De beslisser en advaita

Laatst kwam ik op de site van Victor Lamme een mooi artikel tegen van wat er precies gebeurt als we beslissen om iets wel of niet te kopen.

Als we iets zien wat we willen hebben dan wordt in onze hersenen de accumbens geactiveerd.

Dit is een stukje van de hersenen dat begeerten opwekt.

Echter als we iets willen kopen dan hangt daar een prijskaartje aan. Het prijskaartje activeert een ander deel van de hersenen dat te maken heeft met pijn, fysieke pijn, maar ook pijn in de portemonnee. Dit is de insula.

Of we iets kopen hangt af welke impuls het sterkste is die van de accumbens of die van de insula. Is de impuls van de accumbens die schreeuwt kopen het sterkste dan kopen we. Is de impuls van de insula het sterkste dan kopen we niet.

Het leuke is dat er geen ikje is die dat coördineert. Het is een zelfwerkend systeem. Is het ene stroompje sterker dan doen we het ene, is het andere sterker dan doen we het andere.

We hebben het gevoel dat er een ikje is die allerlei tegenstrijdige gevoelens en impulsen coördineert en keuzes moet maken. Echter niets is minder waar. Het is allemaal een kwestie van welke stroompjes het sterkste zijn. Er is geen mannetje of vrouwtje in onze hersenen die keuzes maakt. Al voelt dat wel zo.

De moderne non dualiteit doet er goed aan om gebruik te maken van inzichten die de neurologie en de natuurkunde bieden. We hoeven het nu niet alleen te doen met inzichten van min of meer mystieke aard. We kunnen onder de motorkap kijken.

Sommige dingen kun je doorvoelen vanuit eigen ervaring, sommige dingen ook niet.