De doener

Bijna iedere spirituele benadering houdt in eruit dat je iets moet doen: mantra's zingen, mediteren, dansen, energie transformeren, je gevoelens uiten, een behandeling ondergaan enz.

Echter deze benadering bestaat uit het inzicht dat je niet de doener bent.

Dat schept een paradox. Immers iedereen vraagt zich af wat je kunt doen om het inzicht te verkrijgen dat je niet de doener bent?Het antwoord is onderzoeken wat precies de invloed is geweest van het vermeende ik op wat er in je leven gebeurt. Heb je dingen onder controle, hoe groot is de z.g. persoonlijke afgescheiden wil? Heel goed en kritisch kijken wat er in je leven gebeurt en hoe groot de invloed van het ik precies is. Zelf heb ik me ooit bezig gehouden met 'the Secret'. Echter na een tijdje merkte ik dat vrijwel geen van de wensen die ik had geformuleerd in het kader van the Secret in vervulling kwamen. Dat was niet alleen mijn ervaring, maar de ervaring van iedereen in een groepje dat zich daarmee bezighield. Het komt voor dat de wensen van het ik in overeenstemming zijn met de wensen van het universum. Dan lijkt het alsof een wens uitkomt. Echter in dat geval is er slechts sprake van een overeenstemming van wensen tussen het ik en het universum. Wat over de vele keren dat wensen niet uitkomen? Wijst dat er niet op dat alleen Gods wil gebeurt, altijd en overal en niet jouw wil? Als wensen zouden uitkomen zouden de meeste mensen in villa's wonen en zou niemand ziek worden of andere problemen ondervinden. Het 'ik' kan niets doen, net zoals mijn duim zelfstandig niets kan doen. Alles is onderdeel van eenheid. Het ik kan alles dat is op geen enkele manier manipuleren of naar zijn hand zetten. Sommige mensen vinden het bovenstaande een depressieve gedachte. Echter mij geeft het vrijheid. De vrijheid dat ik weet dat het ik slechts een gedachte is en dat wie ik werkelijk ben het tijdloze en onkwetsbare universum is. Ik heb geen vrijheid, ik ben vrijheid. Wat is mooier dan dat?

Ook al hakt iemand mijn lichaam in duizend stukken, toch ben ik onkwetsbaar.

Ook al leef ik in een kartonnen doos en heb honger, toch ben ik alle rijkdom van het universum.

Ook al zit ik in een gevangenis, toch ben ik vrijheid.

Ook al heb ik eindeloze conflicten, toch ben ik eenheid en dus liefde.

Dit weten is veel mooier dan het in vervulling gaan van wat voor "Secret" wens dan ook.

Over de paradox van de zoeker vond ik het volgende citaat van Ramesh Balsekar:

"The fact of the matter is, that while in reality the ego does not exist, for all practical purposes it is the ego who is the seeker and it is the ego who needs to be convinced that his 'existence' is merely a matter of divine hypnosis. And, furthermore, his notion of free will is based on the programming in the body-mind organism - genes plus environmental conditioning - over which he has had no control.

"It is only when the ego himself comes to the conclusion from personal investigation into his own personal experience, that 'his' every single action has been based on a prior happening over which he has had no control that he finally is compelled to surrender his sense of personal doer-ship. Simultaneously he accepts that the source (or primal Energy or Consciousness or God) is the only true functioning authority'. Any other way for the ego to seek freedom from himself would seem to be an utter absurdity.

"In day-to-day living, the ordinary person carries a monstrous load of sin and guilt, only because he is not able to accept the concept that nothing – ‘good’ or ‘bad’ - can happen unless it is the Will of God' As Shakespeare has put it: .. ‘There is nothing either good or bad, but thinking makes it so’."

~ Ramesh Balsekar