Evolutie

Een kernprobleem is dat wat het leven doet vaak niet in het belang is van het individu.

Het leven werkt via evolutie en dat impliceert het sterven van bepaalde individuen en soms soorten om vernieuwing mogelijk te maken.

Soms komt er een meteoriet naar beneden, ontstaat er een ijstijd waarna een massa extinctie volgt. Hele soorten verdwijnen en het leven could not care less (maakt het niets uit). Erg vervelend voor het individuele dier, maar wel de manier waarop evolutie werkt. Door het verdwijnen van de dinosaurussen als gevolg van een meteoriet inslag kregen andere soorten de kans om zich te ontwikkelen. En hier zijn we dan! Survival of the fittest geeft aanleiding tot wreedheden (geen enkel dier vindt het 'leuk' om op gegeten te worden), maar het is wel de natuurlijke loop van dingen. Het individu wil eeuwig bestaan, maar daar heeft het leven geen belang bij. Als steeds dezelfde individuen zouden leven wordt evolutie onmogelijk. Wat dan rondloopt is immers steeds hetzelfde. Waarom word ik ziek? Niet omdat ik iets fout heb gedaan, niet omdat ik iets moet leren, niet omdat ik schuldig ben of een slecht karma heb, maar simpelweg omdat het is hoe dingen lopen. Ook degene die alleen maar goede daden doet, iedere dag naar de tempel gaat en in alle opzichten gezond leeft zal sterven, vaak vooraf gegaan door een ziekte of iets anders onprettigs. Het probleem zit hem in niet kunnen aanvaarden door het individu van hoe dingen zijn en vooral in je identificeren met het individu en niet met het leven zelf. Verzet schept een houding van mij tegenover de wereld. Dat 'ik' me staande moet houden in een onverschillige of zelfs vijandige wereld, want bedreigingen zijn overal. Die bedreigingen zijn door het leven gecreëerd om de survival of the fittest te garanderen. Niet leuk, niet aardig en zeker niet vriendelijk, maar wel hoe het werkt. Het leven schept 'testen', 'hindernissen' en degenen die de testen doorstaan zijn kennelijk de sterkste en mogen zich voortplanten. De minder succesvolle 'modellen' zullen vervolgens verdwijnen.

Laatst zag ik een video met de titel: "Disease is not part of God's plan". Maar dat is niet waar. Ziekte is wel deel van God's plan, anders zou het niet bestaan. Alles wat bestaat is deel van het plan van het leven (even afgezien van het feit dat het leven helemaal geen plan heeft, maar dat dingen spontaan gebeuren).

Bovendien heeft een virus net zo veel recht om er te zijn als jij. Stel dat we erin slagen om een bepaald virus uit te roeien. Dan hebben we wel een hele levensvorm verdelgd. Is dat erger dan dat het virus ons zou uitroeien?

Vanuit ons gezien wel. Natuurlijk vinden we ons ontzettend belangrijk, de 'kroon der schepping' enz. Het is echter de vraag of de duizenden diersoorten die we inmiddels hebben uitgeroeid dat ook zo hebben ervaren.

Met een dergelijke 'track record' kun je je afvragen wie Homo Sapiens is om te fungeren als kosmische zedenmeester en allerlei meningen te hebben over hoe het leven het kennelijk heeft geregeld.

Het individu doet er goed aan om dingen te aanvaarden zoals ze zijn: Resistance is futile (verzet is zinloos). Alles wat is, is zoals het zou moeten zijn anders zou het niet bestaan.

Wie jij ik noemt is een tijdelijke expressie van energie. En ik zeg het overal op deze site en ook hier: Wie jij bent is niet de tijdelijke expressie, maar de onkwetsbare en tijdloze energie die alles wat is schept en omvat.