Embedded Files
Why are you unhappy?
Because 99.9 percent of everything you think, and of everything you do, is for yourself—and there isn’t one.
Wei Wu Wei
Waarom ben je ongelukkig?
Omdat 99,9 procent van alles dat je denkt en alles wat je doet voor jezelf is - en er is niemand.
Gedurende de geschiedenis van de mensheid hebben we het geloof gebruikt ter verklaring van dingen die we niet konden begrijpen.
Donder en bliksem werd veroorzaakt door Goden. De Zon in de vorm van de Zonnegod Ra zou gedurende de nacht een gevaarlijke reis maken waarvan het maar de vraag was of hij terug zou komen. Dat was de verklaring voor de nacht. De Azteken brachten mensenoffers omdat ze dachten dat de Zon niet meer zou opkomen als ze dat niet zouden doen.
Iedereen die in de tijd van de oude Egyptenaren of Azteken het waagde om dergelijke theorieën ter discussie te stellen werd gebrandmerkt als een ketter.
Gaandeweg bleek de wetenschap steeds meer dingen te verklaren die eerst verklaard werden door religie.
Niet Donar die met een strijdwagen door de hemel trok bleek de bliksem te veroorzaken maar elektrische ontladingen. Dezelfde mensen die het vanzelfsprekend vinden om Donar niet langer als verklaring te gebruiken voor donder en bliksem geloven desondanks in vergelijkbare concepten. Het concept van de individuele ziel wordt door velen gebruikt als verklaring voor de persoonlijke eigenaardigheden die we in onszelf waarnemen en de ervaring van bewustzijn, de ervaring van een ik die een lichaam 'bewoont'.
Echter steeds meer wordt dit alles verklaard door neurologisch onderzoek. We kunnen in detail verklaren waarom het karakter is zoals het is op basis van hoe de hersenen in elkaar zitten.
Daar hebben we de individuele ziel niet langer voor nodig. En ook het gevoel van bewustzijn is door de wetenschap inmiddels verklaard. Het heeft te maken met samenwerkende neuronen: hersenimpulsen die zorgen voor een plaatje met bijbehorend gevoel in ons hoofd.
Ik heb eens gekeken naar wat er zoal geschreven wordt over de individuele ziel en het daaraan gekoppelde concept van reïncarnatie en er vielen me twee dingen op:
a. Beide begrippen zijn gekoppeld aan religies en geloof. Daarmee maakt het zich immuun voor een kritische kijk en blijft het omgeven door vaagheid en mystiek.
b. Er zijn verschillende opvattingen over. Sommigen stellen dat alleen mensen een individuele ziel hebben, anderen dat dit ook geldt voor dieren, weer anderen trekken het begrip door naar planten en levenloze voorwerpen toe. Kennelijk is niet precies duidelijk wie of wat een ziel heeft.
Echter stel dat een plant een individuele ziel heeft en ik neem stekjes van die plant. Splitst dan ook de ziel van die plant zich in meerdere stekjes? Of komen er andere zielen om de nieuwe stekjes te 'bewonen'.
En als een ziel in bijv. een stuk hout zit, wat gebeurt er dan mee als ik het in 50 stukjes zaag?Als je het goed bekijkt dan blijkt het een erg vaag begrip te zijn, waar iedereen andere opvattingen over heeft en wat nauwelijks te onderzoeken is. En voor zover het begrip ziel te onderzoeken is zijn de resultaten van dat onderzoek negatief.
Bijvoorbeeld: Volgens de reïncarnatietheorie is er een moment waarop de ziel het lichaam binnengaat. Je zou verwachten dat er dan van het ene moment op het andere een toename van hersenactiviteit in de foetus plaatsvindt. Echter daarvan is nooit iets aangetoond. Er vindt veel onderzoek plaats naar de ontwikkeling van hersenactiviteit van de foetus en dat blijkt geleidelijk te gaan.
Een plotselinge toename als gevolg van het 'binnenkomen en verwerken van data' is nooit gebleken. Het is bekend dat herinneringen in de hersenen worden opgeslagen. Als er ineens van buitenaf herinneringen worden toegevoegd omdat een ziel binnenkomt dan zou dat zijn weerslag moeten hebben in plotselinge hersenactiviteit (net zoals wanneer je een programma installeert op je computer of bestanden toevoegt).
Ook zou je je kunnen voorstellen dat de moeder hier iets van zou merken. Het is nogal wat als er ineens een bewoner de vrucht in je baarmoeder in beslag komt nemen.
Gezien de intuïtieve vermogens van de moeder zou je kunnen verwachten dat in ieder geval een aantal moeders daar iets van zouden merken of voelen. De anders zo feilloze vrouwelijke intuïtie, zeker waar het om kinderen gaat, laat het wat betreft deze belangrijke gebeurtenis kennelijk volledig afweten.
Veel culturen die geloven in reïncarnatie maken gebruik van astrologie. Je zou denken dat het binnenkomen van de ziel het tijdstip is waarvoor een geboortehoroscoop gemaakt zou moeten worden.
Als de moeder het tijdstip niet kan bepalen dan misschien priesters, sjamanen, helderzienden e.d., maar ook dat schijnt niet te lukken. In plaats daarvan kiest men als tijdstip een lichamelijk, materieel, fenomeen, namelijk het moment dat de foetus als onafhankelijke eenheid, los van het moederlichaam, gaat functioneren.
Kennelijk is het binnenkomen van de ziel minder belangrijk als het fysiek loskomen van het moederlichaam?
Mij lijkt het binnenkomen van de ziel het begin van een bepaalde incarnatie (althans als het concept van persoonlijke reïncarnatie juist zou zijn).
Het belangrijkste punt waarom we gevoelsmatig zo aan dit concept blijven vasthouden is niet omdat we het tegenwoordig nodig hebben om dingen te verklaren, maar omdat we onszelf zo ongelooflijk belangrijk vinden dat er naar ons gevoel wel een ziel moet zijn.
We kunnen ons er niet bij neerleggen dat wat we ik noemen slechts een voortbrengsel is van de kosmos, een onderdeel daarvan en weer zal opgaan in het kosmos.
Eigenlijk zijn we allemaal ongelooflijk egocentrisch en dat is precies de bron van onze ellende, zoals Wei Wu Wei aangeeft in het citaat boven aan deze pagina.
Het ik dat je denkt dat je bent, bestaat helemaal niet. Het enige wat bestaat is een eeuwig durende dans van alles dat is. Jouw ik gevoel, opgewekt door neuronen in je brein waarin stroompjes heen en weeg gaan, is daar een uiting van.
All thoughts, feelings and desires are reactions of the brain to outside stimuli. Therefore, it is erroneous to attribute ownership to any of them.
Alle gedachten, gevoelens en verlangens zijn reacties van het brein op externe stimuli. Daarom is het verkeerd om je als eigenaar ervan te beschouwen.
"When we die, we go back to the pool of Consciousness, which sends forth other body-mind organisms to continue the cycle of cause and effect. Where is the question of reward or punishment when there is no 'you'?" he asks acerbically.
"Wanneer we sterven dan gaan we terug naar het geheel van Bewustzijn waaruit andere organismen voortkomen die de cyclus van oorzaak en gevolg voortzetten. Waar is de vraag van beloning of straf wanneer er geen jij is?" Vraagt hij scherp.
Ramesh Balsekar geïnterviewd door Suma Varughese.
Het ik is de grootste illusie die er bestaat. Het is een fata morgana, als je het echt onderzoek blijft er niets van over. Althans niets wat eeuwig blijft.
Naar mijn mening is de essentie van spirituele bewustwording relativering van ons ikje dat we O zo belangrijk vinden. We vinden het zo gewichtig dat het wel altijd moet voortbestaan.
Wat nu als het ikje slechts een rimpel op een vijver is, een luchtbel gemaakt door het universum die weer uit elkaar barst?Onrust over het ik en over het lot wat het kan treffen, hetzij in dit leven, hetzij in een volgend leven, maakt dan plaats voor de vrede van God. En dat is ver-lichting. Het leven wordt lichter, mooier en vrij er. Er zijn dan geen eisen meer, geen karma, geen schuld, geen boete. Er is alleen maar rust en vrede.
Atman = Brahman
Er is geen individuele ziel, er is alleen de kosmische dans van het Ene.
Brahma satyam jagan mithya
Brahman is real; the world is unreal.
Brahman is echt, de wereld is onecht.
Ekam evadvitiyam brahma
Brahman is one, without a second.
Brahman is een, zonder een tweede.
Prajnanam brahman
Brahman is the supreme knowledge.
Brahman is de hoogste kennis.
Tat tvam asi
That is what you are.
Dat is wat je bent.
Ayam atma brahma
Atman and brahman are the same.
Atman en brahman zijn dezelfde
Aham brahmasmi
I am brahman.
Ik ben brahman.
Sarvam khalvidam brahma
All of this is brahman.
Dit alles is brahman.
Google Sites
Report abuse