Plots
Verloren gelegd tot ze plots op
een middag naar buiten moeten:
de tuinstoelen, de parasol,
een witte stoet van beloften.
Ik spoel het stof van de winter,
hoop tegen beter weten in dat
er vrienden zullen komen en
avonden als in oude boeken.
Ook deze zomer verregent,
de uitvluchten verouderen,
beloften verzuren als wijn
in de kelder, jaartallen ver.
© mark naessens