618.— La comunidad con el consentimiento del superior, de aquellos bienes que la divina providencia le ha concedido, «contribuya al remedio de otras necesidades de la Iglesia y al sustento de los necesitados, a los que todos los religiosos han de amar en las entrañas de Cristo»3.
3. Perfectæ Caritatis, n. 13, Conc. Vat. II
618. — Communitas consentiente superiore
ex bonis quae divina Providentia ei est largita libenter “conferat ad alias Ecclesiae necessitates et egenorum sustentationem, quos religiosi omnes in visceribus Christi diligant”.3
3. Decretum Vat. II Perfectæ caritatis, 13
619.— Siendo deudores de todos en Cristo, cultiven los frailes el espíritu de liberalidad, que, por el afecto, y no por la cantidad de dones, es reconocido. Haciendo el bien a impulso de la caridad, acuérdense de guardar el orden de esa misma caridad, y no echen nunca en olvido a las comunidades de frailes que padecen necesidad.
619. — Fratres cum debitores sint omnibus in Christo,
spiritum liberalitatis colant, quae affectu non quantitate donorum agnoscitur. Benefacientes ex impulsu caritatis meminerint eiusdem caritatis ordinem servare, et communitatum fratrum quae egestate patiuntur numquam obliviscantur.