Op zoek naar het ikje

Wat mij fascineert is waar komt toch dat rare ikje vandaan?

Voor spirituele ontwikkeling is die kennis essentieel, want het is het ikje dat:

1. De illusie van afgescheidenheid in stand houdt

2. De bron is van streven, lijden, pijn, zorgen enz.

In een eerder artikel heb ik gezegd dat het ikje zit in het linker deel van de anderhalve kilo drilpudding in ons hoofd die we hersenen noemen.

Het is echter mogelijk om de locatie exacter te maken. De bovenste drie tot vijf millimeter van de hersenen omvat de cortex. De cortex is het meest recente deel van de hersenen. Daarin zit het bewustzijn en ik besef.

Heel simpel is dit te onderzoeken door het gegeven dat tijdens de droomloze slaap of tijdens een narcose de activiteit in de cortex stil valt. In andere dieper gelegen hersengebieden die automatische functies regelen zoals bijv. de ademhaling gaat de activiteit door.

De identiteit van het ikje wordt vooral gevormd door herinneringen welke in de cortex bewaard worden.

De hersencellen van de cortex vormen een harde schijf gemaakt van biologisch materiaal waarin herinneringen worden opgeslagen.

Demente bejaarden waarvan de cortex is aangetast bijv. door Alzheimer weten zich op een gegeven moment niets meer te herinneren. Deze mensen leven dan weliswaar constant in het Nu, maar maken over het algemeen geen gelukkige indruk. De multi media presentatie in onze kop die we aanduiden met het woord wereld komt tot stand doordat verschillende delen van de cortex waarin specifieke delen van die presentatie tot stand komen informatie uitwisselen. Zo is er een visuele cortex, waarin het drie dimensionale plaatje wordt gemaakt, een deel dat verantwoordelijk is voor geluid e.d. Het lijkt een beetje op een multi media presentatie in een theater (3D). De multi media presentatie ontstaat door elektrische stroompjes in die cortex die zich met elkaar verbinden en zo het beeld met geluid e.d. vormen . Het ikje is ook niets anders dan elektrische stroompjes die hun bron vinden in herinneringen die zich in de cortex bevinden. Alsof je een programma dat herinneringen bevat van je harde schijf opstart. Het ikje heeft een beeld van zichzelf en dat beeld vindt zijn oorsprong in die herinneringen.

Dat is het!

Zowel de wereld als het ikje zijn niets anders dan elektrische activiteit binnen de cortex en die cortex is maar 3 tot 5 millimeter van de buitenste laag van de hersenen (en dat is echt heel weinig).

Zowel het ikje als de wereld bevinden zich binnen het hoofd.

Nu weten we allemaal dat het ikje voor veel problemen zorgt. De grote vraag is dan ook waarom heeft evolutie ons daarmee uitgerust? Alles wat evolutie doet heeft namelijk praktisch nut. Als er iets ontstaat dan moet het nut opwegen tegen de extra hoeveelheid energie (voedingsstoffen) die het kost om het in stand te houden. Dit is een eenvoudige rekensom die in de evolutie altijd opgaat.

De voornaamste reden is dat de cortex ons in staat stelt iets te leren. Zonder plaatje in onze kop en zonder geheugen is leren onmogelijk. De zoogdieren en vogels hebben ook een cortex dus kunnen ook iets leren.

Echter in de mens heeft een bijzonder grote cortex. Biologisch gezien zijn we cortex giganten.

Het is interessant om te weten dat de intelligentie van een persoon niet afhangt van de omvang van zijn hersenen, maar van de omvang en het functioneren van de cortex.

Omdat de mens zo'n grote cortex heeft kan de mens niet alleen leren, maar ook abstracte informatie tot zich nemen en leren uit boeken. Probeer aan een aap maar een abstract onderwerp als wiskunde bij te brengen. Dat zal niet lukken. Het feit dat we informatie kunnen opslaan in boeken, dat we abstracte zaken als wis- en natuurkunde kunnen begrijpen is de reden dat we een cultuur hebben opgebouwd. Worden we daar gelukkiger van? Ik denk het niet. Echter in tegenstelling tot wat veel Secret aanhangers denken is het doel van het universum niet om ons gelukkiger te maken, maar om simpelweg de meest effectieve levensvorm voort te brengen. Of die levensvorm gelukkig is of niet interesseert het universum geen bal, als de levensvorm maar effectief is. Of wij zo effectief zijn zal nog maar moeten blijken. Weliswaar staan we door onze intelligentie bovenaan de voedselketen, maar dat zou zo maar kunnen veranderen.

We hebben namelijk ook intelligente manieren gevonden om onszelf te vernietigen. Bovendien is onze moderne maatschappij uitermate kwetsbaar voor rampen. Zo produceert de Zon regelmatig elektromagnetische stormen. Soms zijn die zonnestormen zo sterk dat alle elektrische apparatuur op Aarde kan doorbranden. Als dat gebeurt zijn we binnen een paar minuten terug in de Steentijd met alle chaos die daarbij hoort, want waar moet ik in een grote Nederlandse stad voedsel vandaan halen als alle winkels dicht zijn en hoe zit het met de verwarming in de winter?Een beest in de natuur heeft geen last van dergelijke zonnestormen. Gewoon ergens liggen en af en toe happen zoals veel beesten doen heeft zijn voordelen. De 'werktijden' van een leeuw zijn aanzienlijk geringer dan die van een mens. Een leeuw jaagt maar een paar uur per dag en ligt de rest van de tijd te dutten. Bovendien is zijn wereld minder gecompliceerd en natuurlijker dan die van een mens (althans als hij niet door de mens in een dierentuin is gestopt). Wie is er beter af? Ik denk de leeuw. Het grappige is dat al onze technische vooruitgang weliswaar heeft geleid tot een sterke toename van de kwantiteit van onze soort (veel meer mensen), maar of de kwaliteit van ons leven is toegenomen waag ik te betwijfelen. OK, we hebben betere medische zorg, maar door alle 'welvaartsziekten' en onnatuurlijke gewoonten ook veel meer ziekten. En dat resulteert in meer lijden. En het feit dat we een ingewikkelde maatschappij (met een overheid, werkgevers, machtsstructuren) hebben veroorzaakt ook lijden. En passant hebben we ook het lijden van andere soorten drastisch vergroot denk bijv. maar aan de bio-industrie. Lijden wordt echter vooral veroorzaakt door het ikje. Altijd als 'jij' lijdt ben 'jij' erbij.

En daarom wil ik weten waar dat ikje vandaan komt. En ik vind het interessant om te weten dat iets wat heel groot leek te zijn terug te voeren is op een paar millimeter in de hersenschors. Pak maar eens een meetlat en zie hoe klein dat is.

Van de hersenen als geheel kun je ook een goede indruk krijgen. Laatst heb ik in een supermarkt twee verpakkingen bananenkwark van 750 gram naast elkaar gezet. Dit gaf een aardige indruk van de omvang van de beide hersenhelften.

Elektrische stroompjes aan de oppervlakte van twee pakjes bananenkwark in je kop. Dat is je ikje waarvoor je alles doet, wat de bron is van je wereld en ja, de wereld zelf past er ook nog in.

Immers alles wat je waarneemt en ervaart bevindt zich in je hersenen.