Iedereen die op het spirituele pad is wil iets doen.
Iets doen om ballast kwijt te raken, meer vanuit 'je hart' te gaan leven, in contact te komen met je "Ware Zelf," een beter leven te leiden enz.
Helaas voor al die mensen is juist de gedachte dat je iets zou moeten of kunnen doen de kern van het probleem.
Zolang je denkt dat je iets moet doen blijf je jezelf als een afgescheiden eenheid beschouwen die iets moet doen in wat de buitenwereld wordt genoemd.
Vaak worden tijdens dat proces mooie woorden gewijd aan eenheid, maar in essentie voel je jezelf een afgescheiden individu.
De werkelijkheid is dat jij als afgescheiden entiteit nooit iets gedaan hebt, want die afgescheiden entiteit bestaat helemaal niet. Wat er wel bestaat is een energieveld waarvan wat je 'jij' noemt deel van uitmaakt. Net zoals een stukje water deel uitmaakt van de zee. Echter als zelfstandige entiteit besta je niet. Daarom is de gedachte dat je iets zou moeten of kunnen doen niet alleen zinloos maar ook onjuist. Zolang die gedachte je uitgangspunt is zal je zoektocht vruchteloos zijn. Je kunt van alles doen: therapieën volgen, mantra's zingen, satsangs bezoeken, de Meester vereren, oerdansen, trommelen, gevoelens uiten, positief denken, chakra's en aura's voelen, maar helaas zal dat alles zelfs niet tot niets leiden. Het enige wat nodig is, is een stap terugdoen en het uitgangspunt van het 'íets doen' bekijken. En dat wordt niet door jou gedaan, maar door het universum dat door jou als instrument zijn lied speelt.