Maurits, Do en kids vertrokken om 9 uur. Wij namen de tijd om te douchen, ontbijten, spullen naar de auto en tot slot een kop koffie. Om 11.00 uur vertrokken wij ook. Wij reden naar Hubert en Didi in Beieren. Voor het avondeten had Didi aardappeltjes en sla uit de tuin. Zij stelde voor om Forel te halen. Alle winkels dicht, maar niet getreurd: verse forel uit de Walchensee trek je uit de muur! Net zoals de verse eieren trouwens. We hadden aldus een heerlijk diner.
Om 8.45 uur vroeg Didi of we kwamen ontbijten. Best wel vroeg maar hopla. Daarna ging John Didi helpen met eea op haar computer. Begin middag stapten John en ik op de fiets naar Kochel am See. Tinus rende mee. Daar keken we bij Hotel & Restaurant Schmied von Kochel naar de finale in Wenen tussen Sinner en Zverev. Dat werd nog een spannende 3-setter.
Tegen vijven fietsten wij terug. Het was knap koud geworden en we hadden ook nog eens tegenwind. Thuis nog even wat computeren en knutselen en weer naar Schmied am Kochel im See. Nu om een hapje te eten en de F1 in Mexico te gaan zien. Die begon om 21.00 uur. We zijn alle vier enorme Verstappen fans.
We waren gisteravond met de camper naar Schmied am Kochel gereden en hadden het nodige gedronken. Gelukkig mochten John en ik met onze camper blijven staan. De deur van het hotel bleef open zodat we naar de wc konden gaan. Didi drinkt geen alcohol en kon dus met Hubert naar huis rijden.
De afspraak was om in het hotel te ontbijten. Didi belde echter om te zeggen dat Hubert ziek was (hoesten, koorts) en thuis bleef. Wij hebben in onze camper ontbeten. Toen Didi kwam, zijn we binnen koffie / thee gaan drinken en togen John en Didi aan het werk. Het is een non-stop regendag. Ik ging een paar keer Tinus uitlaten. Tegen vieren zijn John en Didi opgehouden. We reden naar haar huis in Grossweil. John haalde onze spullen naar beneden. Ik gooide de vuile was in de wasmachine. Nog net voor vertrek naar Restaurant Eichbichl-Stüberl kon ik de was ophangen. We hadden met Tuti afgesproken. In het verleden hebben wij een paar keer bij haar gelogeerd. Weer heerlijk om van alles de revue te laten passeren.
Eerst weer wat werken. Het is een prachtig zonnige dag. Wat een verschil met gisteren. Begin middag reden we naar Murnauer Moos.
We hebben een lange wandeling gemaakt door een vallei met aan beide kanten van het pad een beek of stroom (Der Ramsach) waar bevers hard aan het werk zijn en met uitzicht op de Alpen en de vele fantastisch mooie bomen in herfsttinten. We keken in de verte over Ohlstadt met daarachter de bergtoppen Herzogstand en Herzogstandbahn. Meer naar de andere kant van deze vallei richting Garmisch Partenkirchen zie je de Zugspitze en Alpspix. Op de bergen ligt al sneeuw.
Opnieuw een prachtige dag. Het is gewoon warm! We zijn naar Perlach gereden. Hier zijn veel wegen alleen voor bewoners en bestemming. Een mooie wandeling in hetzelfde gebied van gisteren, maar nu hoger op. Na ruim een uur wandelen gingen we naar de plek waar Hubert lopend naar toe was gegaan (ruim 2 uur). Op het terras met schitterend uitzicht van Bergwirtschaft Guglhörn hebben in de zon eea genuttigd.
We zijn ter afsluiting wat gaan eten bij Bernt van Schmied am Kochel. En natuurlijk werd het laat en werd er teveel gedronken. We bleven daarom maar weer slapen op het parkeerterrein.
Een reuze grappig houten weerstation met aan een touw een steen bevestigd, vermeldt het volgende:
Stein ist nass = Regen
Stein ist weiss = Schnee
Stein bewegt sich = Wind
Stein wirft Schatten = Sonne
Stein fehlt = geklaut
Al vroeg reden we terug naar Hubert en Didi. Na de koffie en nog wat laatste digitale hulp, namen we afscheid met een glas champagne.
Op naar Italië!