Het kosmische plan

Het kosmische plan is een plan dat geen plan is. Er zit niemand aan de knoppen. Er is niemand die het bestuurt.

Het is een zichzelf besturend systeem dat spontaan is ontstaan en waarin alles vanzelf verloopt.

Het is begonnen met een knal waaruit tijd, ruimte en energie is ontstaan. Vanuit het tijdloze verscheen tijd, vanuit het ruimteloze verscheen ruimte, vanuit niets verscheen iets.

Deze energie vormde elementaire deeltjes (E=mc kwadraat: massa is bevroren energie, op een fundamenteel niveau zijn ze hetzelfde).

De elementaire deeltjes vormden atomen en de gassen waterstof en helium. Onder invloed van de zwaartekracht clusterden de gaswolken totdat er sterren ontstonden. In die sterren ontstonden onder invloed van kernfusie zwaardere elementen zoals koolstof (nodig voor de ontwikkeling van leven zoals we dat kennen). Nadat de sterren waren uitgebrand spatten ze uit elkaar.

De resten waren gaswolken waarin zich die zwaardere elementen bevonden. Die gaswolken clusterden waarna een tweede generatie sterren ontstond. Uit restjes gaswolken ontstonden planeten. Een planeet genaamd de Aarde bevond zich in de bewoonbare zone, een plek waar vloeibaar water kan bestaan (niet te koud, niet te warm) en daar ontstond uit de dode materie organische materie (met als basis koolstof) en dus leven. Dat leven was mogelijk omdat eerder in de eerste generatie sterren koolstof was ontstaan.

Dat leven is ontwikkeld en geprogrammeerd door eenheid. In het programma van sommige (bewegende) vormen van leven zit een principe (gevoel) van afscheiding. Een gevolg daarvan is dat dit leven denkt dat het zelf als individu iets doet, terwijl in werkelijkheid alles is geprogrammeerd door eenheid. Tegenwoordig zijn er stofzuigers die vol automatisch de kamer stofzuigen. Afhankelijk van de omstandigheden kiest de stofzuiger er voor om links of rechts te gaan. Dat doet hij niet uit vrije wil, maar hij doet dat omdat hij zo is geprogrammeerd.

Uit modern onderzoek (zie bijv. de boeken van de hoogleraren Victor Lamme en Dick Swaab) blijkt dat het ook bij de mens zo gaat. Alles gaat automatisch. Er is geen persoontje dat aan het stuur zit. Systemen kunnen leren. Ik heb een emailprogramma dat als ik aanwijs dat bepaalde mailtjes spam zijn gaandeweg leert wat ik als spam beschouw. Dat is geen teken van intelligentie. Het programma leert omdat het geprogrammeerd is om te leren en aan de hand daarvan zijn gedrag aan te passen.

Zo is het ook met organisch leven. Organisch leven heeft verder nog als bijzondere eigenschap dat het groeit en verandert. De machine kan zichzelf repareren en kan zichzelf aanpassen. Zo kunnen er zich in de hersenen nieuwe verbindingen ontwikkelen (misschien wel als gevolg van het lezen van dit soort artikelen).

Dergelijke processen verlopen volledig automatisch. Er is niemand die achter de knoppen zit. Het is een volledig zelf besturend systeem. En het systeem is EEN. Alles grijpt op elkaar in, alles heeft elkaar nodig en alles verandert in het andere.

Als ik een plant eet dan verandert de plant in een stukje van mijn lichaam. En als mijn lichaam dood gaat en verandert in Aarde dan zal die Aarde mogelijk een plant voeden. Zo is alles een doorlopende cyclus.

Uiteindelijk is alles te herleiden tot energie die verandert van het ene in het andere. De energie zelf is onkwetsbaar. De vormen die daaruit ontstaan zijn dat niet, ze veranderen doorlopend (je wordt ouder) en zullen allemaal sterven, wat het mogelijk maakt voor andere vormen om geboren te worden.

Als je denkt dat je zo'n vorm bent dan is dat een recept voor ellende. Niet alleen zit het systeem zo in elkaar dat je als gevolg van de ontwikkeling van evolutie tal van uitdagingen en hobbels tegen komt (survival of the fittest, degene die alle ellende overleeft is kennelijk het beste model en mag zich voortplanten), maar bovendien weet je zeker dat je dood zult gaan.

Hoe hoog je 'levensverzekering' ook is, het is geen verzekering voor onsterfelijkheid.

Je zit letterlijk op een doodlopende weg en die weg is dan ook nog bezaaid met hobbels en kuilen.

Dat is niet echt een leuk vooruit zicht. De meeste mensen gaan hier mee om door hun ogen te sluiten, zich alleen te richten de dagelijkse zaken, afleiding te zoeken en/of een geloof te hebben dat hun een hemel belooft of een voortzetting van het leven als gevolg van reïncarnatie.

Ook reïncarnatie is een geloof. Het is interessant om te weten dat de oude Brahman religie er vanuit ging dat alles wat overbleef na iemands dood vervolgens naar een centraal reservoir ging, daar als het ware door elkaar werd geschut, waaruit nieuwe vormen zouden kunnen ontstaan.

Deze visie komt overeen met hoe alles in de natuur verloopt. Als een plant sterft dan vergaat hij tot aarde. Die aarde vermengd zich met de al bestaande aarde, waaruit nieuwe planten ontstaan. Het is niet zo dat de aarde van de oude plant in een afgesloten bakje valt (waar niets anders in is) en dat precies vanuit dat stukje aarde 1 nieuwe plant ontstaat.

Bovendien kan iedereen die een beetje nadenkt inzien dat het idee van persoonlijke reïncarnatie niet waar kan zijn. Zie bijgaande grafiek. Het binnen een redelijke termijn migreren van zielen naar andere lichamen is alleen mogelijk als de wereldbevolking enigszins gelijk blijft, maar zoals de grafiek laat zien is dat niet het geval. Er zijn veel meer mensen die denken dat ze afstammen van oude Egyptenaren dan dat er ooit Egyptenaren waren.

Zeker waar het gaat om beroemde figuren zijn duizenden er van overtuigd dat ze Cleopatra of Julius Caesar waren. Het idee van persoonlijke reïncarnatie is een latere uitvinding van het volks Hindoeïsme. Dit heeft met verschillende factoren te maken. In de eerste plaats is het een eenvoudig geloof, het is simpel te begrijpen. In de tweede plaats vinden we ons als persoontje erg belangrijk en kunnen we niet aanvaarden dat we na de dood niet voortleven. We ervaren het ik als middelpunt van het universum en dat kan toch niet zomaar verdwijnen?

In de derde plaats geldt dat we in deze wereld waarnemen dat slechte mensen vaak juist beloond worden (denk aan bankiers), maar we hopen dat er desondanks een vorm van kosmische gerechtigheid is (scheppen van goed karma, slecht karma enz.). We kunnen er ons er niet bij neerleggen dat goede daden niet beloond worden, maar slechte daden wel. We vinden dat de ethiek van het universum overeen moet komen met wat wij als ethisch ervaren.