Reincarnatie nog een keer

Naar mijn mening versterkt het geloof in reïncarnatie en het daaraan gekoppelde geloof in een ziel het principe van afgescheidenheid.

Het zet je apart van de ander. Het maakt het ego (valse ik) onsterfelijk.

Ik vind het dan ook wonderlijk dat dit onder het motto van spiritualiteit wordt gepresenteerd. Ik definieer spiritualiteit als weten dat je eenheid bent en dit principe ontkent dat juist.

Een belangrijke reden waarom ik denk dat reïncarnatie niet klopt is dat ik me de vorige levens niet kan herinneren. Dit is zo'n open deur dat ik me afvraag waarom ik het niet eerder zo heb gezien. Het feit dat ik zo'n lange tijd zo'n waarheid als een koe niet heb kunnen onderkennen toont m.i. aan dat je mensen alles kunt laten geloven.

Als ik een ziel zou zijn met allerlei vorige levens dan zou ik me daar toch wel iets van moeten kunnen herinneren. Wellicht niet alle details, maar een klein beetje zou toch wel mogelijk zijn?

Echter als ik me het wil herinneren moet ik kennelijk naar een hypnotiseur (reïncarnatie therapeut) om dat te kunnen.

Wat gebeurt er dan?

Een cliënt die gelooft in vorige levens gaat naar een therapeut die dat ook doet. Samen hebben ze een gedeeld belang namelijk een vorig leven naar boven halen. De cliënt wordt onder hypnose gebracht en is dan heel gevoelig voor suggesties van de therapeut om iets te produceren. En natuurlijk komt er een z.g. vorig leven naar boven. Immers dat is het doel waarvoor de cliënt en de therapeut samen zijn gekomen en de cliënt voor betaalt. Als hij gemotiveerd genoeg is om te betalen zal hij ook gemotiveerd genoeg zijn om een verhaal te produceren. Zeker onder hypnose en zeker als de therapeut hem daartoe aanzet.Zelf heb ik dergelijke sessies ondergaan en het viel me op hoe de therapeut probeerde iets naar boven te halen (op een moment dat ik erg vatbaar was voor suggesties) en hoe onkritisch de therapeut alles voor zoete koek aannam dat naar boven kwam. Geen enkel moment vroeg de therapeut zich af of het een werkelijke herinnering was. Integendeel er werd doorgevraagd naar allerlei details en samen genoten we van het verhaal...........Reïncarnatietherapie is fantasie therapie. Het heeft niets met vermeende vorige levens te maken maar alles met fantasieën die onder druk van een therapeut naar boven komen. Op een bepaalde manier kunnen dergelijke therapieën nuttig zijn. Echter ze geven geen informatie over wie je in een vorig leven was, maar alleen over hoe je nu in het leven staat. Wat er naar boven komt zegt alles over je gevoelens nu. Het kan zinvol zijn om dat te bekijken en aan een nader onderzoek te onderwerpen. Rest echter de vraag wie het ik was voor de geboorte en zal zijn na de dood.

Als ik mediteer op wie ik was voor mijn geboorte dan was ik in mijn ervaring het ongemanifesteerde zelf. Ik voel dan rust, stilte en liefde. Dat zal ik ook zijn nadat het 'ik' is gestorven. Het ongemanifesteerde: eenheid, rust en liefde. En sterker, dat ben ik nu ook, alleen ontneemt de ik illusie daar het zicht op. In werkelijkheid verandert er dus niets. Ik was rust, liefde en stilte, ik ben rust, liefde en stilte en ik zal dat zijn.

Just think for a moment…. Before this life you were not. Was there any trouble? Any anxiety?

After this life you will not be again. What is the fear? There will be silence and peace, in the same space where anxiety, tensions and anguishes flourished. They all will have melted just the way a dewdrop disappears into the ocean.

Osho

As long as you have known life, you have known yourself, you have been there, so, to you, you have a feeling of eternity. To justify this feeling of eternity, your structure begins to convince itself that there will be a life after death for you -- heaven, reincarnation, transmigration of souls, or whatever.

What is it that you think reincarnates? Where is that soul of yours? Can you taste it, touch it, show it to me? What is there inside of you that goes to heaven? What is there? There is nothing inside of you but fear.

UG Krishnamurti

Reincarnation implies a reincarnating self. There is no such thing. The bundle of memories and hopes, called the "I", imagines itself existing everlastingly and creates time to accommodate its false eternity.

Nisargadatta Maharaj