Plots

Verloren gelegd tot ze plots op

een middag naar buiten moeten:

de tuinstoelen, de parasol,

een witte stoet van beloften.

Ik spoel het stof van de winter,

hoop tegen beter weten in dat

er vrienden zullen komen en

avonden als in oude boeken.

Ook deze zomer verregent,

de uitvluchten verouderen,

beloften verzuren als wijn

in de kelder, jaartallen ver.

© mark naessens