt en allerlei methoden om het Vondelpark te bereiken suggereert? Hoogstens kan de leraar wijzen op de verkeerde vooronderstellingen van de zoeker en daar moet hij het bij houden. Leraren die suggereren dat een zelfstandige entiteit iets kan vinden verkondigen niet alleen onzin, maar zijn vaak zelf ten prooi aan zaken als machtswellust, behoefte aan ego bevestiging (bewonderd willen worden) en hang naar geld. Leraren die de zoekbeweging zelf ter discussie stellen zijn zeldzaam. UG Krishnamurti is een van de sporadische voorbeelden daarvan. Echter de meeste leraren zijn blij met hun 'volgelingen', willen vooral dat deze vaak naar 'satsang' komen en dat hun winkel een beetje loopt. Soms gaat het om kleine winkeltjes (goeroes die werken op klein niveau), soms om grote (goeroes die werken op internationaal niveau). Zo gaat de zoeker van de ene illusie naar de andere. De zoekbeweging zal pas stoppen als de vooronderstellingen waarop deze gebaseerd is nader worden onderzocht.
Maar dan zou de zoeker zijn identiteit als zoeker verliezen en dat is voor veel zoekers het laatste wat ze willen.
Voor veel zoekers is het zoeken een deel geworden van hun ego identiteit. En het ego wil zijn identiteit in stand houden. Dus gaat het zoeken door.
Net zolang tot het de zoeker begint te dagen dat de vooronderstellingen waarop de zoektocht gebaseerd is niet kloppen.
UG Krishnamurti heeft diverse meesters afgelopen en onderzocht of er een ik bestaat dat zich kan realiseren. Het onderstaande is zijn conclusie. Als je het onderstaande beseft dan kan dat je veel tijd, moeite, omgang met fake goeroes, satsangs en 'retreats' besparen.
I discovered for myself and by myself that there is no self to realize -- that's the realization I am talking about. It comes as a shattering blow. It hits you like a thunderbolt. You have invested everything in one basket, self-realization, and, in the end, suddenly you discover that there is no self to discover, no self to realize -- and you say to yourself "What the hell have I been doing all my life?!" That blasts you.
UG Krishnamurti