Wij eisen geluk!

In de tegenwoordige tijd denken veel mensen dat het leven hun iets verschuldigd is. In het bijzonder denken nogal wat mensen dat het leven de verplichting zou hebben om hun gelukkig te maken. Dit is niet het geval. De universele energie drukt zich uit in wisselende vormen en kent daarbij geen doel. Er is geen zin, er is geen betekenis en wat het individu ervan vindt is volledig irrelevant. Het doel van ieder geloof is zingeving. En dat geldt zeker voor het New Age geloof. Men denkt dat er lessen geleerd moeten worden, er moet karma worden uitgewerkt enz. Als er een meteoriet naar beneden komt dan komt die niet zomaar naar beneden. Nee, het heeft een bedoeling, het zou onderdeel uitmaken van een groter plan, het heeft een boodschap voor de mensheid. Dit is onzin. Als gevolg van het principe van zelfhandhaving is ons ikje erop getraind zichzelf ontzettend belangrijk te vinden. Echter het universum geeft er helemaal niets om hoe jij je voelt, het is je niets verschuldigd en het vervult ook niet de rol van strenge onderwijzer: een onderwijzer die je uit 'liefde' allerlei testen zou voorschotelen zoals daar zijn ziekten, ongelukken, emotionele trauma's e.d. Er is zelfs niet een ik die op wat voor manier dan ook in relatie zou kunnen staan met het universum. Het ego is een luchtspiegeling, een fata morgana opgewekt door de hersenen.

Haal dat weg en alleen het alles blijft over. En dat 'alles' heeft geen mening, geen oordelen, geen ethiek, geen plan. Het gaat zijn eigen gang als gevolg van natuurwetten die niemand heeft bedacht.

Als we dit zouden kunnen aanvaarden dan zou ons dat veel stress en desillusies kunnen besparen. De zoektocht naar zingeving kan dan eindigen in de conclusie dat er geen zin is.

En dat is een bevrijdende conclusie. Niet langer hoef ik me van alles af te vragen wat de zin ervan zou zijn, niet langer hoef ik me schuldig te voelen als er iets in mijn leven gebeurt wat niet leuk is. Immers volgens sommigen zou ik dan iets fout hebben gedaan en dat schept schuldgevoel.

Er is zelfs geen ikje wat iets fout zou kunnen doen, want alles gebeurt als deel van eenheid. Ik kan het niet genoeg herhalen. Wat jij ziet als je ik gevoel is slechts een gevoel opgewekt door de hersenen. Als afzonderlijk individu besta je helemaal niet.

Dit maakt het volstrekt irrelevant of jij je wel of niet gelukkig voelt. Het universum maakt dat niets uit.

Als je zeker weet dat er geen afgescheiden ikje is, dan weet je dat je het universum bent. En dat universum is altijd in harmonie, stilte, acceptatie en is totale vrijheid.

Paradoxaal is het juist dat weten wat je geluk zal brengen. Iedere andere vorm van geluk, het zoeken van geluk in het tijdelijke, het aardse zal eindigen in desillusie. Immers ook zal je ergens geluk in vinden, het zal slechts tijdelijk blijken te zijn. Derhalve houdt het vinden van aards geluk altijd de kiem van teleurstelling in zich. Want aards geluk wordt niet alleen gevonden, maar het zal ook verdwijnen.

In het tijdelijke is niets eeuwig.

Wat wel eeuwig is is alles dat is. En dat is tevens het enige wat er is. Dat weten is echt geluk. Geluk gebaseerd op weten wat waar is.