10 - 24 april
2022 - Dominicaanse Republiek
2022 - Dominicaanse Republiek
Laatste dag kitesurfles voor John. Ik ben gisteren afgehaakt. Een wijs besluit, want mijn armen, benen, nek alles is beurs! Het scheelde echt een olifanten haartje of John was pleitos. Hij stond bijna! Maar …….. net niet helemaal en dus: plons! Hij weet de kite goed te bewegen en weer stil te houden. Geloof mij: dat is geen kattenpis. Ondanks een overdosis zeewater en nog wat ongemakken zijn we beiden laaiend enthousiast. We gaan door met kitesurfen, maar dan in Nederland. Dat betekent zoveel als dat wij nog steeds van plan zijn terug te komen :-). Op het strand van Cabarete is altijd veel wind, vandaar ook de vele watersporters en wereldwedstrijden. Wij waren volledig uitgewaaid en zijn naar onze “oude” stek terug gegaan in Sosúa: Infinity Blue. Dit gedeelte ligt in de luwte. We hebben hier fijn kunnen zwemmen, iets wat bij al die ervaren en startende wind-, wing- en kitesurfers beslist een groot risico is.
Vandaag geen plannen. Gewoon even niks. Totdat Didi belde. Of wij haar op konden halen in Jamao al Norte. Dat mondde uit in een Dominicaans uitje aan de rivier Rio Blanco
in Balneario El Chorro. Een nieuwe ervaring en alweer een geweldig leuke! Zo’n 50 km van ons vandaan, het laatste stukje over een zand-, kiezel-, kuilen weggetje. We parkeerden langs de rivier op een strandje. Aan de boskant stonden wat hutten, waar je drinken en eten kon bestellen. In de rivier op de kiezels en keien stonden 3 tafels met parasol en stoelen erbij. Didi zou ergens tussen 13.00 en 15.30 hier naar toekomen. Wij waren al vroeg om nog wat te gaan wandelen. Nou niets daarvan! We zijn aan het tafeltje in de rivier gaan zitten met onze sapjes en genoten van stellen aan de twee tafeltjes naast ons, beiden met een peuter. Zoals overal en altijd hebben de Dominicanen muziek aan. Luide muziek wel te verstaan. Eerst het tentje aan de overkant van de rivier. Toen het daar stopte, deed iemand de muziek in z’n auto aan, natuurlijk hard maar wel met een beter geluid! Al gauw was het mij te warm en struikelde ik op mijn slippers naar het diepere gedeelte om te gaan zwemmen. Heel slim begon ik tegen de stroom in. Enfin, 40 slagen verder zwom ik nog steeds op dezelfde plek…... Weer geland op mijn stoeltje keek ik naar de watervoorziening: soort vrachtwagens met water tanks kwamen af een aan om hier water te halen, de één na de ander. Dat wordt gebracht naar huizen zonder bron e.d. Toen kwam er een jeep die door het water naar de andere kant wilde rijden en heel grappig iets fout deed, waardoor deze vast kwam te staan. Vervolgens besloten wij hier te lunchen. We bestelden vis en zoals wel vaker als je het niet verwacht kregen wij een verrukkelijke gegrilde vis voorgeschoteld, ja op ons tafeltje in het water. De visgraten heb ik afgekloven zoals je dat wel met kippenbotjes doet. Jammie, wat was dat lekker. Nagenietend zagen we dat de scholen uitgingen, want er kwamen steeds meer gezinnen en jeugd. De jeugd die vanuit het water een ong. 8 mtr hoge rots op klom om er met groot plezier van af te springen. Het werd een aangename drukte in het water. Didi is nog even gezellig bij ons komen zitten. Zij vond het reuze grappig om ons tussen dit Dominicaanse vermaak te zien. Als er al toeristen komen, gaan zij naar het beter uitziende restaurant met terras aan de overkant.
Net als gisteren een thuisdag, nou ja - toch niet. We zijn wat appartementen gaan bekijken bij Palmas Doradas. Op papier geweldig, maar altijd veel wind, de ramen één en al zout, als je de ramen open laat, is het binnen ook bedekt met zout en zand. Kortom, dat wil je niet. Over een binnenweggetje (zand en gaten) naar La Boca gereden en Kitesurfers bewonderend gadegeslagen. Keiharde wind, hoge golven, veel schuim, maar daar kwamen ze en surften simpel de rivier op. Hier verandert het landschap door de zee en de monding van de rivier continue.
We zijn naar Playa Dorada gereden om een bikinibroekje voor Didi te scoren en te lunchen op het strand. Tegen de verwachting is was het droog, maar erg harde wind. Voor de Dominicanen is het al een feestdag en ja dan heb je overal oorverdovende muziek. Het liefst heeft iedere tent een eigen live zanger of een dj en liefst harder dan de buurman. Onbegrijpelijk dat de Dominicanen überhaupt nog gehoor hebben tijdens een normaal gesprek. Een 18-jarige (spaanssprekende) dochter Yasmin van een vriendin van Didi was mee en vertelde dat zij als zij uitgaat oordopjes in doet. De gehele paasperiode zijn overal extra hulpverleners (ehbo’ers, brandweer, reddingswerkers): langs de wegen, op de stranden, etc. Daar er hier niet gezwommen kon worden, zijn we naar Infinity- Sosúa gereden. De golven waren mega hoog, maar de branding viel nog mee en we konden redelijk makkelijk de zee in. Yasmin vond het best eng en begrijpelijk. Daarna naar Steven’s gereden voor een overheerlijk gebakje en een antioxidante. Terwijl wij daar waren, werd het strand ontruimd. Het werd te gevaarlijk, vooral voor ruim alcohol nuttigende Dominicanen. Yasmin weer thuis gebracht en bij “Dicken Hermann” op Lamulata gingen we Hubert ophalen. Met wat andere Duitse pensionados wat op het terras gedronken en ja hoor, we zaten nog maar net of een ware wolkbreuk barstte los. Nog steeds is het 28°.
Om 12.00 afspraak met de pedicure. Wat geweldig! Mijn voeten zijn zeker een schoenmaat kleiner en zóóóó zacht! Ondanks mijn continue strijd tegen eelt en de kalknagels heeft de pedicure er iets moois van weten te maken. Goede Vrijdag is in de Dominicaanse Republiek een dag met respect voor de Heer en daarom mag er nergens alcohol worden verkocht en er mag nergens in openbare gelegenheden muziek worden gedraaid. We zijn naar een vriend van Didi en Hubert gegaan die een tuin- en zwemfeest gaf. Hij woont hier vlakbij en ook weer zo mooi!
We zijn uitgenodigd voor een echte Dominicaanse lunch bij de werkster van Didi: Anna. Anna woont in een huisje in een bergdorp. Zij komt altijd met de scooter en zei dat het ongeveer 20 min. rijden is. Maar dan moet je wel de juiste afslag nemen! We zijn een uur later gearriveerd over de bergkam, een verschrikkelijk slechte “weg”, waar Didi wel heel behendig over manoeuvreerde. Het huisje waar Anna met haar man en dochter (8) woont, heeft zij van de Canadese kerk gekregen. Dat geldt voor iedereen die daar woont, zo ongeveer 228 huisjes met tuintjes. Er is ook een lagere school. Overigens smaakte de lunch heerlijk, maar zijn we toch op tijd vertrokken. Je wil daar niet autorijden als het los barst en dat was wel de voorspelling. Terug nog even gestopt bij Sosúa playa en vanuit het hoger gelegen terras van de Pirata Bay wat gedronken. Wel 20 bussen stonden langs de doorgaande weg geparkeerd waarmee de Dominicanen naar het strand waren gekomen. Om 18.00 uur moet het strand leeg zijn, dan wordt iedereen gesommeerd te vertrekken. Dit heeft alles te maken met veiligheid voor de mensen, gezien het excessieve drankgebruik tijdens deze feestdagen.
Gewoon of eigenlijk ongewoon niets gedaan. We hebben gelezen, geluierd, genoten van de fijne temperatuur en ergens ben ik nog een klein uurtje gaan wandelen.
John en Didi zijn echt met de website “Dominican Property” aan de slag getogen. Ik ben deze dagen alleen op pad gegaan en wel te voet! Per dag iets meer dan 20.000 stappen. Met luisterboek aan ben ik rustig richting een koffietentje gewandeld en daarna door naar het strand. Hoewel de weersvoorspelling slecht was, heb ik genoten van strandbed en zwemmen en zonnen enz. En beide keren ook weer te voet de berg op. Een vermoeiende, maar o zo fijne wandeling.
John had gisteravond bedacht dat we deze ochtend naar Sosúa zouden gaan en zouden ontbijten bij een fantastische gelegenheid Dolci & Sapori. Didi had een afspraak bij de bank en wat fijn dat we mee konden rijden. Maar ……. John had al alle details bedacht wat hij bij z’n ontbijt wilde, echter bleek dit restaurant “Miércoles cerrado” (woensdagen gesloten). John is op de trap voor de ingang gaan zitten om deze vreselijke teleurstelling te verwerken. Gelukkig zijn er genoeg mogelijkheden om te ontbijten en dat werd dus bij Steven, uitkijkend over een strand en de oceaan. Omdat het vandaag echt bewolkt was, heeft John een afspraak gemaakt bij de masseur en samen hebben we allerlei winkeltjes bezocht. Een heerlijke slenterdag die afgesloten werd met die fantastische pizza bij Bologna.
We wilden nog eea kopen bij La Sirena en bij de Jumbo in Puerta Plata. Gedrieën op pad. Ieder gedaan wat het plan was en toen moesten we terug voor Didi haar afspraak met een advocaat. Nog niet eerder een file hier mee gemaakt, maar al gauw zat er geen beweging meer in. Didi heeft wat spulletjes gepakt, is uitgestapt en heeft een motortaxi aangehouden. Zij was precies op tijd op haar afspraak, John en ik kwamen pas meer dan een uur later. Kosten van deze motortaxi: 100 pesos oftewel € 1,50. Daarna alsnog gegeten bij Dolci.
Het plan was om vandaag op Jeeptoer te gaan, maar dat is verschoven naar morgen. Vandaag dus eigen administratie + btw aangifte gedaan en nog wat laatste loodjes van mijn werk voor Stayci. Verder wat voorbereiding voor de Jeeptoer. Het weer is bewolkt maar zeer aangenaam. Wat zullen we dat straks missen in Nederland, dat shirt-short-slippers!
Ik ging met Hubert mee in de Jeep. Een toer met nog één andere offroad auto. John rijdt met Didi mee en we zien elkaar loop middag in Playa Larga. Via Sosúa richting Copey reden we langs El Gallo Ecolodge en daar hield dat wat voor weg kan doorgaan op. We hebben een waanzinnig punt bekeken met een super uitzicht waar Hubert graag een Oostenrijkse berghut zou willen bouwen. Het meeste vervoer gaat hier per muildier, maar er is een bron - dus water en er loopt een elektriciteitskabel, veel meer heb je niet nodig. Te grappig dat we hier in de buurt op een soort van carport een Cadillac zagen staan. Hoe die daar ooit is gekomen, is een raadsel! De route ging verder over ezelpaden en door rivieren. Dat geronk van de Jeep hoort men van verre en zo vaak komt hier niet iemand voorbij. Ik heb heel enthousiast steeds iedereen hallo gezegd. Af en toe was het overleggen of we wel of niet met de auto door een erg modderige afdaling of een water konden gaan. Ik ging te voet door het water - iets meer dan kniehoogte - maar aan het eind verdween mijn been geheel in de modder. Ik moest eerst met mijn hand naar mijn sandaal, vervolgens trok ik mijn voet eruit en kon ik met mijn hand mijn sandaal eruit trekken. Maar een stuk naar links lag een oude boomstam op de bodem. Hubert kwam door het water om zelf te kijken. Hij waagde het erop. Alles werd klaar gelegd voor het geval de Jeep zou vastlopen. Beide auto’s kwamen er goed doorheen. De weinige mensen die daar wonen waren stomverbaasd! Het is niet te beschrijven waar deze auto’s over- en doorheen kunnen. Ik kan eindeloos doorschrijven over mijn ervaringen van deze dag, over de fantastische natuur, de plekken waar we even gestopt zijn, maar laat ik het samenvatten als weer een heel bijzondere belevenis. De tocht eindigde in Playa Larga.
Met de auto het strand op waar Didi al een plekje had vrijgehouden en John al een tentje voor ons had opgezet. Hier was een aantal van de Duitse club naar toe gekomen. Een gezellige boel dus met bbq en salades en drank en kampvuur. Eenmaal bedtijd bleek onze matras lek. Jammer, dan maar op de harde ondergrond. We werden daardoor best vaak wakker (oef en au en ….) , maar dan hoorden we de branding en hoe relaxt is dat! Het werd een heerlijke zondag. Onze tijd 9.00 uur volgden we tijdens ons ontbijt de verrichtingen van de Formule 1. Max deed t geweldig en als Max wint schenkt Didi bubbels! Afwisselend zwemmen, lezen, genieten, siesta, kwam het moment om op te breken. Onderweg naar huis stopten we bij “Parada Pescaderia”. Je wijst de vis of vissen aan die je wil eten. Gekookt wordt in giga grote pannen op vuur van boomstammen. Dan loop je het restaurant in, bestelt wat je wil drinken en welke gerechten je nog meer wilt. Kortom een restaurant waar de Dominicaner komen en wat ook weer enerverend was. Bovenal erg lekker. Thuis gekomen was het natuurlijk auto leeghalen en toen eerst al het zout en zand afspoelen.