ขี้ครอก

ชื่อวิทยาศาสตร์                      Urena lobata L.

ชื่อวงศ์                                    MALVACEAE

ชื่อทั่วไป                                 หญ้าผมยุ่ง, หญ้าอียู, ขี้คาก (ภาคเหนือ-พายัพ), ซัวโบ๋เท้า(จีน), เส้ง, ปูลู(ภาคใต้), ขี้ครอก (ไทยภาคกลาง), ขี้หมู (นครราชสีมา),                                                   ปอเส้ง (ปัตตานี), ขมงดง(สุโขทัย)

ลักษณะทางพฤษศาสตร์          1.ต้นขี้ครอก เป็นพรรณไม้พุ่มต้นเล็ก จัดอยู่ในจำพวกมะเขือ ลำต้นมีความสูงประมาณ 3-5 ฟุต

                                                2.ใบขี้ครอก มีลักษณะคายและมีขน เป็นแฉกคล้ายใบมะระแต่แฉกลึกกว่าเรียกว่าขี้ครอกตัวผู้ ส่วนขี้ครอกตัวเมียนั้นใบจะมี                                                           ลักษณะเป็นแฉกน้อยและตื้น

                                                3.ดอกขี้ครอก ลักษณะของดอกจะมีสีแกมขาว

                                                4.ผลขี้ครอก จะเป็นหนามเหนียว และถ้าขว้างปาไปติดผมคน ก็จะยึดออกได้ยาก

สรรพคุณ                                 ต้นและใบ ใช้ต้มรับประทาน เป็นยารักษาโรคไตพิการ และยังเป็นยาช่วยขับปัสสาวะ

แหล่งอ้างอิง                                            http://www.samunpri.com/%E0%B8%82%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%81/