เปล้าน้ำเงิน

ชื่อวิทยาศาสตร์            Croton cascarilloides Raeusch.

ชื่อวงศ์                         Euphorbiaceae

ชื่อทั่วไป                      เปล้าหลังเงิน(ประจวบคีรีขันธ์ เปล้าเงิน(สงขลา) เป้าน้ำเงิน(นครราชสีมา สุราษฎร์ธานี) 

                                    กะโดนหิน(เลย)

ลักษณะทางพฤษศาสตร์ 

            เปล้าน้ำเงินเป็นไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็ก สูง ๑-๔.๕๐ เมตร กิ่งก้านเรียวเล็ก ใบติดหนาแน่นเป็นช่วงๆ ตามข้อและ                                                                                                                                                                           ที่ปลายกิ่ง รูปขอบขนานแกมรูปใบหอก รูปขอบขนานแกมรูปไข่ รูปใบหอกกลับ หรือรูปข้าวหลามกลับ 

            ขนาดกว้าง ๓-๗ ซม. ยาว ๕-๑๖ ซม. โคนใบสอบแคบ โคนสุดมน ขอบใบเรียบหรือหยักเพียงเล็กน้อย ปลายใบ                                                                                                                                                                               แหลมหรือเรียวแหลม ท้องใบปกคลุมด้วยเกล็ดสีเงิน มีสีน้ำตาลสลับบ้างประปราย หนาแน่น หลังใบเมื่อยังอ่อนอยู่                                                                                                                                                                           มีเกล็ด แต่จะหลุดร่วงไปจนเกลี้ยง ก้านใบยาว ๑-๖ ซม. มีเกล็ดปกคลุม ดอกออกเป็นช่อสั้นๆ ที่ปลายยอด 

            มักออกทีละ ๒ ช่อ ยาว ๑.๕-๗ ซม. ดอกย่อยขนาดเล็กมาก สีขาว ดอกตัวผู้และดอกตัวเมียอยู่บนช่อเดียวกัน                                                                                                                                                                                    ดอกตัวผู้รูปกลม ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางราว ๓ มม.กลีบเลี้ยงมี ๕ กลีบ รูปไข่ ยาวราว ๒ มม. ขอบกลีบมีขน                                                                                                                                                                                        กลีบดอกมี ๕ กลีบ รูปไข่กลับ ขอบกลีบมีขน เกสรตัวผู้มี ๑๕ อัน โคนเกสรมีขน ดอกตัวเมียขนาดใหญ่กว่าดอกตัวผู้                                                                                               

            กลีบเลี้ยงมี ๕ กลีบ รูปไข่หรือรูปขอบขนาน ปลายมน โคนเชื่อมติดกัน ยาว ๕-๖ มม. กลีบดอกมี ๕ กลีบ ลักษณะคล้ายเส้นด้าย                                                                                                                                                           ยาวราว ๒ มม. ผลรูปกลมแกมรูปสามเหลี่ยมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง ๖-๗ มม. สีเขียว เมล็ดรูปรี ด้านหนึ่งแบน                                                                                                                                                                                    ยาวราว ๔ มม.

สรรพคุณ  

            ตำราสรรพคุณยาโบราณว่า น้ำต้มราก (หรือต้มรวมกับเปลือกต้น) มีรสเฝื่อน เป็นยาแก้ไข้และยาแก้อาเจียน น้ำต้มเปลือกต้นและแก่นเป็นยาบำรุงโลหิตสตรี

แหล่งอ้างอิง http://www.vichakaset.com/%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B9%80%E0%B8%87%E0%B8%B4%E0%B8%99/