Princes Charlotte

Slachtoffer van de fataliteit

Charlotte,

Charlotte ( Laken 1840 - Boechout-Meise 1927).

Dochter van koning Leopold I en koningin Louise-Marie.

Gehuwt in 1857 met Maximiliaan van Oostenrijk (1832 - 1867), zoon van François-Charles (1802 - 1878), aartshertog van Oostenrijk, en Sofie (1805 - 1872), dochter van Maximiliaan I, koning van Beieren.

Maximiliaan zal keizer van Mexico worden, van 1864 tot 1867.

Charlotte kent een zeer gelukkige jeugd tot ze haar moeder verliest. Haar vader was vaak afwezig.

Ze werd eerst ten huwelijk gevraagd door Prins Georges van Sachsen, vervolgens door Pedro V, de jonge koning van Portugal, ten slotte door aartshertog Maximiliaan von Habsburg, broer van keizer Frans-Jozef van Oostenrijk.

Even voor haar zestiende verloofde Charlotte zich met de mooie aartshertog. Het huwelijk had plaats te Brussel op 27 Juli 1857. Ze vestigen zich in Milaan, ook al was Italië op dat ogenblik ten prooi aan ernstige beroering. Maximiliaan was gouverneur van Lombardijë-Venetië. In 1859 werd hij gedwongen zijn post van gouverneur te verlaten, na de Italiaanse vrijheidsoorlog.. De aartshertogen namen hun intrek in het pasgebouwde kasteel Miramare, aan de Adriatische kust.

De eerste barsten komen in de relatie.

Eugenie, keizerin van Frankrijk probeerde Maximiliaan en Charlotte te overtuigen de keizertroon van Mexico te aanvaarden. In 1864 durfde het paar het avontuur aan te gaan. In de werkelijkheid is het hele Mexicaanse project een grote chaos.

Maximiliaan wil van het onderontwikkelde Mexico een model van welvaart en liberalisme maken. Maar de sfeer is vijandig, de toestand chaotisch.

De meerderheid van de Mexicanen is tegen elke vreemde overheerser en wil Benito Juarez, de Indiaanse rebellenleider, aan de macht.

De sluimerende gekte breekt door wanneer Charlotte terugkeert naar Europa.

In Juli 1866 verlaat Charlotte haar keizerrijk en haar echtgenoot, om in Europa om hulp en bijstand te smeken. Napoleon III geeft geen gevolg aan haar vraag om meer militaire steun.

Charlotte neemt haar intrek in het kasteel Miramare in Triëste, waar ze met Maximiliaan woonde voor hun vertrek naar Mexico.

Als in Europa het nieuws over de executie van de keizer doorsijpelt, krijgt Charlotte het niet te horen. Volgens geruchten, zou ze hier zwanger geworden zijn en bevallen van een zoon, de latere beroemde Franse generaal Weygand. Er werd duidelijk gesjoemeld met de geboorteakte van de generaal. Het zal altijd een mysterie blijven.

Koningin Maria-Hendrika besluit zich het lot van haar schoonzus aan te trekken. Ze vertrekt naar het Hof in Wenen, in't gezelschap van dokter Bulkens, een zielkundige uit Geel, alsook Baron Goffinet.

Keizer Frans-Jozef geeft zijn toestemming om door te reizen naar Miramar.


De knappe Charlotte van weleer is nog vel over het been. De dokters hebben haar opgesloten in het "Gartenhaus". In haar omgeving krioelt het van de profiteurs : een gevolg van artsen, Oostenrijkse dignitarissen en een pak Mexicanen, die zo lang mogelijk van de situatie genieten.


Tien dagen lang moet koningin Maria-Hendrika vechten om Charlotte letterlijk uit Miramar te bevrijden.

Uiteindelijk gaat het richting Laken. Daar houdt de koningin zich dag-in dag-uit met Charlotte bezig. De zieke wordt beter. Bij de verjaring van de executie van Maximiliaan hervalt de ex-keizerin.

Ze overlijdt in het kasteel van Boechout - Meise in 1927, op 86-jarige leeftijd.

Afbeeldingen kasteel Miramare

Naar Kroniek van 100 Jaar Europese Koningshuizen, Jan Van Den Berghe, Globe, 1999.

Tien Prinsessen, Henri Van Daele en Patrick Weber, uitg. Lannoo, 2002.