De Vierde Dimensie

Op iedere plek bevindt zich verborgen voor onze ogen een deur.

Deze onzichtbare deur leidt naar de vierde dimensie.

Het leidt naar alles wat is gebeurd op een bepaalde plek en zal gebeuren op die plek.

Als we door die deur zouden kunnen lopen dan zou zich een situatie voordoen zoals in de film the Time Machine.

In deze scene van the Time Machine zie je hoe een persoon reist door de tijdsdimensie (vierde dimensie) die aanwezig is op een bepaalde plaats (locatie bepaald door drie dimensies).

In de vierde dimensie is alles aanwezig wat op die plaats is gebeurd en zal gebeuren. Je kunt ook zeggen op iedere plek ligt een film. Reizen door de vierde dimensie maakt het mogelijk om te gaan van scene A naar scene G, waarbij je heel kort de tussenliggende scenes ziet.

In ons normale leven zien alles in hetzelfde tempo.

In de film die verborgen ligt in mijn huis zal ik een prominente rol spelen. In andere films die bijv. liggen op een weg waar ik veel reis, speel ik rollen in korte scenes.

In de vierde dimensie spelen causale relaties geen rol meer. Net zoals in de derde dimensie gaan scenes in elkaar over. Soms zijn de scheidingen abrupt (bijv. in het landschap verschijnt ineens een gebouw). Soms zijn de scheidingen geleidelijk (het landschap verandert dan niet zoveel).

Maar anders dan dat scenes in elkaar over gaan kun je niet zeggen dat het ene een gevolg is van het andere. Net zomin als het ene stukje landschap een gevolg is van een ander stukje. Ze zijn er eenvoudig.

In de vierde dimensie bevinden zich onze geboorte, dood en alles wat daar tussen zit. Net zoals onze zorgen voor een denkbeeldige toekomst. En ons wanbegrip voor de echte werkelijkheid. Evenals het moment waarop we de aard van de dingen zien, iets wat soms wordt aangeduid met de term ''ontwaken''. Ik hou niet van dat woord, omdat het associaties opwekt met heilige toestanden. Ik geef er de voorkeur aan te zeggen dat het kwartje valt voor de denkbeeldige entiteit.

De denkbeeldige entiteit zal dan weten dat hij nooit iets heeft gedaan en nooit iets zal doen.

Als je alle beeldjes van de op verschillende plaatsen aanwezige films waarin hij een rol speelt achter elkaar monteert dan heb je een film van zijn leven.

Mickey Mouse kan niet de film beïnvloeden waarin hij een rol speelt. En dat geldt ook voor de denkbeeldige entiteit. Al jouw ideeën over de aard van de werkelijkheid, over wat jij zou kunnen of moeten doen zijn verkeerd. Je leeft in een illusionaire wereld vol illusies. En er is niets wat jij daaraan kunt doen, al was het maar om de reden dat jij als onafhankelijke entiteit helemaal niet bestaat. Een filmfiguur is deel van de film en niet een onafhankelijk iets. Zo is ook wat jij 'ik' noemt onderdeel van alles dat is. Er is geen onafhankelijk jij dat min of meer losstaat van de wereld en daarin iets zou moeten of kunnen 'doen'.Het 'doen' gebeurt, maar slechts als deel van alles dat is. Ontwaken of niet: het is uiteindelijk irrelevant, want er is geen jij die iets zou kunnen bereiken. Er zijn alleen maar onzichtbare deuren, waarachter zich films af-spelen. Niet alleen valt er niets te kiezen of te beïnvloeden, maar er is niemand die keuzes kan maken.

Dit weten is het einde van de illusie van het afgescheiden ik.