De Stilte

Alles wat we waarnemen zijn objecten: gedachten, lichaamssensaties, de wereld, zelfs het gevoel van aanwezigheid.

Door wie wordt dat waargenomen? Door iets dat niet een object is. Het kan niet worden omschreven met een woord.

Zodra je ergens een woord voor hebt wordt het een object en dus het waargenomene in plaats van de waarnemer.

Kijk maar: wordt iets waargenomen door Piet? Dan blijkt bij nader inzien Piet een te identificeren object te zijn wat wordt waargenomen door iets anders.

Dat andere onttrekt zich aan de waarnemer. Als je een woord zou moeten gebruiken zou je het kunnen omschrijven als stilte of niets, hoewel dat niet helemaal juist is want ook die kunnen in principe waargenomen worden en zijn dus objecten.

Het is datgene wat ook daar achter ligt, maar daar zijn per definitie geen woorden voor. Immers alles waar een woord voor is, is een object.

Zo'n 25 jaar geleden schreef ik een klein gedichtje dat ging als volgt:

Het niets is in je hart.

Luister naar het niets

En alles zal je gegeven worden.

Dat nu is waar 'ik' na allerlei omzwervingen via de meest uiteenlopende methoden weer op uit ben gekomen.

Niets staat daarbij zelfs niet voor niets, maar voor datgene wat achter dat niets ligt.

Achteraf gezien denk ik dat de grootste hindernis is geweest de gedachte dat er iets gedaan moest worden zoals: gevoelens verwerken, het karma van vorige levens (die nooit hebben plaatsgevonden) verwerken, chakra's openen of juist sluiten, spirituele groei realiseren, leven volgens je 'ziel' (die niet bestaat), een betere realiteit scheppen (terwijl er geen afzonderlijk ik is dat wat dan ook kan scheppen) enz. Dat er iets gedaan moet worden is de centrale gedachte waar onze maatschappij op is gebaseerd en waarin iedereen gelooft. Ik zie deze gedachte steeds op spirituele sites terug komen. Doe dit! Doe dat! Volg deze workshop! Doe deze techniek!Nooit wordt deze centrale gedachte ter discussie gesteld. Nooit wordt gezegd dat als je in het Vondelpark bent het niet nodig is om van alles te doen om in het Vondelpark te raken. Het is bijna ironisch dat in hetzelfde gedichtenbundeltje dat ik 25 jaar geleden schreef het volgende stond:

Je hebt niets nodig

al het uiterlijke is schijn.

Je hebt alles al,

Het mooiste is altijd bij je.

Toch was ik er kennelijk niet aan toe om die waarheid te beseffen. Foutieve gedachten zijn besmettelijk. Als iedereen om je heen iets gelooft dan ga je daar in mee.

Deze maatschappij is gebaseerd op de gedachte dat wat nu is niet goed genoeg is en dat er iets gedaan moet worden om dingen te verbeteren.

Als deze gedachte niet leidinggevend zou zijn dan zou de economie inclusief de spiri-industrie in elkaar storten.

Dus laten we er maar blij mee zijn.