Een probleem bij non dualiteit, advaita is dat het ego op verschillende manieren op de loop kan gaan met non dualistische principes.
Ik heb hier een paar misverstanden op een rijtje gezet:
Als ik niks kan doen dan doe ik maar niks.
Dat kun je juist niet. In de eerste plaats geldt dat als je de hele dag in je bed blijft liggen er een moment komt dat je er uit moet. Een glaasje water drinken, naar het toilet enz. Ook als je poogt niets te doen komen er momenten waarop je spontaan iets gaat doen.
Het is mogelijk dat de werking van eenheid ertoe leidt dat je het ontzettend druk krijgt.
Non dualistisch inzicht leidt op geen enkele manier tot passiviteit. Het is eenvoudigweg weten dat alles wat het kleine ik doet onderdeel is van het handelen van een grotere ik en dat die grotere ik fundamenteel is.
Als ik nergens verantwoordelijk voor ben kan ik doen wat ik wil en bijv. de bank gaan beroven.
Het spel dat eenheid speelt heeft bepaalde regels en een van die regels is dat als een entiteit die zich een ik voelt rare dingen doet hij de rekening daarvoor gepresenteerd krijgt.
Het lichaam is een instrument waardoor de kosmos handelt. Dit instrument is nooit schuldig, maar wel verantwoordelijk.
Alleen het ongemanifesteerde is blijvend en daarom is alleen het ongemanifesteerde belangrijk
Dat is niet het geval. Eenheid omvat alles, ook de schijnbare dualiteit. Alles is deel van eenheid en dus heilig. Iemand die weet dat hij eenheid is kan wel degelijk meningen hebben over maatschappelijke onderwerpen en geven om het milieu. De kans is groter dat hij of zij op een mens- en milieuvriendelijke manier zal handelen, omdat hij of zij eenheid ervaart met alles dat is. Of dat werkelijk gebeurt hangt echter van het temperament af.