Bericht uit de overlanden 3

Vannacht zocht hij mij met zijn mes. Stappen.

Honds hijgen achter de deur. Tergend traag

verschoven de grendels., knikte de klink.

Ik lag weerloos in lakens gebonden.

De kamer kantelde in een hoek waaruit

ik niet kon ontkomen. Alleen schreeuwen.

Rechtopzitten doet scheurende pijn. Wat

moet ik nog schrijven dat je mij gelooft,

dat je mij komt halen met die nieuwe

auto van je, morgen, of liever nog

zondag zodat iedereen zien kan hoe

je mij thuisbrengt in mijn eigen woorden?

Wil je nog een gedicht uit deze cyclus lezen? Klik dan hier: Bericht uit de overlanden (4)