Het ik is op een moment ontstaan waar het ik geen invloed op heeft gehad. Het heeft zichzelf niet gemaakt, maar is eenvoudigweg verschenen in een bepaalde cultuur, bij bepaalde ouders, in een bepaalde wereld.

Kijk maar naar je ervaring en je ziet dat dit klopt. Op een gegeven moment was datgene wat jij ik noemt er eenvoudigweg. Daarvoor heb je niets hoeven te doen en je hebt het ik ook niet gemaakt.

Toch is er bij sommigen een vaag gevoel dat er iets niet klopt. Vrijwel iedereen onderdrukt dat gevoel. Vrijwel iedereen dompelt zich onder in de dagelijkse gang van zaken en heeft het zo druk dat hij of zij niet in staat is om dat gevoel aan een nader onderzoek te onderwerpen. Bovendien zit deze maatschappij zo in elkaar dat er eigenlijk altijd wel een of andere crisissituatie is. We gaan van de ene crisis naar de andere. Het alarm loeit altijd. Een crisis vergt alle aandacht en dus heb je nooit de tijd om dingen te onderzoeken. Je ik denkt alles in de hand te hebben, daaraan ontleent het zijn identiteit, trots en eigenwaarde. Echter iedere dag zie je bewijzen voor het tegendeel. Er gebeuren immers veel dingen die het ik niet wenst. Mensen worden ziek, de dakgoot lekt, er is een financiële tegenvaller, de trein heeft vertraging, de auto wil niet starten of er staat een file enz. enz. Sommigen worden daar gefrustreerd en depressief van. Anderen volgen cursussen Positief Denken, lezen de Secret of doen andere dingen om 'hun leven in eigen hand te nemen'. Helaas met niet zo veel succes. De eerste persoon die door dit soort trainingen bovengenoemde ongemakken niet tegenkomt moet ik nog ontmoeten. De vraag rijst op, wat heeft het ik in de hand?Dat blijkt erg weinig te zijn.

Neem nu bijv. je gedachten.

Kun je voorspellen wat je volgende gedachte zal zijn voordat dat die er al is?

Natuurlijk niet, want als je weet wat je volgende gedachte zal zijn dan is die er al.

Gedachten, gevoelens en emoties verschijnen spontaan.

Achteraf is er een ikje dat zegt ik denk dit of dat, maar dat is achteraf. Het ikje initieert niets (hoewel we dat wel denken), maar blijkt slechts een commentator te zijn.

Als je dit gaat onderzoeken blijkt alles in wat je 'je leven' noemt spontaan te gebeuren. Immers als je gedachten spontaan blijken te verschijnen dan geldt dat zeker voor dingen die verder van je afstaan.

Jij leeft niet je leven, maar het leven leeft jou.

Mocht je nog twijfels hebben over hoeveel het ik werkelijk te vertellen heeft dan zou je een boek kunnen lezen zoals de De Vrije Wil bestaat niet vanVictor Lamme

Het ik blijkt slechts een idee te zijn zonder enige macht of invloed. Het is een keizer die geen kleren aan heeft. Het ik pretendeert alles te besturen, de touwtjes in handen te hebben, maar bij nader inzien kan het niets. Het ik dat we zo ontzettend belangrijk vinden, het middelpunt van onze leven blijkt een luchtspiegeling te zijn. Een fata morgana die heel wat lijkt als je het niet nader onderzoekt, maar bij nader inzien niet blijkt te bestaan. Wat bestaat dan wel? Als het ik niet blijkt te bestaan blijft alleen het alles over.Je blijkt geen ikje te zijn dat geboren wordt, zal sterven en mag hopen op de hemel of een volgend leven. Nee, je blijkt alles te zijn wat is. Je bent alles: tijdloos, vormloos, onkwetsbaar. I am that, ik ben dat, ik ben alles dat is. Ik ben het vormloze en tijdloze waarin tijd, ruimte en de wereld van vormen verschijnen. Welkom in de waarheid.